REAL IDENTITY (Mafia Series 4) (Completed✓)

CHAPTER THIRTY SIX

AMORA'S POINT OF VIEW:

A week later...

Lihim akong nakatingin kay Kuya Damein na ngayon ay naglalasing mag-isa. Kagaya ko, yong butler niya nakatingin rin sa kanya na tila ba nagsisisi kung bakit sinabi niya pa ang totoo dito.

Ate September leave him right after nung nakabalik kami galing paris. Maraming nangyari ng araw na yon, we saw kuya's insignia, she cried, she got mad and then boom—she left us wearing the crown prince bracelet.

Sinabi ni Barret kay kuya na traydor daw si Ate which is hindi ko naman pinaniniwalaan dahil hindi ganon ang pagkakakilala ko sa kanya, alam kong may nangyaring hindi maganda dito kaya sya may galit samin... o sa kung sino mang nasa palasyo. My heart shattered bad whenever I heard my brother murmuring Ate September's name. He keep on repeating it until he sobs hard.

Nakausap ko naman si Ate nong papaalis sya pabalik ng England. I really followed her kasi akala ko galit sya sakin, sinabi ko sa kanya ang nalalaman ko tungkol sa hari na hindi alam ni Kuya, nakipagkuntsaba ako sa kanya na hanapin si papa hanggat hindi pa nangyayari ang coronation night para sa impostor ko, hindi madali para sa kanya ang makapasok sa palasyo dahil binawalan sya ng reyna. Sa sobrang galit ni kuya tumawag sya kay mommy para sabihing higpitan ang security.

I don't know what to do with him. I am really glad that I have some trusted men inside of the palace dahil kung wala, hindi makakapasok si Ate sa palasyo.

My kuya is a messed, everytime I tried talking to him palagi nalang syang umiiyak, I never seen him so messed up, ngayon lang.

“Barret” -I called kuya's butler after I wiped my tears “Bantayan mo muna si Kuya. May lakad lang ako sa labas kaya ikaw na muna tumingin sa kanya”

“Carson will accompany you, your highness”

Tumango ako. “Tawagan mo agad ako kapag may ginawa sya sa sarili niya. Do not take your eyes off of him”

“Yes, milady”

Malungkot na tumingin ulit ako kay kuya na nasa isang malawak na living room. I sighed for the third time at tuluyan ng lumabas.

It's been two days since I last saw John Gil Cullen, nong umalis si Ate magkasama pa sila sa mall, akala nga ng iba mag jowa sila. Naalala ko muntik ng patayin ni Kuya si Wan dahil sa sobrang selos. He even tried to shot him using his sniper, I thought Wan will ended in hospital, really thankful that Barret was there to save the day.

I am not jealous of them, hindi talaga ako mahilig magselos. Jealousy is not on my vocabulary, nag-iinit lang ang ulo ko sa mga babaeng walang respito sa katawan na kahit maghubad sa harap ng lalaki wala silang pakialam. They don't give their selves a respect that's why a lot of man took advantage of them

Anyway, speaking of Wan, my mind still stuck with a memories of him nong nasa paris kami. That night where I gave him myself, that night that I let him turned me to be a woman, that day whom I considered to be one of the most perfect night for me. Binigay ko sa kanya ang sarili ko dahil may tiwala ako sa kanya, I want him to know that I truly believe on him, that whatever happens, masaya ako sa piling nito kahit na marami syang pagkakamaling ginawa.

Wala akong pinagsisihan sa nangyari, masaya ako nong mga araw na magkasama kami, he may not be an ideal man for everyone, he may not be perfect, he may not be as green as those man who I read in book, he may not be the best man on earth. Sya at sya pa rin yong lalaking hindi ko itatangging nagustuhan ko dahil sa pagiging siraulo.

Sa sobrang saya ko sa piling niya nakalimutan ko na may tungkulin pala akong dapat gampanan. I know I have to face the reality. I am a princess and he's just a normal being, kahit anong gawin ko sa huli hindi parin kami ang magkakatuluyan. Truth hurts but I will leave him for good.