Kimsesiz Ruhlar

3

Merhaba, yeni bölümle geldimmmm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayalım lütfen

İyi omumalar dilerim❤️

Şarkı SOEN River

Derler ki yalnızlık bazı insanlar için güçlendirici bir deneyim olabilir, zira bağımsızlık ve kendi kendine yetme duygusu kazandırabilir...

Karşımda oynayan çocuklara baktım. Kaydırağın yanında toplanmış bir birleriyle konuşuyorlardı hararetli hararetli. Herhalde yine sklambaç oynayacaklardı. Tam üç gündür buraya geldiklerini görüyorum ve hep saklambaç oynarlar.

En sevdiğim oyundu benim sklambaç. Çünki oynarken canım acımazdı pek fazla.

Diğer oyunlar koşuşturmacalı oluyordu, ve hal böyle oluncada geçen ay ayakkabım olmadığı için ayağıma batan cam parçasının yeri hâlâ sızlıyordu.

Şimdi ayakkabılarım vardı ve onları çok seviyordum. Kırmız renk papuçlarımın üzerinde yine aynı renk kuantiyeler vardı. Büyüdüğüm için ayaklarımı vuruyorlardı ama olsun. Keşke hiç büyümesem, böylece ayakkabılarım ayaklarımı vurmasa.

O gün her çocuğun hayali olan büyümek benim için korkuluydu. Büyürsem ayakkabılarım yine olmazdı...

Her şeyi bir kenara bırakıp çocukların yanına gitmek için tüm cesaretimi topladım. ne zamandır oyun oynayacak arkadaşım yoktu. Aslına bakılırsa kimsem yoktu... Ama çocuk aklı ya o zaman önemli olan oyun arkadaşılarıydı.

Yaklaştıkça dokuz kişi olduklarını anladım. dört kız beş erkeklerdi. en küçükleri bile benden büyük duruyordu. 

"Bakın uzağa gitmeyeceğiz, kayboluruz yoksa, ayrıca eğer birimizin nerde saklandığını görürsek ve yerimiz ifşa olursa diğerini satmak yok."

"Şey..." O kadar ciddi konuşuyorlardı ki dikkatlerini nasıl çekeceğimi bilmiyordum.

"Herkes buradaysa başlayalı-"

"Şey,"dedim hızla çünkü başlarlarsa ben oynayamazdım. Konuşan çocuk dahil hepsinin gözleri bana kaydı. Yanaklarımın kızardığını hissediyordum. Ellerimi arkamda bileştirip ayak ucumla toprağı eşeledim.  "Ben de oynayabilir miyim?"

Büyük çoşkuyla söylediğim sözler karşısında dokuz çocuktan çıt çıkmadı bir süre. Sanırım beni takıma alıp almama konusunda kararsızlardı.

Az önce kuralları söyleyen çocuk, diğerlerinden epey uzundu. En büyükleri oydu galiba, bu yüzden ona hitaben konuşmuştum. Çünkü genellikle oyunlarda uzun ve büyük olanlar takım lideri olurdu.

Çocuk bana baktı bir süre. "Kurallarını duydum, hepsine uyacağım." dedim gülümseyerek. "Uzağa gitmeyeceğim, bulunursam başkasını da satmayacağım. Yemin ederim."

"Tamam gel." Çocuğun ağzından çıkan iki söz iki gün beni mutlu etmeye yeter de artardı bile. Heyecanla yanlarına koştuğumda gruptan bir kızın sesi durmama neden oldu.

"Hayır gelmesin, saçları çok pis. Üzeri de kir içinde. Annem bana yeni banyo yaptırdı kirlenemem." Kalbim acıdı. Hor görmesinden çok annesinin ona banyo yaptırması acıttı kalbimi.

"Seni öpmeyecek kızım sadece oynayacak."dedi çocuklardan bir tanesi. Diğerlerine göre daha kısaydı ama tatlı birisiydi. Kahverenk gözleri ışıl ışıldı.