The Element Seeker

06, De Vonk van Vriendschap

Terwijl de dagen langzaam voorbijgleden, bevonden Finn en Kai zich steeds dieper in hun zoektocht naar antwoorden. De bibliotheek van het dorp werd hun toevluchtsoord, de oude geschriften en boeken over elementaire krachten en de geschiedenis van de Elemental Seekers werden hun metgezellen. Met elke gedeelde ontdekking en elk nieuw inzicht werd hun vriendschap sterker en specialer.

Op een heldere ochtend, wanneer de zonnestralen als gouden linten door de ramen dansten, vond Finn een vergeten boek dat anders was dan de rest. Bedekt met een laagje stof en verborgen in een hoekje, leek het bijna te fluisteren om ontdekt te worden. Met zorg veegde hij het stof weg en opende het voorzichtig.

Kai boog zich nieuwsgierig over Finn's schouder terwijl zijn ogen schitterden van nieuwsgierigheid. "Wat is dit?"

Finn las zachtjes voor: "De Verloren Leer van de Elementen. Een geheim geschrift over de diepste krachten van de natuur en hoe de vorige Element Seekers hun band ermee hebben versterkt."

Kai's ogen glinsterden van opwinding. "Een Element Seeker! Dat klinkt best gaaf."

Samen verdiepten ze zich in het boek, langzaam de woorden absorberend die de pagina's sierden. Ze lazen over oude rituelen, over de zorgvuldige dans tussen mens en natuur, over de verbinding die Elemental Seekers in vroegere tijden hadden beheerst om hun krachten te laten bloeien. Het boek sprak over een diepe wisselwerking tussen de elementen en hen die de krachten probeerden te begrijpen, een band die verder ging dan alleen beheersing.

Kai besloot om de technieken een kans te geven en trok daarin Finn mee. Ze trokken naar het meer waar niemand was of eigenlijk rond deze tijd echt kwam. Daar openden ze het boek en begonnen ze te lezen. Finn stond op en deed precies wat Kai zei.

Er gebeurde een paar seconden niets, totdat dat verbroken werd. Een zachte, subtiele trilling vulde de lucht, als een hartslag van de aarde zelf. Finn voelde zijn bliksemkrachten pulseren, de energie dansend in harmonie met de natuur om hem heen.

En toen gebeurde het. Een straal van pure, warme energie raakte hem zachtjes aan, als een liefkozing van de natuur zelf. Finn opende zijn ogen en hij keek Kai aan.

"Ik voel het," fluisterde Finn, zijn stem een zachte streling van emotie.

Kai glimlachte, zijn blik vol plezier. "Dit is het, Finn. We hebben de sleutel gevonden tot meer duidelijkheid. Door dat boek komen we erachter waarom je die krachten hebt."

Finn glimlachte. "Waar heb ik jou toch aan verdient?" vroeg hij dan ook een beetje plagerig. "Nou, ik denk aan het feit dat je dat Bliksem-wezen in je eentje hebt verslagen met krachten waarvan je niet eens wist dat je die had?" "Oké oké. Goed genoeg." lachte Finn. "Nee maar echt. Dat ding kwam uit het niets en je verslaat het met krachten die ook uit het niets komen?" "Als je het zo opnoemt, klinkt het wel wat vreemd." "Was het dat niet dan?" "Jawel, ik dacht er alleen niet aan. En ook niet zo." zuchtte Finn. "Dat begrijp ik wel, hoor." zei Kai met een glimlach.

"Kom op, we moeten maar eens terug." Beiden stonden op, het boek tussen Kai's arm en heup geklemd. "Ik ben blij dat ik je heb ontmoet." "Ik ook, anders verveelde ik me nog steeds." zei Kai grijnzend. "Hey!" riep Finn terwijl hij Kai een stomp op zijn arm verkocht. Kai stak zijn tong uit. 

Terwijl ze lachten en plagerijen uitwisselden, zetten Finn en Kai hun tocht terug naar het dorp voort. De vriendschap tussen hen was gegroeid en bloeide, net als de energie en de krachten die Finn nu ontdekte.