The Promise Breaker - a sequel to Love Language

10

Laura POV
Zoals ik al had verwacht heeft Pablo mij de dag erna niet gebeld, de dag daarna ook niet en de dag daarna ook niet. Hij heeft niks meer van zich laten horen. Als ik aanwezig was voor werk tijdens de trainingen ontliep hij mij. Elke avond was ik druk aan het piekeren over wat er gebeurd is. Ik kan het niemand vertellen, want het zal mij niet in dank worden afgenomen.

Nu ben ik druk bezig om mijn koffer in pakken. Vanmiddag vliegen we naar Madrid voor een wedstrijd tegen Rayo Vallecano. Ik ben behoorlijk zenuwachtig, omdat Pablo en ik elkaar niet kunnen blijven ontlopen. We zitten in hetzelfde vliegtuig en in hetzelfde hotel.

Snel stop ik de laatste spullen in mijn koffer en haast me naar beneden waar de taxi al aan het wachten is.

~~

Het is einde van de middag als we aankomen in Madrid. Op de luchthaven van Barcelona heeft Pablo mij nog steeds compleet genegeerd. Samen met Sarah en Lío zat ik in een ander deel van het vliegtuig dan de voetballers, dus hebben we elkaar ook niet gezien. De vlucht ging gelukkig snel voorbij. Dit kwam vooral omdat ik de video voor morgen aan het editten was. Soms kan ik daar echt van genieten. Koptelefoon op en naar alle rauwe beelden kijken en er iets moois van maken.

Nu zijn we net in het hotel aangekomen. Ik ben direct naar mijn kamer gegaan om even te gaan douchen. Over drie kwartier wordt iedereen verwacht in de eetzaal van het hotel voor het diner . Daar zal ik Pablo ook weer zien.

In de douche was ik snel mijn haar en sop mijn lichaam in. Terwijl het warme water over mijn gezicht druipt zucht ik een paar keer diep. Hoe heb ik mezelf in deze situatie gebracht? Pablo en ik waren net on good terms, in hoeverre dat natuurlijk mogelijk is met je ex. Onze zoem heeft dat allemaal verpest. Maar hij zoende mij, ik hem niet. Ik zucht nog een keer en zet de douche uit.

Ik pak mijn lingerie uit de koffer en kies voor een simpele boyfriend jeans met een donkerblauw croptrui erop. Het eten beneden is niks bijzonders, dus kies ik voor een casual look. Ik doe snel een beetje make-up op en föhn mijn haren droog. Als ik mijn oorbellen in doe wordt er op mijn deur geklopt. Ik loop naar de deur en zie Pedri staan.

"Ben je zover?" vraagt hij. Ik knik even verbaast. "Ik wist niet dat we samen gingen?" glimlach ik. "Ik slaap op dezelfde etage, dus dacht ik kijk even of je er nog bent," zegt hij. Ik knik. "Ik pak mijn telefoon en dan kunnen we," zeg ik. Pedri knikt en wacht geduldig tot ik mijn telefoon heb gepakt. Samen lopen we naar de lift die ons naar de eetzaal brengt.

In de eetzaal is het al druk. Overal lopen voetballers en andere staff leden. Er is speciaal voor het team een groot buffet geopend. Pedri en ik lopen er samen langs. Hij heeft een streng dieet, dus mag niet alles eten. Ik daarin tegen mag alles eten wat ik zou willen. Met een grote glimlach schep ik van alles op.

"Ik ga bij Sarah en Lío zitten. Ik zie je vast zo nog wel," zeg ik. Pedri knikt en ik loop richting de tafel waar mijn collega's zitten. Op de weg daarheen passeer ik Pablo. Hij kijkt mij aan en probeert een stukje papier in de zak van mijn broek te stoppen. Ik blijf staan zodat hij het erin kan doen. "Lees het als je alleen bent," is het enige wat hij zegt. Ik knik en loop door.

Met een mega rood hoofd ga ik aan de tafel zitten. "Wat is er met jou?" lacht Lío. "Niks. Ik moet even naar het toilet," excuseer ik mezelf. Sarah en Lío kijken elkaar een beetje verbaast aan en ik loop snel weg.

Als ik in het toilet ben zet ik mijn handen op de wasbak en kijk in de spiegel. Ik adem diep in en uit en wacht tot mijn hartslag weer op normaal niveau is. Dan pak ik het verfrommelde briefje uit mijn broekzak.