(Yetişkin okurlar için uygundur.)
Cinsel terapist olan bir adam ve cinsellikle ilgili korkuları olan bir kadın.
⚜️
Okan tuttuğu elimin üstünü okşadı. Oldukça nahif gelen bu hareketin aksine, hiddetliydi. Sessizliğim ona fazla geliyormuş gibi yakası...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
🫢🤤
20.BÖLÜM: İSTİLA
Hayat neden sürekli kaybetmek üzerine kurulu? Sevdiğin birini kaybetmek, hayallerini kaybetmek, aklını kaybetmek... Şu koskoca dünyada; önemsiz bir ayrıntıdan ibaret hayatımda bir şeyler yolunda gidecek mi? Okan'ın yolunda giden tek şey olduğunu düşünüyordum ama onu da mahvetmeye başlamıştım.
O aydınlık bir zihin, bozulmaz bir normal, alışılmamış mükemmeliyet. Bense karanlık bir kuyu, belirsiz bir ağıt, sakınılacak felaket...
"Peki sen hiç düşünmüyor musun, bazı insanların güvenini hak edebileceğini?"
Gözlerine bakarken ifadem dağıldı, kaybolup gittiğim irisleri beni içine çekiyordu. "Bu zamana kadar düşünmedim."
Kendime ve yaşama bir şans vermek istedim. Hayatım başarı hedefleri ve rakamlardan ibaretti. Onunla duyguları istedim. Ben bir felsefeciyim, aklı ön planda tutarım. Ama onun gözlerine baktığımda ihtiyaç duyduğum şefkati görüyorum. İnsan olmak, nasılda insan ilişkilerine mecbur bırakıyor? Üstelik biraz bile anlaşamıyorken.
Dudaklarımda buruk bir tebessüm şekillendi. "Şimdi önünde durduğum kapının arkasındaki bir tehlike değil, buna inanıyorum." Gerçekten inanıyor muydum? Yüzde altmış verebilirdim. Üstelik benim için oldukça yüksek bir orandı. Yüzde ellinin yukarısına çıkmamam aksi ihtimalin çıktığım yüzde kadar beni sarsacağı anlamına gelirdi. Yani olası sarsılma ihtimali, yüzde on.
Gülümsedi ancak sessiz kaldı. Böylelikle aramızda tuhaf bir sessizlik oluşmaya başlamıştı. Okan gözlerini hızlıca odamın içinde gezdirdikten sonra ayağa kalktı. "Ben artık gideyim."
İçime bir ağırlık çöktü. Gitmek demek istedim ama kalması da rahat hissettirmiyordu. Giderken bir parçamı da kendiyle götürüyor gibiydi. Eksilmiş hissettiriyordu.
Hiçbir şey diyemedim. Ne kal ne git, ikisini de yapamazdım.
Onu savuşturmak üzere peşinden ayaklandığımda söylemek istedikelrim boğazıma dizilmişti.
Beraber koridordan geçtiğimiz esnada duraksadı, arkamda kalan siyah perdeye baktığını biliyordum. Bütün kaslarım gerilirken koridorun sonuna neden siyah bir perde astığımı sormamasını diledim. Okan'a bir gün içinde bir şok gayet yeterliydi.
Gözleri bana döndüğünde dış kapıyı açtı. Adımlarımı hızlandırarak kapının yanına geldim. En azından düzgün bir vedalaşma gerçekleştirebilirdik.
Ayakkabıları kapının ağzında duruyordu. Tek eşi yan devrilmişken, diğeri de ondan epey uzaktaydı. İçeri girerken ayakkabılarını aceleyle çıkarmış olmalıydı. Zira o sırada kucağında uyuyan aptal bendim.
