HEDEF 303

-GİRİŞ- IŞIK

Sokaklardan geçerken görülen evlerin ve her evin lambasının altında yatan ailelerin farklı hikayeleri, farklı korkuları ve farklı sevinçleri vardır. Fakat hiçbir eve ölüm düşmemişse ışığı asla kapanmaz.

Sıcak bir yaz ayı, Zemheri'nin isminin anlamına  inat yazın sevincinde doğduğu ay. Tuncay Bey'in ilk çocuğunu kucağına aldığı ay...  

Sedyede yatan karısına mutlulukla bakarken kızının kokusunu derinden içine çekti. O kadar güzel bir kokuydu ki 'bir evlat bu kadar güzel kokamazdı' diye içinden geçirdi Tuncay Bey.  Sedyede yatan karısı yavaş yavaş gözlerini aralayarak kocasına ve çocuğuna gözlerini değdirdiğinde içinde yatan mutluluğa, huzura bir isim bulamadı. Çocuğunu huzurla doğurmuş ve kocasının kucağında görmüştü, şimdi ölse bile gam yemezdi.

"Çocuğumuzun kokusuna doyamadın sanırım." Tuncay Bey karısıyla göz göze geldiğinde karısının huzurla karışık bir yorgunlukla gülümsediğini gördü.

"Kıskanma karıcığım, ilk çocuğumun sonra ise senin kokuna doyulmaz."

"Hemen de arka plana atıldım."  Tuncay bey çocuğunu küveze koyarak karısının yanına gitti. Karısının kolundan tutarak destek oldu ve ayağa kaldırdı.

"Bir hemşire çağıralım, kızımızın yanında dursunlar da sen de bahçede biraz nefes al."

"kızımdan ayrılmak istemiyorum ama." Tuncay Bey karısına güçlü bir kahkaha atarak yanağına bir buse kondurdu.

"Şimdiden böyleysen ileride kızımız evlendiğinde nasıl göndereksin kızımızı?"

"Evlendirmeyeceğim ben kızımı." 

"Ne yapacaksın kızımızın turşusunu mu kuracaksın Hanımefendi?" kahkaha atarak bahçeye indiklerinde bir banka oturmuşlardı. Zübeyde Hanım'ın yüzü düştüğünde Tuncay Bey karısının saçlarını özenle okşadı.

"Neden yüzün düştü?" Zübeyde Hanım kocasının yüzüne bakmadan konuşmak istedi fakat içinden geçenler dilinden dökülmüyordu. Kocasının mesleğinden ötürü kızını tek başına büyütmek zorundaydı fakat asıl korktuğu bu değildi, ileride kocasını kaybederse kızıyla bunu nasıl atlatacaklarıydı.

"Anlat bana ışığım."

"Korkuyorum Tuncay."

"Neden korkuyorsun?" Tuncay Bey karısının korkularının farkındaydı fakat bunu karısının dillendirmesini istiyordu.  Zübeyde Hanım hamileliği boyunca korkularından hiç bahsetmemiş, hiç fark ettirmemişti fakat Tuncay Bey her zaman korkularının farkındaydı.

"Ya bir gün yokluğunla sınanırsak Tuncay? Ya bir gün seni kaybedersek?"

"Güzel karıcığım, ışığım…" Tuncay Bey karısına hep ışığım diye seslenirdi çünkü Zübeyde Hanım onun en karanlık zamanında tesadüf olarak parlayan bir ışık gibi çıkmıştı karşısına.

"Çocuğumuz senin kadar zeki, benim kadar güçlü olacak. Eğer bir gün olur da ben bu dünyadan ayrılmak zorunda olursam ikiniz de birbirinizin gücü olacak, birbirinize sırtınızı yaslayacaksınız. Kızımız ikimizin de bir parçası, ben bir gün gidersem beni her özlediğinde kızıma sarılacak ve kokusunu içine çekeceksin." Zübeyde Hanım gözyaşlarına hakim olamıyordu.

"Kızımızın ismini ben koyabilir miyim?" Zübeyde Hanım'ın sorusuna gülümsedi Tuncay Bey.

"Koyabilirsin ışığım."

"İsmi Zemheri olsun Tuncay."

"Zemheri mi? Anlamı nedir, hiç duymamıştım."

"Anlamı, kışın en şiddetli olduğu zamanlar."

"Işığım, kızımız kış ayında doğmadı ki."

"Biliyorum Tuncay fakat kızımız senin gibi güçlü olacak. Yaz ayında doğmuş olmasına rağmen gücüyle insanlara kışın şiddetini yaşatacak. Tıpkı senin gibi."

"Anlamı çok güzel, olsun ışığım." karısı kızına böylesine güçlü bir isim koyduğunda Tuncay Bey'in aklından geçen tek düşünce kızının da kendi mesleğini devam ettirmesini istemesiydi. Kızının oldukça zeki ve güçlü olacağını hissediyordu ve bunu vatanı için kullanmasını istiyordu.

"Ama bizi bırakma Tuncay, söz ver lütfen bizi bırakma."

"Söz veremem Zübeyde, ölürsem öldüğüm için üzülmem. Siz de ölümüme üzülmeyin. Bu vatana canım feda olsun, vatan sağ olsun."

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

Merhabalar, uzun bir aradan sonra nihayet tekrar buradayım. Yeni kurgumla birlikte sizlerleyim. O kadar uzun süredir yoktum ki beni görenler şaşıracak gibi hissediyorum. Fakat burada olabilmek için çok savaş verdim kendimle. Kaleme aldığım her kitabı ya sildim ya da kaybettim fakat yayınlayabileceğim bu kurguyla tüm gücümle sizlerleyim. Hazır mısınız? HEDEF 303  Hazır, siz de hazır olun.