Daddy +18

15

Sınır: 120 vote, 200 yorum...

Hissettiğim acı yüzünden kelimenin tam anlamıyla iki büklüm olmuş bedenimle birlikte annemin bana ve babama dönül olan sırtını yaşlarla dolu gözlerimle izlerken minik parmaklarımı havya kaldırıp yavaşça annemin omzuna koydum. Bu şekilde annemin bize dönmesini sağlamayı umduktan sonra da bedenime tekrar şiddetli bir acının saplandığını hissederek dudaklarımın arasından minik bir çığlık çıkardım ve annemin omzundaki parmaklarımı sıkılaştırarak annemin acı çektiğimi anlamasını bekledim. Tüm bekleyişlerime rağmen annem acı çektiğimi anlayıp bana dönmediğindeyse gözlerimi zorlukla babamın gözlerine çevirip ona durması için yalvarmak adına dudaklarımı araladım ancak tam o esnada babam ağzının içinde bir şeyler mırıldanmaya başlayınca onun zaten duracağını anlayıp çektiğim acının bitmesini bekledim. Tam tamına on beş saniye sonra çektiğim acı bedenimi hızla terk ettiğinde de babamın yanımdan kalkıp gittiğini fark ederek hızlıca yeniden anneme doğru döndüm ve onun sonunda bana döndüğünü görerek sertçe yutkundum.

"Anneciğim, uyuyor muydun?" gözlerimden akıp yanaklarımı ıslatan göz yaşlarımla birlikte karşımdaki kadının gözlerine bakarak zorlukla konuşurken annem beni başıyla onaylayıp bomboş gözleriyle acıdan kasılmış yüzümü incelemeye devam etti.

"Du...duymadın mı yani beni? Çok bağırdım sana. Hatta uyan diye omzuna bile dokundum. Gerçekten duymadın mı beni?"

"Duymadım."

"Tamam o zaman şimdi duy. Az önce babam yan..." ona ağlaya ağlaya sorduğum sorularıma hissiz bir şekilde yanıt veren anneme karşılık derdimi anlatmak için hızlıca konuşmaya çalışırken annem sağ avucunu oldukça sert bir şekilde dudaklarımın üstüne kapatıp gözlerinden çıkan alevlerle gözlerimin en içine bakmaya başladı.

"Sus! Başlama yine şu zırvalıklara! Kaç kere diyeceğim sana çok normal bu! Babanın senin yanına gelmesi çok normal! Her baba kızıyla uyumak ister!"

"A..ama anneciğim babam benimle uyumak için yanıma gelmiyor ki." yüzüme yüzüme bağıran anneme karşılık zorlukla konuşup sesimin annemin avuçları arasında yok olup gitmesini sağlarken annem bir kere daha kafamın içine kazınacak olan o cümlesini yüzüme doğru haykırdı.

"ÇOK NORMAL!"

Tam olarak hangi zaman diliminde daldığımı bilmediğim uykumdan sıçrayarak uyanıp sebebini anlayamadığım bir şekilde aldığım nefesimin ciğerlerime yetmediğini hissettiğim için derin derin nefes alıp vermeye başlarken yanı başıma bir bedenin oturduğunu hissedip gözlerimi sıkıca kapadım. Bir süre gözlerimi kapadığım için etrafımı saran karanlığı izleyerek muhtemelen gördüğüm rüya yüzünden terlemiş olduğum için yüzüme yapışan saçlarımın yanımdaki bedenin sahibi tarafından geriye itilmesine izin verdim. Sonunda nefeslerim biraz olsun düzene girdiğindeyse kapalı gözlerimi yavaşça aralayıp karşımdaki endişeyle dolu kahverengi gözlere bakarak aralık dudaklarımın arasından rahatlamış bir nefes verdim.

"Kaya?" gördüğüm kişinin gerçekten Kaya olduğundan emin olnaya ihtiyacım olduğu için Kaya'nın adını zorlukla dudaklarımın arasından çıkarıp ondan bir onay beklerken Kaya onayını beklediğimi anlayarak başını aşağı yukarı sallayıp yüzümdeki elleriyle yanaklarımı okşamaya başladı.

"Benim. Yanındaki kişi benim, yavrum. Kaya. Babacığın." parmak uçlarını oldukça nahif bir şekilde yanaklarımda gezdiren Kaya sessiz onayıyla yetinmeyeceğimden endişelenerek sessiz onayını bir de dillendirirken ellerimi hızlıca onun yüzümdeki ellerinin bileklerine sararak başımı aşağı yukarı salladım. Hemen ardından da bir kaç kere üst üste karşımdaki kişinin Kaya olduğunu kendi kendime fısıldadım ve sonunda yanımaki kişinin biyolojik babam değil de Kaya olduğuna iyice ikna olarak gözlerimi hafifçe kapatıp açtım.