monitress - sahyo

#10

Sana'yla okuldan çıkıp sahile doğru gidiyorduk. 10 dakika olan işim rehber hocamız sayesinde 45 dakikaya kadar uzamıştı. Sana da söylenmeden beklemişti. 10 dakika diye 45 dakika bekletince çok kötü hissetmiştim. Şükür ki en sonunda yoldaydık.
Yol üstünde milkshake satan yere uğradıktan sonra yolumuza devam ettik. Sahil okula biraz uzaktı ondan dolayı yürümek baya uzun sürüyordu. Milkshakeleri içerek yürüyorduk.

"Senin cidden bu kadar sevecen birisi olacağını düşünmemiştim. Uzaktan çok katı duruyorsun biliyor musun?"

"Öyle mi? Olabilir. Hoşlandığım tüm çocuklardan katı göründüğüm için red yemiştim."

"Ciddi misin? Aslında sinirli görünmüyorsun ama katı da duruyorsun şakalaşılmayacak tipten. Nasıl anlatsam ya? Hani birisi sinirli gelmez ama kurallara bağlı ve ciddi birisi olduğunu anlarsın. Aman ya neyse ne. Anlatadım kendimi."

Ard arda konuşması aşırı tatlı gelmişti. Ağzına ne geldiyse düşünmeden söylüyordu. Aslında Dahyun da bunu çok yapıyor ama bu kadar tatlı olduğunu düşünmemiştim.

"Olsun olsun, anladım ben."

Anlamamıştım...

"İnsanlara çok kaba davranıyorsun bu yüzden kalpleri kırılıyordur. Böyle davranırsan karşılık beklemen garip zaten."

"Uzaktan ciddi mi görünüyorum o kadar?"

"Evet, bence konuşmak istemezler."

Bunları daha önce çok söyleyen olmuştu ama ilk defa üzülmüştüm.

"Artık ciddi olmamaya dikkat ederim ama yapabileceğimi pek sanmıyorum."

"Dene bence. En azından bir sonraki şanslı insan için iyi olur."

"Denerim."

Sonra anında yere bakıp sessizce konuşmadan yürümeye devam ettim. Ben yere bakınca Sana da bir şey demeden yürümeye devam etti.
Yol üstünde birkaç mağazaya uğradık ama mağaza içinde Sana sürekli kıyafet denemesi yaptığı için 2 saat mağazalarda zaman geçirdik. Biz sahile inene kadar hava kararmaya başlamıştı.

Akşam olduğu için herkes akın etmişti buraya. Hiç boş bank yoktu.

"Kumlara otursak mı? Bence güzel olur."

"Olur tabii, oturalım ama buralarda çok ses var. Biraz daha yürüyelim. Biraz daha ileride bir yere otururuz."

"Tamam, yürüyelim."

En sonunda kumlara oturduğumuzda bacaklarımın ağrısını hissedebiliyordum. Yürürken fark etmemiştim ama oturunca büyük bir ağrı vurmuştu.

Ay ışığında gözleri çok güzel görünüyordu. Gülüşü de tatlıydı.
Aslında samimi bir insandı, komikti de. Yanında iyi hissediyordum.
Düşününce bu kadar kötü bir şekilde üzülmesine de gerek yoktu. Amaçladığım şey çok saçmaydı zaten. Kendimden utanmıştım.

"Özür dilerim."

"Neden?"

"Okulda sana kötü davrandığım ve sınıf değiştirmene sebep olduğum için."