Capítulo 13: Reunión de Pesadilla

113 8 1
                                    

Narra Gwen.

No quise arruinar ese monento de calma que había allí, la verdad después de comer Aiden (se siente raro llamarlo por su nombre, bueno ya me acostumbrare) y yo hablamos un poco con tantas discusiones, rivalidades, etc nunca nos tomamos el tiempo de conocernos, aunque en esta charla cada cierto tiempo casi terminamos en una discusión. En fin luego de eso ambos nos despedimos y nos dirigimos a nuestros respectivos hogares, yo antes de llegar pare a comprarle una hamburguesa a papá.

Las cosas entre el y yo no están del todo bien, desde lo que me pasó con smyte se a vuelto más estricto, cada cierto tiempo me llama, me escribe, incluso me hace tener siempre activo el GPS del teléfono, entiendo lo que pasa pero has olvidenlo, con solo pensar en revelarle mi identidad me da dolor de cabeza-. Parece que no a llegado aún debe tener doble turbo hoy también-. Entro por la ventana de la sala ya que no había nadie podía andar con el traje puesto, me quito la máscara, dejo la hamburguesa en la mesa y me dirijo a mi habitación, así como blake se mantenía rastreando a kraven yo hacia lo mismo con smyte, al encender mi computadora entra a la carpeta de archivos donde tenía la información, con la ayuda de los aracno bots podía recopilar información, mientras se procesaba la información decido acostarme un momento en mi cama viendo el techo-. Espero esta vez conseguir algo, en estos días no a aparecido nada en relación a el, tengo sus antecedentes, si historial psicológico pero dd allí no paso ah!!!-. Hago una pataleta en la cama, me frustra no tener algo, quiero evitar perder a alguien más, no quiero que eso pase, sin querer poco a poco me fui hundiendo en mis pensamientos, quedando a la deriva dd ellos como si dd un naufrago en mar abierto se tratara y sin darme cuenta caí dormida sin más, pero era diferente, sudaba a chorros, estaba muy agitada en la cama, mi respiración se cortaba en momentos-. N.no no aléjate, no les hagas daño o verás-. Balbuceaba entre sueños, aunque más que sueños esto era una pesadilla.

No, no,no, por favor no me dejes, no me dejes no, por favor, no puedo sin ti-

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

No, no,no, por favor no me dejes, no me dejes no, por favor, no puedo sin ti-. Me aferraba con fuerza a el abrazándolo, el humo y polvo de los escombros no me permitían verlo con claridad, sin darme cuenta entre suelos y realidad estaba llorando, se sentía tan real, el dolor, la sensación dd vacío, me alejaba un poco para intentar reconocer a la persona que estaba en mis brazos, pero se me hacia imposible su rostro en mi mente se volvía confuso difuminado. Pero allí, sólo allí escuché su voz

Lo,lo..lo siento gwen no pude cumplir mi promesa-. Se mano callo de mi mejilla, dejé de sentir su aliento había muerto en mis brazo y no pude hacer nada, solo ser un estorbo para aquello a quien quiero proteger

 Se mano callo de mi mejilla, dejé de sentir su aliento había muerto en mis brazo y no pude hacer nada, solo ser un estorbo para aquello a quien quiero proteger

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
When the spider unites us (cuando la araña nos una) Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ