Το Τάγμα του Φεγγαριού

Φάντασμα

Δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό της πως η συνάντησή της με τον Έλιο, στην Αθήνα, δεν ήταν και τόσο τυχαία. Δεν υπήρχαν τέτοιες απίθανες συμπτώσεις. Ανέβηκε στον μοναδικό όροφο της μονοκατοικίας και πήγε απευθείας στο παλιό της δωμάτιο. Άνοιξε την πόρτα αργά, φοβισμένη να αντιμετωπίσει το παρελθόν, και κράτησε την ανάσα της όταν είδε πως ούτε εκεί μέσα είχε αλλάξει κάτι. Το δωμάτιο παρέμενε το ίδιο όπως το θυμόταν παιδί. Δεκάξι χρόνια μετά και οι αφίσες με τα αγαπημένα της ποπ συγκροτήματα, ήταν ακόμα κολλημένες στον τοίχο.

«Α, μα τω θεώ, δεν μπορούσες να τις βγάλεις αυτές, Λουσίλ;» κάγχασε λες και η γιαγιά της ήταν παρούσα και την άκουγε.

Άνοιξε την ντουλάπα της και γέλασε όταν βρήκε τις ρακέτες της. Όταν ήταν δέκα, αποφάσισε πως ήθελε να γίνει τενίστρια και η Λουσίλ δεν της χάλασε χατίρι. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι την έγραψε σε μαθήματα τένις και της αγόρασε καλές ρακέτες για να ενισχύσει το πάθος της. Τέσσερα χρόνια κράτησε το ενδιαφέρον της, όχι κι άσχημα, αλλά ο θάνατος των γονιών της πήρε μακριά κάθε ίχνος όρεξης που είχε για την ίδια τη ζωή. Η Λουσίλ την είχε αναγκάσει να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι τριγύρω στην Ευρώπη, και μετά, την αποχαιρέτησε για πάντα. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού της με τη ρακέτα στο χέρι, προβληματισμένη που το μυαλό της έμοιαζε σαν να είχε μπλοκάρει σχεδόν παραπάνω από τις μισές αναμνήσεις της από εκείνο το τελευταίο καλοκαίρι με τη γιαγιά της. Ήταν λες και τις είχε διαγράψει επίτηδες κι ίσως να έφταιγε ο τραυματικός αποχωρισμός από τους γονείς της και από τον μόνο άνθρωπο που αγαπούσε με όλη της την καρδιά. Μπορεί αργά, αλλά σταθερά, να θυμόταν λεπτομέρειες. Ήλπιζε λίγο πιο χαρούμενες κι όχι μόνο εκείνες που την πονούσαν.

Άκουσε έναν δυνατό θόρυβο από το μικρό μπαλκόνι της και σηκώθηκε όρθια αμέσως. Ενστικτωδώς, κράτησε τη ρακέτα και με τα δύο χέρια και κρύφτηκε δίπλα στην μπαλκονόπορτα γιατί άκουσε κάποιον να σκαρφαλώνει. Φοβήθηκε όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή της. Ετοιμάστηκε να προστατέψει τον εαυτό της όπως μπορούσε, ενώ η μπαλκονόπορτα άνοιγε και περνούσε μέσα στο δωμάτιο ο άγνωστος. Άφησε μια κραυγή επίθεσης και προσπάθησε να τον χτυπήσει με την ρακέτα, μα ο άντρας ήταν πιο γρήγορος και δυνατός, και την έπιασε στον αέρα πριν καλά-καλά τον αγγίξει. Τα μάτια της Λούνα άνοιξαν διάπλατα όταν είδε τον Έλιο να την κοιτάζει με το φρύδι ανεβασμένο, σαν να την προκαλούσε. Έκανε μια κίνηση να του ξεφύγει αλλά εκείνος την κράτησε σφιχτά από το χέρι. Δεν τον άφησε να περάσει το άλλο γύρω από την μέση της, αλλά στην προσπάθειά της να μην τον αφήσει να την αγγίξει, έχασε το βήμα της και βρέθηκε ξαπλωμένη στο κρεβάτι, με εκείνον από πάνω της.