Wal-e Burada uyumayan tek kişi ben değilim görüldü sen neden uyanıksın?
extraordinary tutmadı uyku ben de bir şeyler karalıyordum yazıyor... görüldü yazıyor... neden uyumadın
Wal-e Sadece görüldü 02.45
extraordinary evet? görüldü 02.50 Wal-e
Wal-e Her neyse işte Yoongi yazıyor... görüldü Boşverelim
extraordinary lütfen gitme anlar bana anlat* görüldü 02.52 nolur Wal-e 📍konum Yanıma gel görüldü 02.55 koşma, vaktimiz çok
extraordinary twmwm çevrimdışı
Wal-e Adamı deliye çıkartırsın gerçekten çevrimdışı
—
Kaçıncı sokağı koşarak döndüğümü artık hesaplamakta güçlük çekiyordum. Ekranımda ki çizgiye göre ilerliyor ve olabildiğince hızlı olmaya çalışıyordum.
Bir şey olmuştu. Ona. Benim adamıma bir şey olmuştu.
Daha hızlı koşamadığım ve giderek yorulduğum için içimden kendime bir kaç küfür sıraladım. Zorlayabildiğim kadar zorladım kendimi. Nefeslerim sekteye uğramaya başlarken telefonuma tekrar baktım, hemen önümde ki sokağı gösteriyordu burası. Kafamı kaldırdım; koşmayı da o saniye bıraktım. Oradaydı. Hemen karşımda eğdiği başıyla öylece oturuyordu kaldırımda.
Çok aciz duruyordu. Kırılmış, yorulmuş, çökmüş duruyordu. Omuzları bile artık eskisi kadar dik durmuyor; oturuşunda ise kamburluk taşıyordu. Boğazımda bir yumru oluşmaya başladı daha orada öylece dururken. Ne olmuştu benim adamıma böyle. Kim yapmıştı bunu.
Dolmaması için savaş verdiğim gözlerimi bir iki kez kırpıştırıp derin bir nefes alarak yanına adımladım boğazımı temizleyerek. Yumru geçmek bilmiyordu. Bana inat büyüyordu hatta. Bir kere daha küfrettim kendime. Ona iyi gelmek için geldiğim yerde ağlarsam bir daha beni yanında istemeyebilirdi.
"Hasta olursun orada oturmaya devam edersen." diye konuşmaya çalıştım onunla. O sıra ise beklemeyeceğim bir şey oldu, omuzları yükseldi az biraz dikleşti gözümün önünde. Derin bir nefes alarak kafasını yukarıya; benim olduğum yere kaldırdı. Gözleri kızarmış, dudakları çatlamıştı.
Yormuşlardı benim adamımı.
Yanağımın içini dişlemeye başladım gördüğüm bu haliyle. Çok kötü sarasım gelmişti onu. Öpüp sarmak, tüm kötülüklerden korumak. Yapamazdım ama, ilkte o izin vermezdi ikincisinde ise onun benden uzaklaşacağı düşünceleri geri tutuyordu beni. "Hasta olmamı endişe edeceğimiz yaşı çoktan geçtik diye biliyordum?" dedi olayı dalgaya alır gibi. Sanki saatlerce orada oturmuştu. Saatlerce düşüncelerine, belki de birilerinde takılmıştı. Sesi buğuluydu. Yapayalnız kalmıştı. Daha bir kötü hissettim, daha bi' ona sarılasım geldi. Tutamadım ama kendimi. Acizin tekiydim çünkü ona karşı; bir gözyaşım aktı sol yanağımdan aşağı.
"Ben de yaş olayını artık geride bıraktığımızı düşünüyordum?" dedim sol elimle yanağımı silip burnumu çekerken. Kıkırdadı. Bu haldeyken bana bakarak başını sağa sola salladı kıkırdarken. Anlamazca baktım yüzüne. Tamam gülümsemesini görmek içimi rahatlatmıştı lakin neden güldüğü olayını kavrayamamıştım o sıra.
"Neden güldün" dedim burnumu çekerek.
"Bilmem?" dedi omuzlarını yukarı aşağı yaparak. Ardından yavaşça yanını eliyle patpatladı. Anında ona yakın bir şekilde gösterdiği yere oturdum. Oturduğum anda ise sağ kolunun belime sol kolunun ise karnıma sarılmasını beklemiyordum.
Ama asıl beklemediğim şey ise kafasını boynuma saklarken içine derin bir nefes çekerken mırıldandıklarıydı, "Bildiğim tek şeyin sende biraz da olsa nefes alabildiğim iken... Hiç mi hiç bilmiyorum Yoongi." kafasını sola döndürerek iyice yaslandı omzuma. "Belki de artık bir şeyleri düşünmeyi bırakıp nefes almaya," Bu sırada ise başını boynuma doğru ilerletti yavaşça, "odaklanmalıyımdır." diyerek içine çektiği tüm nefesini boynuma sesli bir şekilde verdi.
Boynuma değen ıslaklığın ise onun gözyaşları olduğuna emin olmak ise beni bir kere daha mahvetti.
|Bölüm sonu|
Jimin aşık olmadı bir anda, sadece çok hassas anında olduğundan bir temasa, bir sıcaklığa ihtiyaç duyduğu kritik bir anındaydı. Çoğu kişide illa ki oluyordur. Ama ilgisinin olmadığını söyleyemem, onunla birlikte iyi hissettiğini kabul ettiğinin farkında değildi, bu anında ise kendisi istemese bile Yoongi'ye gerçek hissettiklerini söyledi.
