Ο Δημήτρης ετοίμαζε το βραδινό τους ενώ η Άννα πήγε να κάνει ένα ντους για να χαλαρώσει λίγο. Άφησε όμως το υπερηχογράφημα επάνω στον πάγκο της κουζίνας καθώς μπήκαν στο σπίτι και δεν μπορούσε ο Δημήτρης να μην το επεξεργαστεί λίγο όταν έμεινε μόνος του.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Είχε ένα χαζό χαμόγελο μέχρι τα αυτιά ενώ μετά από λίγο πήγε η Άννα στην κουζίνα αφού είχε τελειώσει από το μπάνιο και τον βρήκε να το κρατάει στα χέρια του. Πήγε να βάλει ένα ποτήρι νερό για να πιει και ήθελε να τον πειράξει ξυπνώντας τον από το όνειρο που πιθανόν είχε δημιουργήσει το μυαλό του. Α-εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος. Δ-δεν θέλεις να σου βάλω εγώ; Την ρώτησε όταν κατάλαβε για ποιο λόγο ήρθε στην κουζίνα. Α-δεν χρειάζεται. Άφησε το ποτήρι της αφού ήπιε το νερό, δίπλα από το υπερηχογράφημα και πήρε εκείνη την δεύτερη φωτογραφία στα χέρια της. Α-Αχχ βρε χαζομπαμπά μας..αχχ..τι θα κάνω εγώ μαζί σου; Μου λες; Δ-εγώ λέω προς το παρόν να καθίσουμε να φάμε. Την πλησίασε και άρχισε με τα χέρια του να χαϊδεύει το πρόσωπο της όμως εκείνη του τα κατέβασε. Α-το φαγητό μπορεί να περιμένει. Δ-εντάξει..όπως θέλεις. Α-Δημήτρη μου..θέλω να μιλήσουμε. Το ύφος της σοβάρεψε, άλλαξε. Ήθελε να του πει επιτέλους όσα είχαν γίνει. Α-έλα να καθίσουμε. Κράτησε το χέρι του και κάθισαν στον καναπέ. Δ-αγάπη μου..πες μου. Α-ωραία. Είπε εκπνέοντας ενώ είχε το ένα της χέρι συνεχώς επάνω στην κοιλιά της ασυναίσθητα. Α-μου είναι πιο εύκολο να στο πω αυτό αφού μπορώ και νιώθω την μικρούλα μας. Δ-Άννα μου. Την χάιδεψε απαλά στα μαλλιά της με το χέρι του ενώ συνέχισε να το κάνει καθόλη την διάρκεια της κουβέντας τους που θα επακολουθούσε. Α-ήθελα να σου μιλήσω όταν βρισκόμασταν στην Τουρκία όμως με πονούσε ακόμα πολύ..δεν έχει περάσει ο πόνος αλλά αφού αισθάνομαι τα πατουσάκια της μικρούλας μας να με κλωτσάνε νιώθω..κάπως καλύτερα. Την παρακολουθούσε με τεράστια προσοχή και αφοσίωση, κρεμόταν κυριολεκτικά από τα χείλη της. Α-Δημήτρη..θέλω να σου πω τα πάντα..αλήθεια τα πάντα. Flashback Άννας λίγο καιρό πριν: Δεν ξέρω πόσο καιρό συμβαίνει αυτό. Ήθελα να τα φτιάξουμε όλα με τον Δημήτρη αλλά στην προσπάθεια μας έγιναν χειρότερα. Τσακωθήκαμε πολύ άσχημα. Έφυγε από το σπίτι. Μετά κατάλαβα τι έγινε. Πονάω πολύ. Δεν σταμάτησα να κλαιω πριν φύγει. Ήθελα τοσο πολυ να μείνει. Δεν μπορεί να μην το βλέπει. Του ζητάω να μην με αφήσει όμως εκείνος το κάνει. Δεν κατάλαβα τι έκανα. Μπήκα στο σπίτι και ήθελα να διαλύσω τα πάντα. Έσπασα και την φωτογραφία μας. Όταν το καταλαβα έσπασε και η ψυχή μου. Πήγα να το φτιάξω και μάτωσε το χέρι μου. Δεν ξέρω αν αυτός ο πόνος που νιώθω ήταν από το χέρι μου ή από την καρδιά μου. Δεν πρόλαβα να του το πω. Θόλωσα. Μου θυμίζει τόσο πολύ τους δικούς του που θόλωσα. Όμως είναι ο Δημήτρης μου. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Τον χρειάζομαι τόσο πολύ. Μου λείπει. Πολύ. Πάρα πολύ. Το ξέρω εδώ και λίγο καιρό όμως καλύτερα να κάνω έκτρωση. Αυτό σκέφτομαι. Καλύτερα να μην το μάθει. Καλύτερα να μην έχω τίποτα δικό του μέσα μου. Όμως δεν το αντέχω. Αυτό το μωρό το θέλω. Είναι δικό μου και δικό του. Είναι η ψυχούλα μας. Όχι. Θα το κρατήσω. Όπως τόσο καιρό. Θέλω να έχω κάτι δικό του. Προσπάθησα να κοιμηθώ για να ηρεμήσω. Σίγουρα έχω πάνω από ένα μήνα καθυστέρηση. Αυτό έγραφε και στο τεστ. Ξέρω πως είμαι ενός μήνα και κάτι. Πήρα την γιατρό μου να κλείσω για αύριο ραντεβού για υπέρηχο. Μακάρι όλα να πηγαίνουν καλά. Α-θα τα φτιάξω όλα σου το υπόσχομαι..θα είμαστε ξανά μαζί με τον μπαμπά..δεν θα σε αφήσω ποτέ. Το χέρι μου ασυναίσθητα πήγε εκεί. Πρέπει να διορθώσω τα πράγματα με τον Δημήτρη. Δεν μπορώ χωρίς εκείνον. Τον χρειάζομαι. Όμως δεν γίνεται να κοιμηθώ. Τον σκέφτομαι συνέχεια. Έχω αρχίσει να νιώθω ένα πόνο κάτω χαμηλά. Δεν θα δώσω σημασία. Θα μου περάσει. Αναγκαστικά μετά από λίγο σηκώθηκα από το κρεβάτι. Πονάω φριχτά. Το μυαλό μου κάνει την σκέψη ότι μπορεί κάτι να πάει λάθος με το μωρό αλλά ταυτόχρονα το διαγραφεί. Αρνείται να το δεχτεί. Α-όχι..όχι..αυτό πρέπει να πάει σωστά. Είπα απέξω μου για να μου διώξω τον φόβο μέχρι που σηκώθηκα από το κρεβάτι και είδα αίμα ανάμεσα στα πόδια μου. Α-όχι..όχι..όχι αυτό. Δημήτρη!! Φώναξα με όλη την δύναμη που είχα ξέχασα πως δεν ήταν στο σπίτι. Πως έφυγε. Δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου. Είχα διπλωθεί στα δυο από τον πόνο. Ένιωθα ανήμπορη να κάνω τα πάντα. Α-Δημήτρη..που είσαι..γιατί με άφησες μόνη μου; Τα δάκρυα από τα μάτια μου δεν σταμάτησαν να τρέχουν. Α-μην με αφήσεις και εσύ..σε παρακαλώ..σε παρακαλώ. Δεν είχε μείνει τίποτα από το μωρό μας μέσα μου. Ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο. Τον είχα τόση ανάγκη. Α-όχι τώρα..τόσα αντέξαμε μαζί..γιατί; Δεν ξέρω γιατί επέλεξε να πετάξει τώρα μακριά μου. Δεν αξίζω να με αγαπάει κανένας; Γιατί όποιος αγαπάω πρέπει να φεύγει μακριά μου; Η Μυρτώ, ο μπαμπάς μου, ο Δημήτρης και τώρα το μωρό μας. Γιατί; Απλά γιατί; Τέλος flashback Άννας. Δ-πόσο καιρό το ήξερες; Α-από το νοσοκομείο..όμως δεν πρόλαβα να σου το πω..όταν έφυγες είχαν βγει κάποιες ακόμα εξετάσεις που έδειξαν ότι ήμουν έγκυος στο μωρό μας. Δ-εγώ φταίω. Είπε και έβαλε το πρόσωπο του ανάμεσα στα χέρια του. Η Άννα σκούπισε τα δάκρυα της και κουρνιασε σε εκείνον βάζοντας το κεφάλι της στον ώμο του και έχοντας αρχίσει να τον χαϊδεύει απαλά. Α-δεν φταις εσύ..αλήθεια σου λέω. Δ-με χρειαζόσουν και δεν ήμουν εκεί. Της απάντησε έχοντας γεμίσει τα μάτια του δάκρυα. Α-Δημήτρη μου..τώρα είσαι εδώ. Έβαλε τα χέρια της στο πρόσωπο του και το έφερε κοντά της σκουπίζοντας της με τους αντίχειρες της τα δάκρυα του. Α-και εμένα μου πήρε καιρό να το δεχτώ..ναι..δεν το γνωρίσαμε το μωράκι μας όμως..μάλλον έπρεπε να γίνει έτσι..ώστε το κοριτσάκι μας να έχει ένα αγγελούδι να την προσέχει. Δ-το αγγελούδι μας. Α-ναι..ναι αγάπη μου. Η Άννα έγνεψε καταφατικά έχοντας στα χείλη της ένα γλυκό μειδίαμα και τον φίλησε τρυφερά στα χείλη. Αυτό κατέληξε σε σφιχτή και γεμάτη από στοργή αγκαλιά τους. Ο Δημήτρης με το χέρι του δεν σταματήσει να χαϊδεύει την κοιλιά της Άννας ενώ εκείνη τον χάιδευε στα μαλλιά. Δ-συγνώμη..αλήθεια..συγνώμη. Α-Δημήτρη μου..τελείωσε..οτιδήποτε και να κάνουμε..δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Και εγώ πονάω..όμως εξαιτίας του μωρού μας νιώθω καλύτερα..ξέρω πως δεν θα γνωρίσει ποτέ το αδελφάκι του..αλλά θα την προστατεύει. Δ-δεν θα την αφήσει ποτέ μόνη της. Α-όπως και εμάς..μας αγαπάει πολύ. Ο Δημήτρης δεν έβγαλε λέξη. Α-Δημήτρη μου..δεν το γνωρίσαμε αλλά μας αγάπησε και μας αγαπάει πολύ..πίστεψε με. Γύρισε και κοίταξε τα μάτια της. Ήταν ο φάρος του. Το φως του. Η ελπίδα του. Α-είσαι καλύτερα; Δ-Άννα μου..είσαι ο πιο δυνατός άνθρωπος που ξέρω..αλήθεια σου λέω. Α-γιατί είσαι εσύ μαζί μου..όπως και το πλασματάκι μας. Δ-σε λατρεύω. Α-και εγώ. Αντάλλαξαν ένα γλυκό φιλί στα χείλη ενώ ένωσαν τα μέτωπα τους σχηματίζοντας μία καρδιά, μην αφήνοντας τίποτα να τους χωρίσει. Δ-δεν θα σας αφήσω ποτέ μόνες σας. Α-το ξέρουμε. Η Άννα του χαμογέλασε. Μπόρεσε και του τα είπε. Επιτέλους έφυγε ένα τεράστιο βάρος από μέσα της. Ήθελε να ξέρει. Έπρεπε στο κάτω κάτω να ξέρει. Εκείνο το βράδυ πήγαν στο κρεβάτι τους και συζητούσαν για την κόρη τους. Α-εγώ πιστεύω πως θα σου μοιάζει. Δ-εγώ πάλι πιστεύω..πως θα μοιάζει σε σένα. Α-α, ναι; Γιατί; Δ-γιατί θα πάρει τα μάτια σου που είναι ότι πιο όμορφο έχω δει ποτέ στην ζωή μου..αλλά και την ψυχή σου που έχει τόση καλοσύνη μέσα της και μπορεί και αγαπάει αληθινά..και να σου πω κάτι; Α-τι; Χαμογελούσαν καθόλη την διάρκεια ο ένας στον άλλον και ο Δημήτρης δεν σταματούσε να έχει το χέρι του εκεί. Όπως και εκείνη να χαϊδεύει το δικό του. Δ-χαίρομαι..γιατί δεν θα υπάρχει πιο όμορφο μωράκι στον κόσμο. Α-εγώ..προβλέπω πως θα την ερωτευτείτε κεραυνοβόλα την κόρη σας κύριε Μαρκέτο και πως εμείς θα περάσουμε σε δεύτερη μοίρα. Ο Δημήτρης έγνεψε αρνητικά και την φίλησε γλυκά στα χείλη ενώ τα βλέμματα τους πετούσαν σπίθες και αυτό δεν σταμάτησε λεπτό. Δ-εσύ είσαι η γυναίκα μου..και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Α-αθώος ο κατηγορούμενος..για την ώρα. Δεν μπορούσαν να μην γελάσουν καθώς κοιτούσαν πονηρά ο ένας τον άλλον. Κοιμήθηκαν αγκαλιά όπως συνήθιζαν γιατί αυτό ήταν το σπίτι τους. Η αγάπη τους. Το αυτό τους.
