Πήρε την κόρη τους στην αγκαλιά του για πρώτη φορά. Δ-κοριτσάκι μου..γεια σου. Η μικρή βρισκόταν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου και άρχισε να χασμουριέται κάνοντας όλους τους χαριτωμένους ήχους που βγάζουν τα νεογέννητα. Ήταν αξιολάτρευτη. Δ-είσαι πανέμορφη..το ξέρεις; Είσαι πανέμορφη σαν την μαμά μας Μυρτώ μου. Τους χάζευε τόση ώρα η Άννα όμως αυτό της ήρθε πολύ ξαφνικό. Α-Δημήτρη..το εννοείς; Ήλπιζε να μην το είπε καταλάθος. Είχαν κάνει την συζήτηση για το όνομα της μικρής αλλά η Άννα δεν του είχε μιλήσει για το πόσο σημαντικό ήταν για εκείνη να αποκτήσουν μία ακόμα Μυρτώ στην ζωή τους για πάντα και αυτή την φορά να είναι η κόρη τους. Ο Δημήτρης την πλησίασε έχοντας στην αγκαλιά του το κοριτσάκι τους καθότι πριν έκανε βόλτες στο δωμάτιο έχοντας την στα χέρια του για να είναι ήσυχη. Δ-Αυτή..είναι η Μυρτώ μας. Η Άννα χάιδεψε την μικρή στο αριστερό της χεράκι και χαμογέλασε πλατιά με τα μάτια της να γεμίζουν για ακόμα μία φορά ως αποτέλεσμα με δάκρυα χαράς. Α-Σε ευχαριστώ..αλήθεια. Αντάλλαξαν ένα γλυκό και συνάμα τρυφερό φιλί στα χείλη με την μικρή να είναι έτοιμη να κοιμηθεί στην αγκαλιά του Δημήτρη. Το χέρι της ασυναίσθητα την χάιδεψε ενώ πραγματικά ένιωθαν ολοκληρωμένοι με όλο αυτό που τους συνέβαινε. Α-λες να κοιμηθεί; Δ-μπορεί. Α-είναι τόσο ήσυχη..τόσο ήρεμη. Δ-σου μοιάζει..και εσύ έτσι ακριβώς είσαι όταν κοιμάσαι. Α-αλήθεια; Τον ρώτησε χαμογελώντας του. Ενώ παρόλο που της έγνεψε καταφατικά, θέλησε να τον πειράξει. Α-δηλαδή όταν ξυπνάω δεν είμαι ήρεμη; Δ-τι λέει η μαμά βρε Μυρτουλα μου; Δεν μπορούσε να μην δεν χαμογελάσει. Η τρυφερότητα που προσέφερε ο Δημήτρης στην κόρη τους ήταν μεγάλη και πραγματικά από τα πιο όμορφα πράγματα που είχε δει. Α-μπορώ να κάθομαι και να σας χαζεύω για ώρες..αλήθεια σου λέω. Δ-το ξέρεις ότι έχεις ομορφύνει πολύ; Α-αν ισχύει αυτό που ισχυρίζεσαι κύριε Μαρκέτο ευθύνεται αυτή η μικρή κυρία που έχεις στην αγκαλιά σου. Δάγκωσε τα χείλη του ως αυθόρμητη αντίδραση και της χαμογέλασε. Αμέσως μετά την βλεμματική τους επαφή κοίταξαν και οι δυο την μικρούλα τους που πια είχε αποκοιμηθεί και έμοιαζε πραγματικά σαν ένας μικρός επουράνιος άγγελος. Α-είναι τόσο όμορφη..τόσο μικρούλα. Δ-πάντα θα είμαι δίπλα σας Αννιώ μου..σας λατρεύω με όλη την δύναμη της ψυχής μου..μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό. Τα μάτια της είχαν πλημμυρίσει από δάκρυα χαράς ενώ στο πρόσωπο της υπήρχε σχηματισμένο ένα μικρό, φωτεινό και συνάμα γλυκό μειδίαμα. Α-δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε αγάπη μου..ποτέ..γιατί και εμείς νιώθουμε το ίδιο. Η ημέρα τους κύλησε με μπόλικη συγκίνηση και άφθονη αγάπη και υπερβολικά πολλά όμως φωτεινά και πανέμορφα χαμόγελα. Περνούσαν τις πρώτες τους στιγμές σαν οικογένεια. Είχαν αρχίσει να δένονται όλο και περισσότερο. Το ήθελαν και επιτέλους το ζούσαν. Ευτυχώς δεν ήταν όνειρο γιατί δεν θα ήθελαν με τίποτα να ξυπνήσουν από αυτό. Όλα πήγαν καλά στο τέλος και η μικρή τους ήταν πραγματικά τόσο ήρεμη καθόλη την διάρκεια που την είχαν μαζί τους στο δωμάτιο. Μία γαλήνια και πανέμορφη δύναμη. Ήταν πραγματικά τόσο μικρούλα. Είχε γεννηθεί τρία κιλά και ήταν σαν ένα μικρό λούτρινο κουκλάκι. Τους έμοιαζε πολύ, όμως ιδιαίτερα στην μαμά της. Πήρε τα μάτια της. Είχε ξυπνήσει ξανά. Την τάισε η Άννα, την είχε λίγο ο Δημήτρης. Όμως κοιμόταν στην αγκαλιά της, ηρεμούσε σε εκείνον καθώς την κουνούσε ελαφρώς ενώ την κρατούσε στα δυο του χέρια. Τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Ήταν σαν να ξεκίνησε ξανά η ζωή τους από την αρχή. Ένιωθαν τόση αγάπη για αυτό το μικρό πλασματάκι που αυτή είχε αυξηθεί και για τους ίδιους. Μετά από λίγες μέρες πήραν εξιτήριο. Για την Άννα οι πρώτες μέρες στο σπίτι ήταν αρκετά περίεργες γιατί δεν είχε συνέλθει ακόμα. Δεν είχαν επισκέψεις τον πρώτο καιρό. Είχε πάρει άδεια και ο Δημήτρης από την δουλειά του ακριβώς για αυτό τον λόγο. Για να είναι δίπλα τους όσο περισσότερο μπορούσε. Ήταν από τις μέρες που απλά εκείνος μαγείρευε και επειδή η Άννα ένιωθε καλύτερα σηκώθηκε από το κρεβάτι αφού κοιμησε την μικρή και πήγε να τον δει στην κουζίνα. Α-τι κάνει εδώ ο μπαμπάς μας; Τον ρώτησε πλησιάζοντας τον ενώ εκείνος την τράβηξε από την μέση φέρνοντας την κοντά του και χαρίζοντας της ένα γλυκό και ταυτόχρονα παθιασμένο φιλί στα χείλη. Χαμογέλασε πλατιά όπως και εκείνη καθώς την κρατούσε στην αγκαλιά του. Δ-πως είσαι; Α-είμαι καλά..για την ώρα τουλάχιστον. Δεν μου είπες όμως..τι καλό μας φτιάχνεις; Ο Δημήτρης θέλησε να της παρουσιάσει αυτό που έφτιαχνε παρόλο που ήταν σχετικά απλό. Δ-είναι μία μακαρονάδα με μανιτάρια που σου αρέσουν..απλό αλλά ταυτόχρονα νόστιμο. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον σβέρκο του ενώ εκείνος γύρω από την μέση της. Τα μάτια τους δεν σταμάτησαν να πετούν σπίθες και να φωνάζουν το «Σ'αγαπάω». Α-σε ευχαριστώ που μας φροντίζεις..αλήθεια. Δ-Άννα μου..σε λατρεύω. Α-και εγώ.. Τα χείλη τους συναντήθηκαν ξανά. Ύστερα κάθισε δίπλα του και τον έβλεπε να μαγειρεύει. Για την ακρίβεια τον χάζευε έχοντας ένα μεγάλο χαμόγελο μέχρι τα αυτιά σχηματισμένο στο πρόσωπο της. Α-θέλεις να σε βοηθήσω σε κάτι; Τον ρώτησε κοιτάζοντας τον όλο νάζι ενώ εκείνος έχοντας ανταποκριθεί στο χαμόγελο της, της απάντησε. Δ-εσύ δεν θα κάνεις τίποτα..θα τα κάνω όλα εγώ. Α-εντάξει κύριε Μαρκέτο..ο,τι πείτε. Γέλασαν και οι δυο ενώ εκείνη την στιγμή ξύπνησε η μικρούλα τους και άρχισε να κλαίει. Α-πρέπει να πάω..κάποια μάλλον πείνασε. Δ-πήγαινε και θα σε περιμένω. Η Άννα του έγνεψε καταφατικά και πήγε στο δωμάτιο τους κλείνοντας πίσω της την πόρτα. Προχώρησε προς το λίκνο της και την πήρε στην αγκαλιά της. Α-ησύχασε αγάπη μου..εδώ είναι η μαμά. Την φίλησε στο κεφαλάκι της ενώ άρχισε να την κουνάει ελαφρώς πηγαίνοντας πάνω κάτω στο δωμάτιο για να την ηρεμήσει. Α-μήπως πείνασες εσύ; Για να δούμε. Η Άννα άρχισε να την θηλάζει και ύστερα η μικρή ηρέμησε. Α-ψυχούλα μου..πεινούσες μωρό μου; Ζουζουνίτσα μου εσύ..είσαι τόσο όμορφη. Τα μάτια της χαμογελούσαν τόσο πολύ καθώς την κοιτούσε. Την χάιδευε με το βλέμμα της. Ήταν τόσο εύθραυστη η μικρούλα τους. Μετρούσε μόνο μία εβδομάδα ζωής και προσπαθούσαν να μπουν στους δικούς τους ρυθμούς, μαζί της τώρα πια. Όμως σχετικά τα κατάφερναν. Κοιμόταν αρκετά καλά και δεν τους ταλαιπωρούσε τόσο. Αυτό βοηθούσε πολύ την Άννα που κατάφερε να κοιμηθεί αρκετές ώρες ώστε το σώμα της να αρχίσει σιγά σιγά να επανέρχεται στα φυσιολογικά του. Αφού η μικρή έφαγε η Άννα την άφησε επάνω της έχοντας την αγκαλιά και άρχισε να την χαϊδεύει στο σωματάκι της. Την νανούριζε τραγουδώντας της το τραγούδι «ο Άγγελος μου». Ένα τραγούδι που της το είχε αφιερώσει η αδελφή της πριν πεθάνει και της θύμιζε μόνο πόνο. Τώρα ήταν η αφορμή ώστε να της φέρει χαρά και το χαμόγελο ξανά στα χείλη της καθώς η μικρή τους ηρεμούσε και μόνο στο άκουσμα του από την φωνή της. Μετά από λίγη ώρα η ζουζούνα τους κοιμήθηκε στην αγκαλιά της Άννας η οποία καθόταν και την χάζευε χαϊδεύοντας την με το βλέμμα της. Που ήταν γεμάτο αγάπη για αυτό τον μικροσκοπικό άνθρωπο που μπήκε έτσι ξαφνικά στις ζωές τους.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ο Δημήτρης είδε την πόρτα που ήταν μισάνοιχτη και τις πλησίασε. Δ-κοιμήθηκε; Α-ναι..πριν από λίγο. Κάθισε κοντά της στο κρεβάτι τους και άρχισαν να συζητούν. Δ-είσαι καλά; Α-είμαι ευτυχισμένη..και ευθύνεσαι εσύ για αυτό. Στο άκουσμα αυτής της φράσης από τα χείλη της δεν μπορούσε να μην δεν χαμογελάσει. Δ-σας αγαπάω πολύ..Και τους τρεις σας.. Α-και εμείς..μπαμπά μας..πάρα πολύ.. Και είμαι σίγουρη πως και το αγγελούδι μας..μας αγαπάει..πολύ.. Και εμάς..αλλά κυρίως την μικρούλα μας.. Της χάιδεψε απαλά το χέρι ενώ τα χαμόγελα τους ήταν τόσο λαμπερά που φώτιζαν όλο το δωμάτιο. Είχαν το φως μέσα τους. Α-θέλεις μετά το φαγητό να την κάνουμε μπάνιο; Δ-μπορούμε; Α-ναι..από σήμερα επιτρέπεται. Δ-ας το προσπαθήσουμε. Χαμογελούσαν μέχρι και τα μάτια τους. Ο Δημήτρης χάιδεψε την μικρούλα τους στο σωματάκι της ενώ η Άννα προσπάθησε να την βάλει στο κρεβατακι της όσο πιο ήρεμα μπορούσε ώστε να μην ξυπνήσει. Κάτι που στο τέλος τα κατάφερε και έτσι πέρασαν λίγο χρόνο μαζί σαν ζευγάρι. Το είχαν πολύ ανάγκη.
