YAKAMOZ

YAS

Arda şimşek 'in bana sorduğu soruyla bir an için kendimdem nefret ettim

Evet isterdim

Ama istememeliydim Ege varken nasıl farklı birine bir duygu hissedebilirdim

Nankör değildim ben

Hayır hayır hayır Ege'yi unutuyordum
Korktuğum şey oluyordu

"Hayır!"dedim ve arkamı dönüp hızlıca oradan uzaklaştım

Alara arkamdan bir açıklama yapıp hemen yanıma geldi

Açıkçası ne dediği umurumda değildi

Alara
"Hey biraz kaba davranmadınmı sence?"dedi

Nasıl böyle birşey derdi Ege onun abisiydi ve aramızdaki duyguları gayet iyi biliyordu

"Ne kabalığı Ege varken farklı biriyle konuşmam nankörlük olur"dedim

"Nora Ege yok uyanacakmı belli değil biliyorum zor ama yapacak birşey yok hayatında farklı birilerine yer açmalısın"dedi

"Ne saçmalıyorsun Ege komada ama uyanacak ve herşey eskisi gibi olacak"dedim

Gözlerim dolmuştu onun uyanmayacığı fikri bile beni korkutmaya yetiyordu

"Diyelimki uyandı ya seni hatırlamazsa Nora zor farkındayım Ege gibi birinin yerini kimse dolduramaz O o mükemmeldi ama ölenle ölünmez"dedi

Sesindeki yumuşak ton o kadar ikna ediciydiki

"Yapamam üzgünüm o hala nefes alıyorken farklı biriyle takılamam"dedim

"Ama sen onlarla takılabilirsin futbolcularla yani senide çok seveceklerine eminim"deyip hızlıca kalktım

Ege'nin yanına gidecektim...

Hastanenin kapısından içeri girdiğim an birkaç hemşire bana selam verdi

Herkes beni çok iyi tanıyordu

Eskiden hergün gelirdim şuan ise haftada iki kere geliyordum

212 numarılı oda...

Kapıyı açtığımda aynı görüntü ile karşılaştım

Kocaman bir makine ve kablolar ve uyuyan Ege

Uyanmıyordu beni bırakmıştı ve geri gelmiyordu

Yatağın yanına gidip yere çömdüm
"Ben geldim seni özledim sesini özledim beni duyuyormusun bilmiyorum ama lütfen geri gel"dedim

Ağlamadım onun yanındayken ağlamazdım duyuyorsa üzülmesini istemezdim

"Bugün maça gittim Yakamoz spor kazandılar ben pek futbol sevmem Alara'nın zoruyla oldu ama güzeldi keşke sende olsaydın ama yoksun"
Elimle saçlarını düzelttim hep çok yakışıklıydı

Ölüm bile onu çirkinleştiremezdi
Biraz daha Ege'nin yanında kaldıktan sonra hızlıca lavaboya koştum

Ağlamaya başladım

Hemen sonrasında yüzümü temizledim ve çıktım

Makyaj yapamıyordum yüzüm tahriş oluyordu belli markalar haricinde hiçbir maddeyi yüzüme vuramazdım

Telefonumu eline alıp İnstagrama girdim Alara Arda Şimşek ile bin tane fotoğraf paylaşmıştı

Zavallı çocuk hiç mutlu değildi

Maçta çok fazla faul'a maruz kalmıştı

Genç ve yetenekli olduğu herkes onun üzerine gidiyordu

En azından takım arkadaşları onu her şekilde destekliyordu

Ben bunu niye düşünüyorumki?

Alarayı arayıp beklemeye başladım açması biraz uzun sürdü

"Alo alara neredesin"dedim

"Öyle takılıyoruz sende gelsene ya"dedi gülerek

Ortam görünce biraz değişiyordu

Zaten Ege olmasa Alara benim yanımda bir dakika bile duramazdı

Herneyse

"Ben eve gidiyorum gece yarısından önce eve gel"

"Anahtarlar bende ayrıyetten Arda şimşek bizi evine davet etti"dedi mutlulukla

Şuan çocuklar duymasındaki gibi bababababa diyorum içimden

"Alara ne evi be tanımayız etmeyiz"dedim sinirle

"Ya hadi gel lütfen"dedi

"Lanet evin lanet konumunu at"

"Tamam ya kızma geliyosun yani"dedi

"Geliyirum ama seni eve getirerek için"deyip telefonu kapattım ve

Bir taksi bulup attığı konuma gitmeye başladım
Bir bölum daha bitti

Düşüncelerinizi alayım

Beğendinizmi

Vote ve yorum yapmayı unutmayın

Bir sonraki bölümde sizce neler olacak

Sizi seviyorum

Kendinize iyi bakın 💞

Görüşürüz