YAKAMOZ

Dönüm

Telefonumun sesiyle uyanmıştım oysa telefonumu kapatmıştım.

Gözlerimi açtığımda yatakta olduğumu odamın toplandığını telefonumun şarja takıldığını ve komodinde benim için bir kahvaltı hazırlandığını gördüm.

Birde not.

"Bugün işim var Arda bizi bugünki maça çağırdı geliceksen bana mesaj at afiyet olsun telefonu kapalı uyuma"

Nota bombastic side eye atıp yataktan kalktım.

Telefonumu elime aldığımda hiç mesaj olmadığını farkettim.

Eskiden doktor sürekli bana mesaj atardı.

Ege'nin hiç uyanmayacağını düşünüyorlardı.

Belkide haklılardı.

Kabullenmeyi öğrenmeliydim.

Hızlıca Alaraya mesaj attım.

"Maça geliceğim"

Tiktoka girdim yeni attığım videoda tutmuştu sanırım ünlü oluyordum.

Yorumlarda bahsedilen konuların çoğu aynıydı.

"Arda'nın hoşlandığı kız bumuymuş"

Normalden farklı olan bu yorum sinirlerimi iyice bozmuştu.

Telefonunda sosyal medyanında Allah belanı versin.

Maçın saat kaçta olduğunu öğrenip.

Biraz yürüyüşe çıkmaya karar verdim.

Bugün içimde çok farklı hisler vardı ve bu hisler beni korkutuyordu.

Bi süre yürüdükten sonra Ege ile ilk karşılaştığımız yere geldim.

Neden sürekli buraya geliyordum neden onsuz yapamıyordum.

Yanına gitmek istedim beni duymadığı halde onlan konuşmak istedim.

Yapamadım.

Bu durumu sadece sadece kötüleştiriyordu.

"Güzel kız gül istermisin"

Duyduğum sesle gül satan kadınla göz göze geldik.

"Hem çok iyi el falıda okurum"dedi.

Bir gül alıp elimi uzattım.

Böyle şeylere çok inanmazdım.

"İki yol iki kişi iki farklı seçenek kalbin yanıyor üzülüyorsun yapamadığın için canın acıyor ama ses etmiyorsun herşeyini kaybetmişsin kimse yok yanında yanında olması gereken şuan çok uzaklarda birdaha gelirmi bilmiyorsun özlüyorsun ah benim güzel gözlü kızım ne acılar çekmişsin sen"dedi bana acıyarak

Hızlıca elimi çektim.

Kısık bir sesle teşekkür edip evime doğru koştum.

Gerçeklerdi bunlar alışmalıydım.

Zor olacaktı ama Ege ile Arda kişilik bakımından benziyorlardı.

Hem fiziksel olarakta benziyolardı.

Kalbimde başka biri varken nasıl birini sevebilirdimki?

Eve vardığımda Alara evdeydi.

Samimi bir gülüşle
''Gidelimmi maça yol uzun"dedi

"Biletimiz varmı"

"Ah evet Arda bize özel bilet aldı"

Hiç ses çıkarmadan evden çıktık ve stata geldik.

Fazla ses ve müzik vardı.

Birkaç görevlinin bana bakıp gülümsediklerini gördüm ama çok umursamadım.

Maç başladığında gözlerim doluydu.

Telefonumun sesini bile zar zor duydum.

Bilinmeyen numara...

"Alo kimsiniz?"

"Alo Nora benim Berre doktor ne-"

Ne dediği anlaşılmıyordu.

"Anlamıyorum neden başka numaradan arıyorsunki?"

"Nora Ege ege uyandı."

"Ne!"

Dış dünyayla bağim kesilmişti ellerim titriyordu.

Hızlıca stattan çıkmaya çalıştım.

Kime çarptığım umurumda değil hiçbirşey umurumda değildi.

Bilmem kaç kilometreyi koşarak gittim.

Araba çarpabilirdi.
Umurumda değildi.

Hastaneye geldim görevliler bana mutlulukla baktı.

19 yaşındaki kızın 1 yıldır ne zorluklar çektiğini görmüşlerdi.

212 numarlı odanın önüne gelip pencereden baktım.

Uyanıktı.

Gözlerim yaşlar boşaldı deli gibi ağlıyordum.

Berre yanıma geldi ve kapıyı açtı.

Saniyesinde Ege'ye sarıldım.

Allahım onu bana geri verdiğin için teşekkür ederim.

"Boğuluyorum"dedi 1 yıldır hasret olduğum sesiyle.

"Seni çok özledim Ege"

"Birdaha seni asla bırakmıcam"dedi

O da bana sarıldı.

Berre
"Aslında Ege yaklaşık 15 saatir uyanık seni aradım ama açmadın mesajlarımıda görmedin."

"Bana mesaj atmad-"

O an herşey aklımda canlandı sabah telefonumun şarja takılması odamın toplanması kahvaltı.

Alara bunu nasıl yapabilirdi...

Bitti

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere

Yorum ve vote yapmayı unutmayın.

Bölüm hakkında düşünceleriniz nelerdir?

Sizi çok seviyorum

Kendinize iyi bakın