YAKAMOZ

AKIL

Egenin doktorunun ismini gördüğüm an heyecandan dilim tutuldu.

Kalbimde umutla telefonu açtım.

"Uyandımı?"dedim heyecanla.

Kalbim yerinden çıkacaktı!

"Maalesef seni başka birşey için aradım biraz moralini bozabilecek birşey"dedi.

Bu ses tonunu iyi tanıyordum kötü bişiler oluyordu.

Ege'nin doktoru ile arkadaş gibiydik ve ona kötü iyi farketmeksizin her gelişmeyi ilk bana anlatmasını istemiştim.

O da öyle yapıyordu zaten.

"Ne oldu?"

"Yıllık rapor çıktı Ege'nin durumunda hiçbir ilerleme yok babasına fişi çekmek isteyip istemediğini soracaklar."dedi.

"Neden babasına soruyorlar babası onun için ne yaptıki bir kere ziyarete bile gelmedi bana sorsunlar."dedim isyan ederek.

"Ama tatlım hastane masraflarını babası karşılıyor benim yapacak hiçbirşeyim yok sadece haber verdim"dedi.

"Peki ben bir yolunu bulurum."dedim ve hiçbirşey söylemeden telefonu kapattım.

Diğerleri ben telefonla konuştuğum için beni rahat bırakmış bir köşede sohpet ediyorlardı.

O tarafa gidip söyleyeceklerimi bir kere beynimden geçirdim ve konuşmaya başladım.

"Şimdi sizede ayıp olacak ama annem aradı kardeşimin ateşi çıkmış onun için hastaneye gitmem gerekiyor. Acil birşey olmasa annem aramazdı ama önemli galiba. Özür dilerim-"dedim. Bu ses tonu banamı aitti?

Konu Ege olunca hertürlü şeyi beceriyordum.

İlk olarak Arda konuştu normal bir ev sahibi gibi,

"Ne kusuru acilen gitmen gerekiyorsa bırakabilirim"dedi kibar bir ifadeyle.

Benim aksime yapmacık değilde içtenlikle samimiyetle konuşuyordu

"Yok gerek yok"dedim.

Aslında senin Range Rover'a binmek isterdim ama şuan değil.

"Bahar yani arkadaşım beni motosikletle alıcaktı kendisi hemşirede sizide boşuna yormayayım tekrardan kusuruma bakmayın size iyi eğlenceler."deyip çantamı aldım ve hızlı adımlarla kapıya yöneldim.

Arkamı dönüp Alaraya baktığımda ne olduğunu anlamamış ifadesi çok normaldi.

Yinede onu çok iyi tanıyordum yalanımı devam ettirirdi.

Aslında bahar diye bir arkadaşım yoktu.Motosikleti olan tanıdığım bile yoktu.Hemşire arkadaşım,kardeşim,
annem ben bu yalanları ne kadarda hızlı uydurmuştum.

Herneyse bu hiç önemli değildi .

Ege'nin babası ile konuşmalıydım.

Taksi bulamıyınca koşarak o lanet eve gittim.

Yaşlı adam yıllardır burada tek başın kalıyordu.

Alaranın annesi kimdi bilmiyorum ama evin her tarafı Ege'nin annesinin fotoğrafıyla doluydu.

Bir kere gitme imkanım olmuştu.

Tekrar gideceğime inanamıyordum.

Eve girdiğimde birkaç koruma beni durdurdu.

Yaşlı ses
"Gelsin gel yavrum kızım gel"dedi.

45 yaşındaydı ama 70 gibi duruyordu.

Hayat ona pek iyi davranmamıştı.