Querencia (daddys girl) +18

18

Uyarı size göre değilse okumayın.

Kaç aydır kendi evimdeydim yine günlerdir evden cıkamamıştım aklımda sadece Karan vardı. Onu unutamıyordum çünkü bir yanım her zaman onundu.
Karnım iyice şişmişti ve ben bebegimize nasıl tek başıma bakacaktım ki.

Evdekilerin hepsi kendi halindeydi kimse gerçekten beni düşünmüyordu. Hatta gelmiş olmam bile onlar icin bir cezaydı. Onlara gözükmemeye çalışarak yerimden kalkıp üstümü değiştim.

Banyoya girdiğimde saçım başım dağınık bir halde göz artı torbalarım şişmişti bu halime uzulerek nefes aldım elimi yüzümü yıkadıktan sonra disimi fırçalayıp çantamı da alıp evden çıkmıştım.

Aylar sonra güneş yüzü görüyordum Şapkayı kafama geçirip maskeyi de yüzüme takmıştım. Yavaş adımlarla en yakın polis karakoluna giderek ifademi geri çekecektim.

Polis yerine gelince içeri girip polislerden birinin yanına gittim Bütün her şeyi yalanladığımi söylediğimde  Karan'ı bir saat içerisinde olduğum yere getireceklerdi.

Neden ona bunu yapmıştım. Çünkü ikimiz her defasında birbirimize zarar veriyorduk. İlerde çocuğumuzun istediği gibi bir anne baba olamamaktan daha kötüsü olacağından korkmuştum ama şunu anladım ki benim ondan ve bebegimden başka kimsem yoktu.

Aylar sonra onu ilk defa görecektim özlemim o kadar fazla geliyordu ki bedenime heyecandan kalbim küt küt atıyor ellerim titriyordu.  Yutkundum. Saniyeler bana inat yavaş geçiyordu.

Kapılar açılınca kelepçeler içinde içeri girdi beni görmemişti. Çok yorgun gözüküyordu çökmüş bir şekildeydi sanki ben yanında olmayınca güçsüzlük çekmişti.

Ellerindeki kelepçeler çözdüler.  Yavaşça etrafına bakıp bileğini ovaladı. Yerimden kalktım. Gözleri beni buldu.

Sanırım acı çeken bakışları o an son bulmuş gibi bana bakıyordu nefes alıp yavaşça yanına ilerledim.  Önünde durup ona yaptığım şeyden dolayı pişmanlıkla baktım.

Kollarımı saniyesinde boynuna dolarken beni kucağına almıştı. "Özür dilerim  Özür dilerim  lütfen beni affet seni artık benden ölüm ayırır. "

Kokumu derince içine çekti. " Özür dilerim Karan " dedim ağlayarak. Onu çok özlemiştim , nefesim bana fazla gelirken sıkıca sarıldım ona.

Boynumu uzunca öperken hiç ayrılmak istemiyordum ondan.

"Öhm " diyen öksüren polis memurları ile zorda olsa ayrılmıştım ondan. Elini bırakmadan ona bakıyordum. O ise karşımızda duran Polislere.

"Serbestsiniz şurayı ikinizde imzalayın " diyerek gösterdiği yerleri imzalamıştık.  Ona ozel eşyalarını verdiklerinde hepsini alip tek tek cebine koydu.

Karakoldan çıkıp taksiye binerek evimize gelmiştik. Kapıyı açan Karan henüz benimle konusmamıştı.

Biliyordum bana dargın kırgınlık içerisindeydi ama onun için artık her şeye razıydım. İçeri beni sokup kapıyı kapattı. Onu izliyordum kapıyı defalarca kilitleyip anahtarı cebine koymuştu.

"Karan " dedim fısıltıyla gözlerine bakarken. Bana yaklaştı dudağıma eğilerek nazikçe öptü. "Konuş benimle sana yalvarırım " dediğimde gözlerimden akan yaşa hakim olamadım.

"Benimsin " diye fısıldadı dudağıma. "Tamamiyle artık benimsin " Başımı onaylarcasina salladım.
"Senindim her zaman , senin için evden çıkmadım kimse beni görmedi " kokumu içine çekti.

Beni kucağına alıp odamıza götürürken sadece öpüşüyorduk. "Seni çok özledim Eva , kokunu tenini bana ait oluşunu " burukça gülümsedim.

"Bende " diyebildim sadece.

Beni yatağa bıraktan sonra odanın perdesini kapattı. Karanlıkta olan oda daha da fazla kararmıştı.

Yatağa gelip yavaşça dudağımdan emerek öptü aşağıya doğru inip boynumu da uzun uzun öpmüştü. Yanıma yattıktan sonra kollarını sıkıca bedenime doladı. Bir elini karnıma bir eli gogusume sarmıştı.

Sadece gözlerimizi kapattık. O an sadece istediğimiz birbirimizin yanından oluşumuzdu.

Sanırım ilk defa rahat uyku çekiyordu benimle. saatlerce onu izledim yüzünü,  ezberlemek istiyordum.

Suan saat kaçtı bilmiyordum ama benim için durmuş gibiydi. Onunla birlikte benimde gözlerim kapandı.

.......

Saçıma yanağıma değen eller beni uykumdan uyandırırken yavaşça araladım gözlerimi. Karşımda sevdiğim adam vardı. Gülümseyip dudağına öpücük kondurmuştum. Eli çeneme ordan boynuma indi sürterek.

" Çok özledim seni" kokumu içine çekti " Yaşamıyor gibiydim " gözlerim dolarken elimi yanağına koydum. "Affedebilecek misin beni ?"

"Affettim seni " diyerek öptü. Kalbim yeniden atmaya başlamıştı. Eli karnıma gitti. " Bebegimiz nasıl ?" dudağımı ısırdım.

"Babamızı ikimizde çok özledik " dediğimde gözleri parladı. " Bende sizi çok özledim " deyip okşadı.

Dudağını öpücük kondurdum ama ayrılmadan emmeye devam ediyordum o da bana karşılık verirken beni kucağına aldı . Göbeğimden dolayı bana yetişemiyordu.

"Doğuma kadar dayanman lazım " dedim güldü. "Dayanırım yavrum " deyip bana sıkıca sarılmıştı.

2 ay sonra

"Ikının son kez hadi " Karan'ın elini sıkarken son kez tüm gücümle çığlık atarak ıkınmıştım. Saniyeler sonra kulağıma dolan bebek ağlama sesiyle rahatlayan bedenimi bıraktım.

Karan büyülenmiş bir şekilde bebegimize bakıyordu. "Tebrik ederim Eva Hanım oğlunuz oldu " gözlerimi yumup derin nefes alırken Karan oğlumuzu kucağına alıp bana döndü.

Gülümsedim bu görüntü içimi ısıtmıştı. Beni normal dinlenecegim odaya alırken bebeğimi sonradan yanıma getireceklerini söylemişlerdi.

Karan yanı başımdan ayrılmadan bebegimizi bekliyordu. Odaya giren erkek doktor ile Karan kaşlarını çattı.

" İlk öncelikle tebrik ederim sizleri isterseniz akşam çıkabilirsiniz Eva Hanım yatışı bitirmek isterseniz hemşirelerin birini çağırın size yardımcı olacaktır. " açıklama yapması ile odadan ayrılmıştı.

"Akşam çıkabiliriz eve gidelim Karan "

"Gideriz bebeğim " deyip elimi tutmuştu.

Akşam Hastaneden ayrılıp eve geldiğimizde Karan eşyaları arabadan indiriyordu. Bebeğim ise kucağımda sütünü emerken içeri geçtim. Dakikalar sonra kapının kilit sesi doldurdu kulaklarımı.

Uykuya dalan oğlumuzu bir ay önce ayarladığımız beşiğe yatırmıştım. Doktor bana iki gün banyo yapmamam gerektiğini söylediği için şimdilik yatakta yorgunluğumu geçirmeye çalışıyordum.

Karan yanıma gelip dudağımı emerek öpmüştü.
"İyi olduğuna emin misin bak ilaçlarını da aldım " Başımı olumlu anlamda sallamıştım.

Karan'ın bakışları oğlumuza dönerken benim bakışlarım hala ondaydi. Sanırım biz başarmıştık.

İkimizde artık birbirimize aittik.