Part 1

30 5 9
                                    

~ Flash back ~
Ξυπνάω άλλη μια μέρα σε αυτό το μπουρδελο που με στείλε η μάνα μου ονόματι ορφανοτροφείο . Ποια μάνα πάει το παιδί της σε ορφανοτροφείο ενώ μπορεί να το μεγαλώσει ; Η δικιά μου .

Κοιτάζω κάτω στο άλλο κρεβάτι , γιατί κοιμόμαστε σε κουκέτες όπως στην κατασκήνωση φάση , και βλέπω ότι κοιματε  ακόμα η Μαρία , η Μαρία είναι η "συγκάτοικος "μου τα τελευταία δυο χρόνια που είμαι εδώ , πηγαινω και την ξυπνάω .Κανονικά τώρα έπρεπε να είμαστε είδη στην τραπεζαρία και να τρώμε με τα υπόλοιπα παιδιά .

Αφού ξύπνησε μετά από δέκα ρικτερ σεισμού και λες την κυνηγούσαν
«Τι θες πρωί-πρωί ρε Ηρακλη »φωνάζει ενώ τρίβει τα μάτια της επειδή άνοιξα τις κουρτίνες « τι τι θέλω ρε , ξυπνά θες να έρθει πάλι η παλαβή και να μην φάμε πρωινό;!»της φώναξα μήπως και σηκωθεί ήδη έχουμε αργήσει , την τελευταία φορά που αργήσαμε να ξυπνήσουμε η προϊσταμένη μας γαμησε την ημέρα και τι εννοώ δεν φάγαμε τίποτα μόνο μια μπανάνα και βάψαμε όλα τα δωμάτια του ορφανοτροφείο και όλα αυτά επειδή δεν ξυπνήσαμε στην ώρα μας , ευτυχώς σε αυτό το ορφανοτροφείο μας φέρονται λίγο πιο καλά από το προηγούμενο που μας χτυπούσαν αν αργούσαμε ή κάναμε κάποιο λάθος ή αντιμιλούσαμε .

Τέλος πάντων με αυτές τις σκέψεις κατέβηκα κάτω μαζί με την Μαρία ξεμαλλιασμένη , μόλις φτάσαμε όλοι καθόντουσαν στις θέσεις τους και τρώγανε ήσυχα το πρωινό τους , καθίσαμε και εμείς γρήγορα στις θέσεις μας που ήταν σερβιρισμένο το γάλα και τα δημητριακά , άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η υπεύθυνη , όταν μας είδε όλους να τρώμε μας χαμογέλασε και μας καλημέρισε , όλοι μας είπαμε με μια φωνή καλημέρα
« θα σας παρακαλέσω μόλις τελιωσετε το πρωινό σας να παραβρεθείτε στην αίθουσα ανακοινώσεων , καλή σας όρεξη» είπε και έφυγε

Κοιτάω την Μαρία που με κοιτάει ήδη προβληματισμένη , για να μας καλέσει στην αίθουσα ανακοινώσεων σημάνει ότι έγινε κάτι σοβαρό αλλιώς δεν υπάρχει λόγος , την κοιτάω και τις κάνω νόημα να συνεχίσει να τρώει μην μας δει η προϊσταμένη , για όσους δεν καταλάβανε δεν επιτρέπεται να μιλάμε όταν τρώμε αφού μην αρχίσουμε το κάθε γεύμα δεν λέμε προσευχή << όταν τρώμε δεν μιλάμε και το πιάτο μας κοιτάμε >> τέτοια κριντζια εδώ πέρα .

Ευτυχώς όμως σε λίγους μήνες ενηλικιώνομαι και εγώ και η Μαρία και θα φύγουμε από αυτό το κολαστήριο γιατί μόνο < αγάπη > δεν είναι , έτσι λέγεται το "κτήριο"

Μετά από δέκα λεπτά

Κατευθυνόμαστε μπουλούκι προς την αίθουσα που μας ζήτησε μάλλον απετησε η υπεύθυνος
Αφού μπαίνουμε μέσα καθόμαστε όλοι στην θέση μας και αρχίζει το θέατρο

Νομίζω για πρώτο κεφάλαιο είναι αρκετό έρχονται και αλλά μαζί και αυτό το cast 

See youuuu 💋💋💋

The revenge Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα