The revenge

Δεν ξέρω

Βγαίνω από το μπάνιο με μια πετσέτα γύρο από τους γοφούς μου και προχωράω προς την κουζίνα όπου εκεί είναι ο Ραφαηλ με την Μαρία , λογικά τσακώνονται πάλι , τι να πεις ; Παιδιά !

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω την Μαρία έτοιμη να πετάξει το τηγάνι στο κεφάλι ή στο πουλι του Ραφαηλ .Άλλη μια φορά να τον χτυπήσει εκεί νομίζω θα μείνει στυρος αλλά νομίζω θα τα καταφέρει πιστεύω σε αυτόν όπως λέει η Μαρία .

«Ρεεεε άστο κάτω , ΤΩΡΑ» της φωναζω μήπως και καταλάβει ότι βρίσκομαι εκεί , από ότι καταλάβατε καμιά φορά περνάω απαρατήρητος και στο ίδιο μου το σπίτι , ΤΡΑΓΙΚΟ! «Ηρακλή σταματά την , ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΜΟΥ» τσιρίζει ο άλλος που αντί να φύγει έχει ανεβεί πάνω στο πάγκο της κουζίνας « ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΩ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ!» « ΜΑΡΙΑ , ηρέμησε λίγο» πάω και την πιάνω από το μπράτσο για να την βγάλω έξω και έτσι όπως γυρνάει το τηγάνι έρχεται στην μούρη μου με φορά « ΩΡΑΙΟΣ Ο ΠΑΙΚΤΗΣ» φωναζει ενθουσιασμένος ο πουστης ενώ εγώ βλέπω αστεράκια « ΣΚΑΣΕ ΡΕ , ελα βοηθάμε να τον βάλω να καθίσει μην πέσει κάτω και μετά άντε να τον σηκώσουμε , ΤΩΡΑ ΡΑΦΑΗΛ» πετάγεται σφαίρα ο πουστης Ραφαηλ και με βοηθάει να κάτσω στην καρέκλα ενώ πάει να μου τραβήξει την πετσέτα « ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ;» Του φωνάζω «Θες να φανεί το πουλι του και μετά να έχουμε την άλλη να λέει ότι τον βιάζουμε ;» Λέει η Μαρία ενώ γεμίζει ένα ποτήρι νερό και μου το φέρνει .

« Φέρε τον πάγο , είναι στον καταψύκτη αν δεν ξέρεις» του λέει με ειρωνία , ΜΑΛΑΚΑ εδώ πεθαίνω και οι άλλοι τσακώνονται « Την γλίτωσες τζιτζιφιόγκο , την επόμενη φορά όμως...» του λέω ενώ προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου « Ρε Ηρακλή συγνώμη , δεν πήγαινε για εσένα» λέει η Μαρια και έρχεται να με πάρει αγκαλιά ,όμως που να προλάβει ;« ΗΡΑΚΛΗΗΗ τι έπαθες ;;» Μπουκάρει στην κουζίνα μια ξεμαλλιασμένη Isabel ενώ σπρώχνει την Μαρία και με πέρνει αγκαλιά « ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΩΡΗ ;;» Πετάγεται σαν την πορδη ο Ραφαηλ και δεν αργεί να μπει μέσα και ο strat , καιρό είχα να τον δω , γενικά είναι πολύ ήσυχος σαν άνθρωπος δεν προτιμάει να κάτσει μαζί αν και μας αγαπάει, τουλάχιστον τους περισσότερους , δεν ξέρω πως και είπε να μείνει σήμερα εδώ μαζί μας ,από τις σκέψεις μου με διέκοψε ο πάγος που προσγειώθηκε στο κεφάλι της isa « ΟΥΠΣ , sorry girl» ειπε ο Ραφαήλ ενώ προσπαθούσε να κρατήσει το γέλιο του μαζί με την Μαρία ενώ ο Strat πήρε λίγο πάγο από αυτόν που έπεσε κάτω , το έβαλε στο νερό του και έφυγε , ΩΡΑΙΟΣ ο τυπάς . « ΑΑΑΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙ ΜΟΥ , ΗΡΑΚΛΗΗΗ» αα την είχα ξεχάσει αυτή , εε τι μόνο αυτοί θα ξεχνάνε και εγώ άνθρωπος είμαι . « Σου ζήτησε συγνώμη ρε καρδιά μου , σταματά.. και δεν το έκανε επίτηδες , ΣΩΣΤΑ ΡΑΦΑΗΛ ;;» « Εντάξει δεν ορκίζομαι» λέει ο άλλος ο χαζός και αρχίζει και κλαιει πιο πολύ από πριν .ΤΕΛΕΙΑ . « Κοιτά κορίτσι μην ουρλιάζεις όλα είναι καλά.. δες την θετική πλευρά.. η οποία δεν υπάρχει , ΑΛΛΑ δεν πειράζει» λέει η Μαρία και αρχίζει να γελάει σαν φώκια με τον άλλον τον πούστη

« Φέρε και σε αυτήν λίγο πάγο μπας και σκάσει , ΤΩΡΑ ΡΑΦΑΗΛ» « ΟΥΑΟΥ , αυτό ήταν HOT μωρο μου» λέει ο άλλος και είμαι έτοιμος να του σπάσω την μούρη « ΣΚΑΣΕ και φέρε τον πάγο» του λέει η Μαρία ενώ προσπαθώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου δεν ξέρω γιατί αλλά δεν ένιωσα ωραία με τον χαρακτηρισμό που αποκάλεσε ο Ραφαηλ την Μαρία .

« Εγώ πάω πάνω , ΕΣΥ Ραφαηλ φρόντισε την isa , και εσυ Μαρία πήγαινε στην βιβλιοθήκη θα αλλάξω και θα έρθω να μιλήσουμε» της λέω ενώ εκείνη απλά μου γνέφει και φεύγει για την βιβλιοθήκη .

« ΗΡΑΚΛΗΗ, μην με αφήνεις μόνη μαζι του.. θα ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ» λέει ενώ κρύβεται πισω από την πλάτη μου , έχω και Πλαταρες πανάθεμά με , στο θέμα μας . « Δεν πρόκειται να σου κάνει τίποτα..ηρέμησε λίγο» την καθησυχάζω και την δίνω ένα φιλι στα μαλλιά της και φεύγω από την κουζίνα για προορισμό το δωμάτιο μου , δεν νομίζω να έχω αναφέρει ότι ο καθένας έχει το δωμάτιο του άρα και εγώ με την Isabel δεν κοιμάστε μαζί , νομίζω δεν είμαι ακόμα έτοιμος .

Πάω να ανέβω την σκάλα και να αλλάξω , τόση ώρα με την πετσέτα έχει παγώσει το πουλι μου , όμως ένα χέρι με τραβαει από το μπράτσο μου , γυρνάω και βλέπω την Μαρία , ξέχασα να πω ότι κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου με δυσκολία μεν αλλά i made it « Τι έγινε..;» Την ρωταω ενώ βλέπω ότι έκλαιγε πριν «Μαρία.... Τι έγινε;;» Αρχίζω και ανυσηχώ τώρα « Συγνώμη για πριν.. ξέρεις με το τηγάνι» λέει με ενώ ζορίζεται να αναπνεύσει « Σσς ηρεμίσε.. όλα καλά είναι» της λέω και την βάζω στην αγκαλιά μου .

Η Μαρία συχνά από τότε που φύγαμε από το ορφανοτροφείο πάθαινε συχνά κρίσης πανικού από εφιάλτες , που ποτέ δεν μου έλεγε τι έβλεπε . Πολλά βραδιά είχαμε κοιμηθεί αγκαλιά , ηρεμούσε έτσι και δεν είναι ότι με χάλαγε κιόλας .«Έχω φάει και χειρότερες..» της λέω για να γελάσει λίγο και όντως βγαίνει από την αγκαλιά μου και μου δίνει ένα αδύναμο χαμόγελο , πάει να φύγει όμως την πιάνω από το μπράτσο και της λέω « φιλάκι δεν έχει ;» Και κάνω τον μουτρωμένω « σκάσε ηλιθιε» μου λέει και με χτυπάει για πλάκα στο στήθος και την βλέπω να απομακρύνεται από κοντά και να μπαίνει στην κουζίνα...

See youuu💋💋💋