KADERİN İKİ YÜZÜ:Freya

Bölüm 3 ~ Sonun Başlangıcı

Herkese yeniden selamlar...
Yine bomba bir bölümle sizlerleyim.
Beğeneceğinizi umuyorum.❤️

Bu arada yeni bir karakterimiz var.
Multi:Nera✨

****

Sanırım ilk kez kendimden bu denli emindim. Artık saklanmak yoktu.
Çiğnemekten çekindiğim tüm o kurallar da yoktu. Ben, cesaretim ve Ken vardı sadece. Onlara sarılacaktım. Bana ait olan çalışma masama ilerledim. Annemden kalma tek hatıra olan tarağı çarptı ilk önce gözüme. Yutkundum. Ben Freya! Bu kez kimseyi kaybetmeyecektim. Yıllarca baba sevgisinden mahrum bırakıldığım adamın hayatı söz konusu olsa bile kaybetmeyecektim!

"Freya?"

Ken'in hararetli sesiyle geriye baktım. Yüzümdeki gerginlik uçup giderken, Ken'in yanına ilerledim. Gözlerini bir süre üzerimden alamadı. Nedenini elbette biliyordum ve fazlasıyla gururlu hissediyordum.

"Freya yoksa bu..."

"Evet... En son ki savaşta annemin giydiği resmi kıyafeti."

"Muazzam görünüyorsun."

"Annem kadar olamam ama umarım göründüğümden daha fazlasını yapabilirim Ken."

"Gel buraya."

Kendimden sonra güvendiğim tek insanın kollarına huzurla sığınırken, gözlerimin dolmasına engel olamadım. Ta ki Ken'in sesini yeniden duyana dek.

"Emin ol göründüğünden daha fazlasısın Freya. Ve şunu unutma, sonucunda ne olursa olsun her türlü başarmış olacaksın."

"Umarım Ken..."

Birbirimizden ayrıldık ve beraber odamdan çıkarken, hemen arkamızdan babamın yüksek sesiyle durmak zorunda kaldık.

"Freya!?"

Geriye dönerken elimden geldiğince sakin kalmaya çalıştım fakat babam hızla üzerimize yürüyüp, Ken'in yüzüne sert bir yumruk indirince deliye döndüm.

"Ne yaptığını sanıyorsun!?"

"Yerini ve görevini hatırlatıyorum sadece ve sen Freya! Derhal odana geri dönüyorsun."

Kesinlikle bunu yapmayacaktım. Ken'in iyi durumda olduğunu görünce biraz rahatladım fakat bunu babama ödetmeden kaleden ayrılmayacaktım.

"Artık özgürüm ve kararlarım sadece beni ilgilendirir!"

"Sana özgürsün dedim evet ama başka bir akılla hareket edip saçma sapan hayallerin peşine düş diye değil!"

"Biliyor musun, konuşmaya zerre değmezsin baba! Ken ile kaleden kendi isteğimle ayrılıyorum ve buna engel olamayacaksın!"

"Freya..."

Daha fazla konuşmasına izin vermedim ve ying enerjimi kullanarak bir süre onu engellemeyi başaracaktım. Hızla Ken'e döndüm.

"Acele et Ken!"

Ken ikimiz için hemen bir geçit açarken, gözlerim yeniden babamı buldu. Böyle olmak zorunda değildi, böyle olmak zorunda hiç değildik fakat buna kendisi sebep olmuştu. Onunla burada ölmeyi kesinlikle bekleyemezdim.