GÖNDERİLMEYEN MEKTUPLAR {Tamamlandı}

15, 16 ve 17. Bölümler

Teu-hi!!!💎💎🩵🩵❤️❤️🥺🥺🫧🍧🩷🧊🌍🥰😍🥰❤️❤️
Şarkı: maNga-Cevapsız sorular
____________________________________
ON BEŞİNCİ BÖLÜM

“Sevgili sevgilim,
Yine cevap vermedin. Neden? Ne işin vardı bu sefer? Neden cevap vermiyorsun bana? Beni sevmiyorsun değil mi? Yalan söyledin. Yalancı.🥺
Hyunsuk, seni çok özledim. Benim yerimi öğrenip gelir misin bir gün? Gerçekten yapar mısın bu iyiliği bana? Yoksa sensiz delirip ölmeme göz mü yumarsın? Senin yerine başkası geçemez Hyunsuk, öyle düşünme. İçimden geçti bunu söylemek, öyle hissettim.

Sana yazdığım mektuplar gelmiyor ama ben ölünce okursun değil mi? Kırmazsın sen beni, evrenler kadar seviyorsun sonuçta. Değil mi sevgilim? Beni kurtarmasan bile seviyorsun beni.
Seni artık rüyalarımda görmeye başladım. Hepsinde de ilk sislerin arasında görünüyor, sonra kayboluyorsun ve onlar beni alıp gidiyorlar. Yani bunlara rüya diyemiyorum. Kabus diyelim. Ama sen endişelenme.

Acaba sen görüyor musun? Sen çok az kabus görüyordun, şimdi çoğalmadı değil mi? Bak içime zor sığdırdığım şeyleri sana soruyorum, çok fazla olmadı değil mi sevgilim, bunalmadın değil mi?

Eskiden de çok sorardım. O zaman bıkmadan, usanmadan bana hepsini cevaplardan. Toplam yüz sorunun yüzünü de uzun uzun, teker teker cevaplardın bana. Sonra sen de bana soru sorardın ve bende aynı senin gibi cevap verirdim. Sana layık olabilmek için senin gibi uzun uzun verdiğim cevaplara gülerdin. Sonra da yanağıma bir öpücük bırakırdın. Her şeyinle özledim seni Hyunsuk. Ne olur gel; ne beni, ne kendini bilinmezlikte bırakma. Gel, hasta ziyareti ne kadar fazlaysa o kadar konuşalım. Olmaz mı? İstemez misin?

Bugün biri daha geldi yanımıza. Ağlıyordu benim ilk geldiğim gibi ama biraz biraz ağlıyordu. Benim gibi hüngür hüngür ağlamıyordu yani :)

Adı Junghwan’mış. Şizofren falan değilmiş, sırf majör depresyon ve obsesif kompulsif bozukluğu var diye ailesi ondan kurtulmak için vermiş onu buraya. Ben kendimi tutamayıp,
“Onları görmüyorsun yani?” Deyince yaklaşık iki saat boyunca “onlar”ın kim olduğunu anlatmaya çalıştık. Üç kişi zorlan anlattık ama yine de benim resimlerimle biraz anladı. Tek bir kişi olmadıklarını anladı yani.

Korkuyla sordu,
“Bende onları görecek miyim?” İlk dudaklarımı büzdüm, sonra sözü Kotaro’ya bıraktım. O da benim de Mahiro’nun da kendisinin de buraya gelince daha çok gördüğünü; burada daha çok olduklarını, onun da yavaş yavaş göreceğini söyledi. Junghwan aşırı korktu ama sonunda susturduk onu.

Kotaro ile bugün resim yaptık. Hemşirelerden izin alıp onları astık. O kendi yatağının üstüne astı, ben kendi yatağımın üstüne astım.

Çok güzel oldular Hyunsuk, keşke sen, Seunghun hyung, Mashiho ve Minato'da görseydiniz. Ne kadar mutlu olurdum… Yine korkunç; gördüklerimizi çizelim dedim çizdik ama en azından güzel.

“Somutlaşan şey korkunç olmaz. Bunu bana en sevdiğim hyungum Seunghun hyung söyledi. Hadi onları çizelim ve yenelim.” Dedim ona. Gülümsedi ve birlikte resim yaptık. O kadar iyi zaman geçirdik ki, zamanın nasıl da akıp gittiğini ve akşam yemeğinin saatinin geldiğini fark etmedik. Hemşire herkes gibi bize de yemek getirdiğinde anladık. Saat yedide getirdi ama yedi çeyrekte yedik. O kadar kaptırmıştık kendimizi yani :)