rich businessman | taekook

2

"ya ben bir şey yapmadım diyorum size! adam arkadan arabama çarptı nasıl ben suçlu oluyorum ya?"

polislere kendimi savunmaya çalışsam da karşımdaki adam ZENGİN BİR İŞ ADAMIYDI. Hoseok ve Yoongi durumun farkındaydı ve bütün çabamın boşa olduğunu biliyorlardı.

"beyefendi, Bay Jeon yanlışlıkla olduğunu söylemesine rağmen siz bilerek arabasına çarpmışsınız. üstelik sizin verdiğiniz zarar onun verdiği zarardan daha fazla. Bay Jeon sizden şikayetçi olmasa ve ceza almasanız bile verdiğiniz zararı karşılamanız gerekiyor."

ceza alsaydım büyük ihtimalle para cezası alacaktım. bunun yanında bir de hem kendi arabamın hem de adamın arabasının zararını karşılamam gerekecekti. hepsini birden yapamazdım, sonuçta ben normal düzeyde bir bütçeye sahiptim.

yani ceza almamak için, gururumu birazcık ezebilirdim.

yolda adının Jeon Jungkook olduğu öğrendiğim zengin iş adamı, ondan özür dilersem şikayetini geri çekeceğini söylemişti. bunu yapmak zorundaydım.

hadi Kim Taehyung. sen sırf altına işememek için kadın tuvaletine girmiş adamsın. alt tarafı bir özür, ne olabilir ki?

"artık özür dileyecek misin Kim?"

Jungkook, karşımdaki sandalyede oturmuş, kollarını birbirine bağlamış ve bacaklarını açmış bana bakıyordu.

"özür dilerim."

gözlerim yerdeyken söylediğim iki kelimeyle Jungkook'un dudağı yana kıvrılmıştı.

"duyamadım?"

ne? ne yani, oyun mu oynayacaktık????

"sağır mısın?"

tek kaşını havaya kaldırıp 2 saniye bana baktı.

"şikayetimi geri çekmiyorum polis bey."

hay senin yapacağın gururu sikeyim Taehyung.

"özür dilerim Bay Jeon."

"tekrar söyle."

ebesinin nikâhı.

dalgamigeciyorsuncanim?

"ÖZÜR DİLERİM BAY JEON!"

bu sefer yüksek tonda söylemiştim.

"Bay Jeon? şikayetinizi geri çekecek misiniz efendim?"

şerefsiz afetti resmen. adam inanılmaz yakışıklıydı ama iğrenç bir karaktere sahipti.

şerefsiz afet.

(acaba estetiksiz güzel yüzler de doğal afet sayılır mı)

saatler süren karakol serüveni ardından ben, namjoon, hoseok ve yoongi karakoldan çıktık. Jungkook şikayetini geri çekmişti. tekrar ifadelerimiz alındı, evraklar imzalandı, en az 6 saattir karakoldaydık.

"hey! dursana sen!"

arkamdan gelen sesle bir sabır çektim ve duymamış gibi yaptım.

"sana diyorum, Kim Taehyung!"

ah tanrım! şimdi çıldıracağım.

yüzüme yapmacık bir gülümseme ve sakin bir ifade kondurup arkamı döndüm.

"efendim Bay Jeon?"

"duymuyor musun? sana sesleniyorum."

hayır duyuyorum. sadece evime gidip bu günü unutmak ve sizi bir daha görmemek istiyorum.