rich businessman | taekook

9

"Tae?"

evliliğimizin 2. haftasıydı. bir süredir kendi evimizde yaşıyorduk ama arkadaş gibi bile değildik. ya ona karşı ben mesafeliydim ya da bana karşı o mesafeliydi. hiç yakınlaşamıyorduk, hatta iki üç sefer dışında eli bile elime değmemişti. sanki tedbir alıyor gibi davranıyordu ama ne için olduğunu bir türlü anlayamıyordum. bazı geceler yaptığımız ufak tefek sevişmeler dışında birbirimizden kaçıyor gibiydik.

şimdi ise son 3 gündür olduğu gibi Tae yine evde yok. bütün odalara ve katlara baktım ama sanırım gitmişti. aramaya karar verdiğimde ise, "her göremediğinde arayacak mısın?" diye sormasından korkup arayamadim.

onun yerine Jimin'i arayıp tavsiye almaya karar verdim.

"efendim Jungkook."

"hyung, müsait misin? bir şey konuşmak istiyorum da."

"ah, çok iyi olur. benim de evden çıkasım vardı. hep gittiğimiz cafeye gidelim mi, Seokjin de benimle zaten dışarı çıkalım diyorduk bizde."

aslında sadece ona anlatmak istemiştim ama Seokjin Hyung da bu konularda bana yardımcı olabilirdi. bu yüzden ona da anlatmaya karar verdim.

"Hye-jin!"

Hye-jin, benden 4 yaş büyüktü ve yaklaşık 2 senedir bu evde hizmetçiydi.

"Buyrun, efendim."

"Hye-jin, John arabayı getirdi mi? dün otelin önünden almasını söylemiştim."

"evet efendim, bu sabah erkenden gidip aldı. garajda duruyor. hazırlatmamı ister misiniz?"

"hayır, ben tek çıkacağım."

"peki efendim, başka bir isteğiniz var mıydı?"

"yok, çıkabilirsin."

Hye-jin çıktıktan sonra üstüme bir kazak ve pantolon geçirip garaj katına indim. Taehyung'la tanışmamıza vesile olan arabayı garajdan çıkarıp cafeye doğru sürdüm. aradan yaklaşık 15 dakika geçmişti ki, telefonum çaldı. Taehyung arıyordu.

"Efendim Tae?"

"Nerdesin Jungkook?"

"Jimin ve Seokjin hyung ile buluşacağım."

"nereden çıktı birden bire?"
uzun zamandır bana olan davranışlarını konuşacağız da..

"hiç, öyle çağırdılar çıktım bende."

"iyi peki. çok geç kalma, akşam sana bir sürprizim var."
sürpriz mi dedi o?

"ne sürprizi?"

"söylersem sürpriz olmaz ki.."

"Peki, erken gelmeye çalışacağım."

kısa bir görüşürüz faslından sonra telefonu kapatınca arabadan indim ve cafenin içine doğru ilerledim. bizimkiler bir masada oturmuş birbirlerine bir şeyler anlatıp gülüşüyorlardı. yanlarına geçip oturduğumda beni ilk gören Jin Hyung oldu.

"Hoşgeldin Kook, gel şöyle otur."

arka masadan bir sandalye çekip önüme koyduğunda eliyle sandalyeyi gösterdi. oturup cebimdeki telefonumu masanın üzerine koydum. ayaklarımın biri önde, masanın altına doğru uzanmış diğeri ise arkada, sandalyenin altına doğru uzanmıştı. arkadaki ayağımı salladığımın farkında bile değildim. gözlerim telefona odaklıydı, aklım ise Taehyung'daydı. onlar gülüşmeye devam ederken ben sessizce oturuyordum. sessizliğimi bozan Jimin Hyung oldu.

"hey, ne oldu sana? telefonda bir şeyler anlatacağım dedin ama konuşmuyorsun."

dirseklerimden itibaren kollarımı masada birleştirip sandalyemi biraz daha masaya yaklaştırdım. ikisinin de odak noktası ben olunca konuşmaya hazırdım.

"son birkaç gündür Taehyung çok garip davranıyor. Evleneli neredeyse 10 gün oldu fakat ilk sevişmemizden sonra benden kaçıyor. üstelik bunu kendi istedi Hyung. ben tek kelime etmeden benimle sevişmek istedi ve şimdi benden uzak duruyor. sorunun ne olduğunu anlayamıyorum ben uyandığımda evden çıkmış oluyor. üstelik aramalarımın çoğuna yanıt vermiyor. mesaj atıyorum bakmıyor. bu sabah da aynısını yaptı ve az önce beni aradığında 'eve geç gelme sana bir sürprizim var' dedi. ne yapacağım ben Hyung?"

ikisi de sessizce ve dikkatle beni dinledi. Jin Hyung 2. kez sessizliği bozdu.

"belki sana yapacağı sürpriz için yoğundur, çalışıyordur. sonuçta dedenin gözüne girmeye çalışıyor biliyorsun."

Jimin Hyung girdi bu sefer araya.

"Evet, Jungkook. kötü düşünme. belki gerçekten işi vardır veya ailevi bir sorunu vardır."

"iyi de hyung, neden bana anlatmıyor o zaman? evli değil miyiz biz? hadi bu söyledikleriniz evden erken çıkmasını ve geç gelmesini açıklar, peki ya ilk sevişmemizden sonra benden kaçıyor olması? adam benden uzak duruyor. günde neredeyse 3-4 saat ve uyurken birlikteyiz. onda bile çoğu zaman ben uyuduktan sonra geliyor eve. dokunmuyor bana, gözlerini kaçırıyor sürekli. arkası bana dönük uyuyor ve kahvaltıda bile bakmıyor yüzüme; hoş.. kahvaltıyı da evde yapmıyor da neyse."

☆

yaklaşık 1.5 saatlik bir konuşma ve yemek yeme faslı ardından evlere dağıldık. aslında sinemaya da gidecektik ama saat geç olmadan eve gitmeliydim.

yol boyunca Taehyung'un bahsettiği sürprizin ne olduğunu düşünüp durdum. son birkaç gündür yaşadıklarımız hala kafamda gezinirken, biraz kafa dağıtmak için yolu uzattım. şarkı dinliyor ve geze geze gidiyordum eve.

hava hafiften kararmaya yüz tutmustu. evin bulunduğu sokağa girdim ve arabayı park etmek için garajın kapısının açılmasını bekledim. parmak uçlarımda çalan şarkının ritmine uyarak direksiyona hafif hafif vuruyor ve kafamı aşağı yukarı sallayıp sessizce şarkıya eşlik ediyordum.
garaj açıldı ve arabayı park edip aşağı indim. kapıları kilitleyip kontrol ettikten sonra garajdaki işim bitmişti.

evin garaja açılan kapısından içeri girerek araba anahtarını aynalı dolabın önündeki anahtarlığa koydum. ceketimi de astıktan sonra yatak odasının bulunduğu kata çıkmaya başladım.

"Taehyung?"

seslendim ama herhangi bir cevap gelmedi. yatak odası katına çıkınca tekrar seslendim.

"Taehyung, gelmedin mi daha?"

yatak odasından bir gürültü sesi geldi, muhtemelen bir vazo kırılma sesiydi. kaşlarımı çatarak ne olduğunu anlamadan kapının önünde durdum. kapının ardında biraz durup başka ses gelecek mi diye beklemeye başladım, fakat ses gelmedi. telefonumu çıkarıp Taehyung'u aradım. zil sesi yatak odasından geliyordu.

madem içerideydi, neden ses vermiyordu?

kapıyı yavaşça açıp içeriye girdim. Taehyung.. böyle bir manzarayla karşılaşmayı beklemediğim için elimdeki telefon benden bağımsız bir şekilde yere düştü. nefes almayı unutmuştum resmen, kalbim deli gibi çarpıyordu. görüş alanım bulanıklaşmıştı, sanırım..

ağlıyordum.

☆

ZOOOORRTTT

SİZ AYLARCA BÖLÜM BEKLEYİN YAZAR BÖLÜM ATSIN VE SONU BÖYLE BİTSİNNN

sövmeyin fazla valla bana da günah ya