Aşk denen şeyi çok uzaklarda arıyorsun deseler inanmazdım, dibindeydi, o gün takımımı temsilen izlemeye gittiğim maçta yaşananların hayatıma bu kadar etki edeceğini hiç düşünmemiştim ve keşke olmasaydı, keşke o gün orada olmasaydım, keşke hiç tanışmasaydık, keşke prensesler gibi bakılmış güzel kalbimde geri dönüşü olmayan yaralar açmasına izin vermeseydim. Keşkelerin havada uçuştuğu hayatımda maalesef çok güzel şeyler yaşandı ve hepsi onunlaydı, onunla yaşadığım birçok şeyi hayatımın sonuna kadar unutmayacağıma emindim, o da öyleydi ve kalbim tüm yaşanmışlıklara rağmen ona hep açık olacaktı.
📍Rams Park
"Asena Yılmaz az önce Beşiktaş'ın temsilcisi olarak stada giriş yaptı, sayın seyirciler, başkan tarafından herhangi bir hamle olmadı
Beşiktaş'ın temsilcisi bugün bu önemli maçta yerini dolduracak. Maçın başlamasına yirmi dakika kala takımımıza yürekten başarılar diliyor ve kısa bir reklam arasına giriyoruz."
Muhabire baş selamı vererek koridora yürüdüm, bize ayrılan bölüme gittim ve oturdum, maça sadece 10-15 dakika kalmıştı, bugün Galatasaray deplasmanında şampiyonluk maçı oynanıyordu, bugün buradan puan alırsak şampiyon olacaktık, öyle ki 1 puan bile yetiyordu ama Galatasaray bugün maçı kazanırsa, tek bir skor farkına rağmen kupayı kazanacaktı, iki tarafın da her şeyden çok istediği bir maçtı ve bugün Beşiktaş'ı temsil etmek için gönderilmiştim. Çocukluk aşkım olan bu takımda bir gün böyle bir unvana sahip olacağımı söyleselerdi güler geçerdim ama şimdi tüm ciddiyetim ve gururumla bu işi en layıkıyla yapıyordum ve bu gece bu koltuktan o gururla kalkacağıma inanıyordum.
...
Tüm bu inanç gerçekten boşuna mıydı, 2-1 kaybetmiştik, bu da şampiyonluğun Galatasaray'a verildiğinin anlamına geliyordu, ne garipti, daha fazla uzatmadan bulunduğum yerden çıkıp gitmek istiyordum, bu sesleri dinleyerek üzüntümü güçlendirmeyecektim. Koridorda yürürken bir açıklama beklendiğini gördüm ama izlediğim ve aldığım uyarılar doğrultusunda bunu yapmayacaktım. Çıkışa doğru yürüdüğümde beni takip eden magazinciler ve muhabirlerden son derece rahatsız oldum ve o ana kadar muhabbet açmamak adına sustum, dışarıya adım attığımda bir grup taraftarın arasındaydım ve geri çekilmek isterken bir taraftarın meşalesi çok tesadüfi bir olay doğrultusunda yakıcı bir şekilde koluma düştü ve o anda o acıdan düşünme yetimi kaybettim, canım çok yanıyordu. Dikkat etmediğim birisi beni oradan kurtarıp telaşla bana yaklaşıp sorular sormasına rağmen acıdan konuşamıyordum bile çünkü ağzımı açsam ağlayacaktım ve bu herkesin önünde olmamalıydı, bunu anlamış olmalıydı ki anlık bir şekilde bir sağlık odasına kapatıldım ve bana bir sağlık görevlisi getireceğini söyledi. Yüzüne bile bakmaya çalışmadığım bir adamı bekliyordum. Ben orada oturmuş acı içinde koluma bakarken, aniden kapı açıldı ve arkamı döndüm, bu karşı takımın, Galatasaray'ın oyuncusuydu, bu Gedson'du, gönüllerin sahibi olan çocuk.
"Maalesef bir sağlık görevlisi bulamadım, herkes çok karışık yerlerde ve aşırı kalabalık, üzgünüm."
"Sorun değil açıkçası, bir şekilde çıkarsam çok iyi olacak, çok acımıyor zaten, oradan geçmek bir hataydı, kendi yazdım."
"Bu sizin hatanız değildi, istediğiniz yere güvenli bir şekilde geçme hakkınız vardı, ancak bu konuda sizi hayal kırıklığına uğrattığımız için güvenliğimiz adına özür dilerim."
"Yola çıkmalıyım, çok trafik olacak."
"Özür dilerim ama sizi bu şekilde bırakamam."
"Gerçekten iyiyim, sabah kalktığımda daha da kötüleşirse eczacıya gösteririm ama şu anda abartılacak bir şey yok ve burada olmanıza gerek yok, siz şampiyonsunuz, başka bir takımın delisiyle uğraşmak yerine başarınızı kutlamalısınız."
