'Ne var İrfan?'
'Hayırdır yavrum? Cengiz nerede?'
'Koynumda İrfan, var mı bir diyeceğin?'
'İnsan gibi cevap ver Özüm.'
'Kocam o benim, hayırdır? Cengiz uyanmadı daha, uyanınca söylerim arar seni."
'Gözde yarın sabah Bodrum'a gidiyor, gelirsin değil mi?'
'Gelemem, bana bak evliyiz biz delirdin mi ya!'
'Yüz yüze konuşalım bu konuları.'
İrfan'ın kapatmasıyla Özüm derin bir nefes almıştı. İrfan'la aralarında çok farklı şeyler vardı, çok yanlış şeyler. İkiside evliydi, Cengiz'in en yakın dostu İrfan'dı. Kardeş gibiydiler, Gözde yani İrfan'ın eşiyle de ayrı bir dostluğu vardı Özüm'ün. Yanında uyuyan Cengiz'e baktığında uyandırmaktan korkarcasına saçında gezdirdi ellerini, ona ihanet ediyordu. İlk aşkıydı Cengiz, ona sevmeyi ve sevilmeyi öğreten bir adamdı, Cengiz bu ihaneti hak etmiyordu. Aynı şekilde Gözde de öyleydi, Cengiz'in yakın arkadaşı olduğu için ilk tanıştığı arkadaşı İrfan ve sevgilisi olmuştu. Düğünlerini görmüştü, belki çocuklarını da görecekti ama birbirlerinden salak ergenler gibi vazgeçmiyorlardı.
"Günaydın sevgilim."
"Günaydın güzelim, sen biriyle mi konuşuyordun?"
"Ha evet, İrfan aradı. Uyandığında arayacağını söyledim."
"İyi yapmışsın, bu çocuk bensiz yapamıyor ya."
"Öyle deme, Gözde kıskanır seni."
Bu dediğine ikisi de gülmüştü, nasıl bu kadar gizli işler yaptığını aklı almıyordu. Ama Özüm onu seviyordu, İrfan'ı seviyordu. Her şeyiyle, Cengiz'i eş gibi değil de bir arkadaş olarak görüyordu. Ona yalan söylemek canını yakıyordu.
"Yavrum, İrfan diyor ki kahvaltıya gelin. Ne dersin?"
"Olur. Hazırlanayım ben."
.
"Hoşgeldiniz, nasılsın aşkım benim?"
"İyiyim Gözdem, sen?"
"Harikayım! Havalar da düzeldi, tatil sezonu açılınca ben her zaman iyiyim biliyorsun."
"Git yenge, bizim de lig bitse hemen biz de gitsek."
"Ay sizin de maçınız vardı değil mi, İrfan da kadroya alınmadığına kızıyordu. Hayır canım sakatsın, otur evinde işte. Aslında içim rahat etmiyor ama git diyor."
"Cidden sorun yok, sen git tatiline. Cengo benim yerimi dolduracak, aslan kardeşim benim!"
İrfan'ın rahat tavırları yüzünden diğer ikisi hiç şüphelenmemişti ama Özüm'ün İrfan'a bakışı belliydi. Gözde'yi bile kıskanıyordu ondan, bundan saçması olamazdı. O yüzden susmayı tercih ediyordu, daha kötü şeyler olmamalıydı.
"Ben çayları getireyim, Cengiz gel sen de yardım et bana. Özüm biraz durgun gibi, biraz değişiklik olsun."
"Yok sorun değil ben gelirdim aslında Gözde. Havalar sıcak ya ondan."
