Oyuncu {gerçek ailem}

2. Bölüm

"Kestik! Herkesin eline emeğine sağlık. Dağılabiliriz." Yönetmenin sahneyi kesip günü bitirmesiyle hemen menajerim ve en yakın arkadaşlarımdan biri olan Burak'ın yanına gittim.

"Burak, sabahtan beri bir haller var sende. Yalan söylediğini belli ediyorsun ama ne yalan söylediğini söylemiyorsun!" Dedim hızlıca ve merakla.

"O nasıl bir cümleydi?" Dedi sahte gülümsemesiyle. Konuyu değiştirmeye çalışıyordu. Yermiyim ulan ben!

"Sen anladın, ayrıca konuyu değiştirme. Bir telefon geldi, sonra Burak yok, ne oluyor ya?" Sabrımı tüketiyordu bu çocuk benim.

"Eve geçince konuşuruz. Hem saat gece 4'e geliyor, hadi hadi eve." Dedi.

"Bak yine konuyu değiştiriyor! Söylemeden şuradan şuraya bir adım atmıyorum!" Deyip kollarımı bağladım. Derin bir nefes aldı ve ikna edici sesiyle konuşmaya başladı.

"Bak, canım arkadaşım, güzelim, kardeşim, en sevdiğim oyuncum," derken sözünü kestim.

"Sanki başka oyuncun var."

"O kadar söylediğim kelimelerden bir bunu mu dikkate aldın? Yazıklar olsun..." Ben hala konuşmuyordum.

"Öf tamam, anlatacağım söz veriyorum ama bir eve geçelim. Evde anlatırım." Kabul ettim ve arabama doğru yürümeye başladık.

Bizim ikna seviyesi yerleri öpüyor...

***

"Eee anlat artık. Çatladım ya!" Diye azarladım Burak'ı.

"Tamam ya. Beni birisi aradı..."

"Bana Acun'luk taslama, bak tam elimin tersindesin çakacağım bir tane göreceksin arayanı soranı. Sadede gel!" Sabrım kalmamıştı.

"Hastaneden DNA testi için aradılar, bir aile senin onların kızı olduğunu iddia ediyor ve DNA testi için yarın öğlen hastaneye gelip test yaptırmanı istiyorlar!" Dedi tek nefeste. Sonra ise derin bir nefes aldı ve ne tepki vereceğimi bekledi.

"HA!?" Dedim bağırarak.

"O NE DEMEK YA! HAY SİKEYİM!" Yakınlarımın yanına küfür ederdim bazen. Ama onun dışında küfür etmezdim.

Konumuz bu mu gerçekten? Senin ne sıklıkla küfür ettiğin mi?

Değil. Öf konumuz bu değil, asıl sıkıntı da bu!

"Sakin ol!" Dedi Burak.

"Ay sen bunu dedin ya, hemen sakinleştim şu an. Çok sağol!" Dedim sinirle.

"Ya benim ne suçum var?"

"Tamam, tamam dur bi'. Annemleri aramam lazım." Dedim ve hızlıca etrafta telefonumu aramaya başladım.

"Gecenin 5'inde mi arayacaksın Elif teyzeleri? Kadını durduk yere telaşlandırma. Yarın olsun, söylersin." Dedi Burak. Haklıydı da.

"Tamam. Bu arada yarın kaçta gideceğiz? Gidelim de görelim bakalım, çok sevgili ailemi(!)" Dedim sonda alayla.

"2 gibi gideriz. Yarın set de yok zaten."

"İyi tamam." Dedim ters ters. Şu an kimseye tatlılık yapmazdım, bu kardeşim dediğim dostum olsa bile!

"Hadi git uyu. Yarın insanların karşısına ölü gibi çıkma."

"Hah! Kim ki onlar!? Onlar için mi süsleneceğim ben!?" Diyerek odama çıktım.

***

"Elfida, hadi!" Dedi Burak bilmem kaçıncı kez.

"Ya geliyorum, Allah Allah!"