Oyuncu {gerçek ailem}

3. Bölüm

"Elfida?" Dedi şokla.

Benim ise sol gözümden bir damla yaş akmıştı bile.

Allah Doruk'unda, onun karşısında akan göz yaşımında, ona aşık olan kalbiminde belasını bol keseden versin.

"Sen," dedim ama devamını getiremedin.

"Yanlış anladın aşkım-" derken yüksek çıkan sesim ile sözünü kestim.

"Aşkım deme lan bana! Aşkım deme! Yüzsüzsün bari iki yüzlü olmaya çalışma!" Dedim neredeyse bağırarak.

"Sakin ol Elfida, bak gerçekten yanlış anladın!"

"Aptal mı sanıyorsun lan sen beni!? Allah Ali dediğin kızın da, senin de bol bol belasını versin, duydun mu beni!" Dedim bağırarak. Ağlamaya başlamıştım ama. Etrafımı göremiyordum ki göremesem de hepsinin bize baktığından adım kadar emindim.

"Sevgilim bak bağırma, videoya alıyorlar. Gel başka bir yerde baş başa konuşalım." Dedi sakin bir ses tonuyla. Hala etraftakilerin çektiği videoyu düşünüyordu ya, cinnet geçirecektim.

"Seni de, sakinliğini de, baş başana da..." Dedim dişlerimin arasından tıslayarak.

"Bak sevgilim nolur sakin-" derken sözünü bu sefer benim sesim değil onun inlemesi kesti.

Çünkü artık dayanamayıp erkekliğine diz kapağımı geçirmiştim.

Hayır, pişman değilim. Bir daha olsa bu sefer daha sert geçiririm.

"Kes sesini! Bir daha seni etrafımda görürsem gebertirim! Duydun mu beni!? Bu arada senin için ağladığımı falan düşünüp bir yerlerini havalandırma, sana verdiğim değere ağlıyorum!" Dedim ve etrafıma bakmadan orayı terk ettim.

Kafam allak bullaktı. Ben bu adamı tanımıyordum. Hayır, hayır... Ben bu adama aşık olmamıştım ki. Kimdi bu adam?

Telefonumu çıkarıp Burak'ı aradım. Şu an hiç taksi bekleyecek durumda değildim.

"Efendim oyuncuların en muhteşemi?" Dedi enerjik bir ses ile.

"Burak..."

"Elfida? Ne oldu güzelim iyi misin?" Hemen paniklemişti. Yüzümde acı bir gülümseme oluşmuştu.

"Sana konum atıyorum, gelip beni alır mısın?" Dedim sakince. Göz yaşlarım yerini iç çekişlere bırakmıştı.

"Hemen geliyorum." Dediğinde telefonu kulağımdan çekip kapatmış ve Burak'a konum atmıştım.

Yaklaşık 7-8 dakika onu beklemiştim. Geldiğinde ise hemen kendimi arabaya atmış ve tekrar göz yaşı dökmeye başlamıştım.

"Ne oldu?" Dedi sabırsız bir ses tonuyla.

"Doruk... Doruk beni aldatıyormuş..." Dedim. O an yüzünde anlayamadığım bir ifade oluştu.

"Ben demiştim. Bekle beni burada, hemen geliyorum." Diyip gitti ve ben tekrar onu beklemeye başladım.

Geldiğinde ise nefes nefeseysi ve elinden kan akıyordu.

"Ne oldu eline?"

"Bir şey yok ya." Dedi ama tabi ki inanmamıştım.

"Ne oldu diyorum- lan Doruk'u mu dövdün!?" Dedim şokla.

"Oh, iyi de yaptım o şerefsize. Neyse boşver sen şimdi bunu. Daha çok var sonuçların çıkmasına. Ne yapalım, ne istersin? Lunaparka mı gitsek? Hem sen çok seversin?" Dedi.

"Direkt eve gidelim. Yatmak ve bir daha uyanmamak istiyorum."

"Abart! Uyanmamak üzere yatmak mı istiyorsun? Ömrüm boyunca uyutmam seni! Göz altların mor mor gezersin etrafta!" Dedi bana kızarak. Bir yandan da arabayı sürüyordu.