YOU ARE MY MINE(Jinmin shii)

2

'ဂျီမင်..ဂျီမင်.''

အိပ်ပျော်နေရင် သူနာမည်​ေခါ်သံကြောင့် နိုးလာခဲ့သည်၊ ခေါ်သံကြားပြီ ဘယ်သူမှရှိမနေ

'ဘယ်သူလဲ ဘယ်သူလဲ''

ဖြေသံမလာဘဲ ငိုဘဲငိုနေတဲအသံကြောင့် jiminကြောက်လာခဲ့တယ်

'ဂျီမင် ဟင့် အရမ်းရက်စက်တယ် နာတယ်အရမ်းနာတယ်ဟင့် ဟီး''

'ဘယ်သူလဲလို့မေးနေတယ်လေ''

'ဂျီမင် မင်း ကိုအရမ်းမုန်းတယ် ငါကိုမင်းသတ်တာ''

ရုတ်တရက် သူ့အပေါ်သို့တတ်ခွပြီ သူ့လည်ပင်းကိုညစ်လာသည် ၊ သူ့အပေါ်က လူက

'ဂျွန်ဆယ်ရီ........ '
သူမက သူ့ကို နီရဲနေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်နေသည်

'အ.. မလုပ်ပါနဲ့ ...အ
ငါ..ငါသတ်တာမဟုတ်ဘူး ငါ..မသတ်ဘူး''

ညစ်ထားတဲ့လက်ကိုဖယ်ရင် ရုန်းနေမိသည်၊

'ငါ..မသတ်ဘူး.. အ.. ငါမသတ်ဘူး
အား....... ''

ကြောက်စိတ်တို့ကြောင့်jiminဟာ အိမ်မက်ကလန့်နိုးလာပြီ အော်မိလိုက်သည်
ရုတ်တရက်ထထိုင်လိုက်မူ့ကြောင့် အောက်ပိုင်းဆစ်ကနဲနာသွားသည်

'အား...ကျွတ်.. ကျွတ်''

နာကျင်မူကြောင့် ထထိုင်လျက်ကနေ​ ပြန်လဲနေလိုက်ရတယိ

မူးနောက်နေသည့်ခေါင်းကြောင့် နထင်ကိုဖိကာ မျက်လုံးဖွင့်မိတယ်

မရင်းနီးတဲ့မျက်နှာကျပ်ကကြိုဆိုနေတယ် သူဘယ်ရောက်နေလဲမသိ ၊ မနေ့ညကအချိန်ဘယ်နာရီမှာအိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိဘူး

ထထိုင်လိုက်တာ အောက်ပိုင်းက ဆစ်ကနဲ့နာသွားတာမလို ပြန်လဲနေလိုက်ရတယ် နောက်မှဖြေးဖြေးချင်ထပြီ ကုတင်ဘောင်ထမှီလိုက်သည်

မနေ့ညက အဖြစ်အပျတ်တွေက tvပြသလိုမျိုးမျက်လုံးထဲတစ်ခုချင်စီပေါ်လာတာမလို jiminမျက်နှာဟာ ခရမ်းချဉ်သီးကဲ့သို့နီးမြန်းလာခဲ့သည်

ကိုယ့် ခနာကိုယ်ကိုငုံကြည့်လိုက်တော့ နေရာတကာ အမှတ်အသားတွေနီးရဲလို့နေသည် သွေးသည်လဲ ဟိုတကွတ်ဒီတကွက်နဲကွတ်မကောင်းခဲ့၊
အခန်းက ဘယ်သူမှရှိမနေ၊ ခုမှကြည့်မိဥည်အခန်းက အကျယ်ကြီးဘဲ ကိုယ့်နေခဲ့တဲ့အိမ်ခန်းထက် နှစ်စကျယ်သည် အခန်းပတ်ပတ်လဲလိုက်ကြည့်မိတော့ ပစ္စည်းများက သူ့နေရာနဲ့တူရှိနေပြီ သက်ရပ်ပြောင်ရှင်းနေသည်