Tutuldum
Çünkü gözlerinden esmişti rüzgâr
Sanki ezbere biliyordu
Şehrini, sokağını
Kapı numarasına kadar...
Bir an bile şüpheye düşmemişti
Geçip girerken ruhumun kapısından...
Tutuldum
Mecburdum çünkü, zorundaydım
Bir serçe vardı göğsümde çırpınıp duran
Kıyacaktı kendine
Ben bırakmasam...
Tutuldum
Avuçlarındaydı gökyüzüm
Usulca bırakıyordu saçlarıma
Eylül yağmurlarını...
Tutuldum
Çünkü kendimde bile yarım
Bir tek onda sonsuzdum...
