Folie à Deux - BxB

13

Bayaaa kısa bir bölüm.

"Tekrar işe gireceğim."

Kısa bir sessizliğin ardından haraket etmeden cevap verdi.

"Hayır."

Olumsuz cevabıyla kafamı göğsünden kaldırarak yüzüne bakarak konuştum.

"Ama...ama-"

"Ne ama Selim?"

"Lütfen?"

Gözlerini aralayarak yüzüme baktı. Yumuşaması için sevimli bakmaya çalıştım. En sonunda bakışları yumuşarken gülümseyerek kafamı tekrar göğsüne koymamı sağladı.

"Ne yapacaksın çalışıp yavrum. Senin kocan zengin."

Söylediğiyle gözlerim kocaman açıldı. Utanarak göğsünde biraz daha aşağıya kayıp örtüyü kafama kadar çektim. Üzgünce mırıldandım.

"Aynı şey değil."

Üzgün sesimi duyarak örtüyü üzerimden çekti ve elini saçlarıma koydu.

"Tamam çalışabilirsin."

Kabul etmesiyle sevinçle kafamı kaldırdım.

"Cidden mi?"

"Ama benim yanımda."

"Ya İlhan ne yapacağım ben senin yanında psikoloji okuyorum ben. Senin ne iş yaptığın bile belli değil."

"Ne demek belli değil? Turizimciyim ya ben."

Söylediğiyle alayla güldüm.

"İnanırsan."

"Ağzının içinde konuşma."

"Tamam konuşmam."

"Ne kadar da güzel laf dinliyorsun tam da bir sekreterde aradığım özellik."

Söylediğiyle memuniyetsice yüzüne baktım.

"Sekreter mi? Ciddi misin?"

"Evet."

"Sırf masaya yatırıp sikmek için istiyorsun değil mi?"

"Evet."

"Offff."

Bıkkınca kafamı geriye attım.

"Tamam tamam şaka yapıyorum seni işlerime bulaştıracak kadar kafayı yemedim. Bir yer ayarlarız."

Sözleri içimi rahatlatırken tekrar kafamı kaldırdım.

"Gerek yok eski çalıştığım kafeye tekrar girdirecek beni Poyraz."

"Hayatta olmaz üç kuruşa sikiyorlardı seni orda ben bulurum sana adam gibi bir iş."

Haklı olduğunu biliyordum ayrıca geceleri uyumuya alışmıştım onun sayesinde, gece çalışmalarına dayanamazdım.

"Ayrıca Poryraz niye karışıyor bir şeyden de eksik kalsın."

"Ben anlamıyorum senin Poryraz a olan bu nefretini o benim çocukluk arkadaşım senden önce de vardı şimdi bir anda nasıl gitmesini beklersin."

"Benden önce kimin olduğu beni ilgilendirmiyor artık her yerde ben varım o da buna göre davranacağını öğrenecek."

"İlhan."

"Efendim?"

"Korkutuyorsun beni."

"Korkmalısın."

Az önce normal bir çift gibi hissettiren sözleri şimdi bana aksini haykırıyordu. Bir anda iki zıt duygu içinde mekik dokumak ruhumu yoruyordu. Ne müdahele edebiliyor, ne gidebiliyor, ne gelebiliyordum.

"Çocukluğumdan beri korktuğumda hep yaptığım şeyi hatırlıyor musun?"

Bu ani soruma duraksasa da kısa duraksamadan sonra hafifçe gülerek cevap verdi.

"Dolaba saklanıyorsun."

"Evet dolaba... saklanıyorum."