Eftalya [ARA VERİLDİ]

23. Bölüm: Alina

Geleceğin güzel anneleri olacak tüm kızlarım, anneler gününüz kutlu olsun.

Eftal'im anneler günün kutlu olsun

23. Bölüm: Alina

Saat gece on ikiyi geçmişti ve biz daha yeni eve gelmiştik. Üzerime giydiğim ayıcıklı pijama takımımla bahçede otururken başım Kuzey'in omzuna yaslıydı. Nikahtan sonra yemek yemeye gidip oradan da sahil kenarına geçmiştik. 

"Biz artık yatıyoruz." Ada ayağa kalktığında yanağıma bir öpücük bıraktı. "Tekrar teşekkür ederim yanımda olduğunuz için iyi geceler size." Enes'te sarılıp bir kez daha beni ve Kuzey'i tebrik etti.

"Kuzey benim sancılarım geçmiyor." Bana bakan gözlerini görmesem de endişeli olduğunu tahmin edebiliyordum. "Doktora gidelim mi?" Derin bir nefes verdim.

"Ya beni doğuma alırsa." Başımı hafifçe kaldırıp ona baktım. "Daha güzel olmaz mı?" Başımı hayır dercesine salladım.

"Kuzey ben galiba doğuramayacağım." Ağlamaklı çıkan sesim onun şaşkınca bana bakması için yeterliydi.

"Ne demek doğuramayacağım?" Omuz silktim. "Ben bir kaç doğum videosu izledim ve hepsi birbirinden korkunçtu. Bence beni bayıltsınlar Alina kendi kendine çıksın." Ciddi olduğumu sesimden anladığı için daha çok şaşırıyordu.

"Korkulacak bir şey yok ben her saniye elini tutacağım ve bunları düşünme tamam mı, gel uyumaya gidelim." Gerçekten düşünmemek adına uyumayı kabul etmiştim ama üst kata çıkamayacak kadar ağır hissediyordum kendimi.

Eve geldiğimizde Ada bizim için salondaki koltukları ayarlamıştı Kuzey beni yavaşça yatırdı. "Seni seviyorum." Gülümsedim ve dudaklarıma değen dudaklarının tadını hissettim.

"Bende seni seviyorum sevgilim." Belki ikimizin de düşündüğü gibi ilerlememişti hiçbir şey ama gözlerimizin içine baktığımız zaman ikimizin de ne kadar mutlu olduğu gözüküyordu. 

Yaklaşık yarım saat geçmişti ve Kuzey'in nefes seslerini duyabiliyordum.  Gözlerimden uyku damlasa da sancıdan dolayı uyuyamıyordum. Eğer tam şuan suyum gelmeseydi bu ağrıyı sabaha kadar çekmeye devam edebilirdim.

"Kuzey, kalk Kuzey!" Korkudan titreyen sesim ile yanımda uyuyan Kuzey'i dürtüyordum. "Hı." Homurtulu sesiyle beni geçiştiriyordu.

"Kuzey kalksana!" Dürtmelerime son verip onu sarsmaya başladım. Yerinden aniden sıçradığına bana baktı. "Ne oldu Eftal." Gözleri kısık bakıyordu.

"Suyum." dediğimde olduğu yerde dikeldi. "Su mu getireyim?" Kaşlarım çatıldı.

"Kuzey suyum geldi." Anlamıyor gibi bir bana birde yanda duran masaya baktı. "Evet suyun burada vereyim mi?" Ağlamamak için zor dururken ona baktım.

"Doğuruyorum ya doğuruyorum!" Aniden ayağa kalktığında ellerini saçlarına geçirdi. "Bekle dur doğurma." Ona bakıyordum.

"Beni hastaneye götürmezsen doğuracağım." Ne yapacağını bilemiyordu. "Ada'ları uyandıracağım sakın doğurma hemen geleceğim." Koşarak merdivenleri çıkmaya başladığında bir yandan bağırıyordu.