Porwani przez falę

Koniec ?

Ziścił się najgorszy scenariusz, czułam że mój ojciec nie da za wygraną i mnie znajdzie. Zupełnie mnie nie rozumie i próbuje robić wszystko, aby sterować moim życiem. Gdy dowiedział się, że rzucam studia dostał szału. Krzyczał jak opętany, wkurzyłam się i pod jego nieobecność ukradłam pieniądze z jednej ze skrytek, kupiłam kurs i jestem tutaj najszczęśliwsza na świecie. No może byłam do tego momentu, moje życie ponownie zamienia się w koszmar.

- O proszę, dzień dobry! Ręce precz chłoptasiu od mojej córki. Znam takich jak Ty, aż za dobrze! Faustyna, idziemy!- pociągnął ją za rękę.

- Niech ją pan zostawi! - postawił się.

- Zostaw mnie, słyszysz! Jestem dorosła, mam prawo o sobie decydować! - próbowała się wyrwać

- Ale jesteś na moim utrzymaniu i będziesz robić to co Ci mówię. - pociągnął ją jeszcze bardziej i zaczęli się oddalać.

- Bartuś, Bartek! Błagam puść mnie, on mi nic nie zrobił!

- Faustynka, kochanie! Będę na Ciebie czekał! Nie poddam się!

Ich krzyki powoli zaczęły milknąć, przykryte ogromnymi pokładami bezradności. Każde z nich pragnęło siebie, ich bliskość dana im była na krótko. Wspólne poranki od tego momentu wydawały się zostać gdzieś w sferze marzeń. Oboje cierpieli w samotności, po dwóch stronach miejscowości. Rodzice dziewczyny postanowili zostać na kilka dni, bolało to jeszcze bardziej. To tak strasznie boli, jesteś w tym samym miejscu co Twój ukochany ale nie możesz z nim być. Dotknąć, poczuć, chociażby zobaczyć aby na moment uspokoić serce. Chłopak kilkukrotnie próbował przychodzić pod hotel gdzie się zatrzymali. Została im odebrana możliwość spotkania twarzą w twarz, natomiast ojciec dziewczyny nie przewidział, że oboje mają kontakt telefoniczny.

- Już raz Ci coś powiedziałem! Odczep się od mojej córki!

- Ale pan nic nie rozumie, ja ją kocham.

- Ty ?! Proszę Cię, nie rozśmieszaj mnie! Wynoś się stąd!

Zdjął chłopakowi czapkę z głowy i rzucił ją na chodnik. Zrezygnowany oddalając się zauważył zapłakaną dziewczynę w oknie, z ruchu jest ust można było wyczytać słowa "Przepraszam" oraz "Kocham Cię". Chłopak stanął i ze łzami w oczach ułożył ze swoich palców serduszko, aby zapewnić Fausti o swoich uczuciach. W środku nocy, gdy z powodu bezsenności przechadzał się po kompleksie, ktoś złapał go za koszulkę i przycisnął do ściany budynku.

- Co jest grane ?!

- Posłuchaj mnie! Masz raz na zawsze odczepić się od mojej córki, a jak nie to pożałujesz szczeniaku! - zacisnął swoją pięść.

- A co jeśli nie ? Kocham ją a ona mnie, nie rozumie pan tego ? - próbował odepchnąć mężczyznę.

- Błagam Cię! Co wy wiecie o miłości, a poza tym Faustyna ma narzeczonego, dlatego daruj sobie te podchody.

- To niemożliwe, mówiła że się z nim rozstała...

- Nie będę na Ciebie więcej tracił czasu. Zbliż się tylko do niej a pożałujesz. - uderzył chłopaka w twarz, pozostawiając mu podbite oko. - Mały bonus, abyś zapamiętał.

Dlaczego gdy znalazłem miłość życia, to została mi odebrana i dlaczego mnie oszukała. To nie może być prawda, Faustynka taka nie jest, to na pewno nie jest prawda! Próbowałem sam siebie przekonać. Walczyłem z ogromną samotnością, która mną zawładnęła. Przypominałem sobie wszystkie wspólne chwile, jej dotyk, uśmiech i żart który potrafił doprowadzać do łez. Zobaczyłem wiadomości, które zaczęły pojawiać się na moim telefonie. Mimo iż czułem, że jej ojciec kłamie nie miałem chęci odpisać.