COINCIDENTAL MARRIAGE

16 - Empty home, empty feels. ♥

WINNER - Empty ♥

16

Şu geçen bir hafta içinde yıkım kelimesinin anlamını Baekhyun'a sorsanız size bir sürü anı söyleyebilirdi. Ama söyleyecek hali bile olmadığını kendisine itiraf etmişti çoktan.

Küçük evlerinde yalnızdı.

Bir haftadan beri yatağının sağ tarafının bir derece bile olsun sıcakladığını hissedememişti. Mutfağında yıkanacak bir tane bile bulaşık yoktu, çünkü yemek yemiyordu. Tek yaptığı midesinde olmayan şeyleri kusmak ve ağlamaktı. Kendisi için bir endişesi yoktu ama bebeğinin kötü hissetmesinden dolayı kendisini affedemiyordu.

Ve ne kadar ağlarsa ağlasın evin kapısını açıp ona sarılan bir Chanyeol yoktu yanında.

Baekhyun yalnızdı ve kendisinden bile çok özlediği birisine ihtiyacı vardı.

Eve aşırı geç döndüğü o günden beri neredeyse doğru dürüst onun yüzünü görememişti çünkü hala ona kızgın olduğunu biliyordu. Aramayı denemişti, hatta o gece diğeri dış kapıyı çarparak çıktığı an aramıştı hemen. Ama telefonlarına bile çıkmıyordu. Son çare olarak annesinin evine gitmeyi bile istemiş ama korkmuştu Baekhyun. Annesinin evini aradığındaysa abisiyle konuşmuş ve sadece iyi olduğunu öğrenebilmişti. Şu an yapabildiği tek şey beklemekti, bu onu ne kadar yıksa da ona biraz zaman vermesi gerektiğini düşünüyordu.

Birisinin ondan uzaklaşmasıyla bu kadar yıkılacağını önceden Baekhyun'a deseler sadece güler geçerdi. Aşka inanan birisi değildi. Ama bu uzun boylu dev gelmiş ve onun gözlerinin içinin gülmesini sağlamıştı. Geceleri uykusuz kalmasına sebep olmuş ve yediği bütün yemekleri kussa bile minik bebeklerinden pişman olmamıştı. Akşam eve geç gelse bile o saate kadar beklemiş ve onun gülen yüzünü gördükten sonra uykuya dalabilmişti. Diğeri ona geldiği için Baekhyun aşka inandığını yeni yeni anlıyordu. Ama geç kalmıştı.

Şimdi elindekiler bir hiçti.

Ve Baekhyun büyük yatağının sol tarafında hala yalnızdı.

...

Hava güneşliydi. Ama Chanyeol için artık havanın güneşli olması bir anlam ifade etmiyordu.

Her gün güneş aynı yerden doğup yörüngesini ezberlemişçesine gidip diğer yerden batıyordu ve bu Chanyeol'un zerre kadar umrunda değildi.

Annesinin evindeki büyük yatağında uzanmış her zamanki gibi renksiz tavanı izliyordu. Evden sinirle çıkmasının üzerinden bir hafta geçmişti. Koskoca yedi gün boyunca bebeğinin yüzünü doğru dürüst görememiş ve başını boynuna gömüp kokusunu içine çekememişti. Ondan bir saat bile uzak kaldığında kalbinin durduğunu hissederken şu an çektiği acıyı kelimelere dökemezdi. Yavaş yavaş ölen ruhunu hissedebiliyordu.

İlk gece annesinin evine geldiğinde annesi ona hiçbir şey sormamış, sadece gülümseyerek eve almış ve hizmetçilere yatağını hazırlamalarını söylemişti. O günden beri böyleydi Chanyeol. Yatakla bütünleşmiş ve gözlerini tavana dikmiş bir şekilde yatıyordu. Okulu boşvermişti. Geleceğe dair bütün planlarının suya düştüğünü hissederken kalbi de kırılıyordu yavaş yavaş.