Bu bölümü silent cry dinleyerek yazdım azcık bile duygusallık yok ama bunu koymak istedim. Takip edip,oy verip,yorum yazmayı unutmayııınn. ________________________
°
Her kes koşup çığlık atarken olduğum yerde kalmıştım.Jimin ve Seokjinin sesini duymuştum ama anlamamıştım.Her kes beni itekleyerek geçiyor,gidiyordu.
Birisi de ittirdiğinde yere düşmüş,birden iğrenç bir ses ve ardından iğrenç bir varlık görmüştüm...
Sonum gelmişti ama ölmek istemiyordum.Gözlerim dolmuş ve geri geri gidiyordum ama nafile,o çok hızlıydı ve benim üzerime çıkıp yüzüme doğru bağırdı.Onu itmeye çalışıyordum ama sanki birisi beni tutuyor gibiydi.
Yüzü iğrençti.Tam o anda birisi onu üstümden kaldırıp yana atmıştı.Gözlerimdeki yaşlardan göremiyordum ama "JUNGKOOK" Diye bağırdığında kendime gelip Taehyung'un beni ayağa kaldırmasına izin verdim.
Tam o anda arkadan Jimin'in çığlık sesini duyduğum gibi ona doğru koşmaya başladım ve masaya yatırılmış olan yaratığı hızla Jiminden kenara itip Jimin'in elini tutarak Taehyung'un yanına koştum.O sırada Jinde gelmiş ve sırtlarımızı bir birine yaslayarak etrafa bakındık..
Neler olmuştu... Okulun ilk katı bu şeylerle ve yerde kanlıca yatıp ölmeye yüz tutmuş insanlarla aynı yerde kalmıştık.Oradan uzaklaşmaya başlamadan önce Taehyung "güvenli bir yere saklanalım"demiş ve ardından elimi tutarak bizi sürüklemeye başlamıştı.
Giderken önümüze bir kaç tane daha o şeylerden çıkmış ama elimizden bir şey gelmediği için hızlı koşmaya başlamıştık.Kendi sınıfımıza girdiğimizde önümde Namjoon hyung,Yoongi hyung ve Hoseok hyung ,bir kaç tanede başka sınıf arkadaşlarım vardı.Taehyung bizi içeri iterken bize doğru gelen yaratığı görmem 3 saniyemi almış ve her kesi sınıfa iterek kapıyı kilitlenmiştim.Kalmıştık bu lanet sınıfta işte.
"Ne yapacağız?"diye soran Hoseok hyunga karşı Jin cevap vermişti"bilmiyoruz.." Yeniden telefona bildirim geldiğinde açıp bakmıştık ama fark ettiğim şey telefonlarımız kapalı duruyor ve sadece acil haber geldiğinde açılıyordu..Nasıl yani?
Her şeyi boş verip kadına odaklandım "Yeniden merhabalar.Ülkecek zorlu süreçteyiz.Umarız ki çoğu kişi güvenli bir yerdedir.Salgınla ilgili bir kaç haber sunmaktayız efendim.Bu bir Zombi Salgınıdır.Nasıl olduğunu,nasıl yayıldığını hala araştırıyoruz.Lakin bu ısırık sonucu geçen bir hastalıktır.Lütfen her kes kendine keskin ve ya sizi koruyacak eşyalar bulsun.Dikkatli olmayı unutmayın lütfen.Bu günleri de atlatacağız.." Ne?!
"NE?!"diyen Yoongi'ye döndük hepimiz."Nasıl yani?" "Ne yani ölücek miyiz?"
Dışarıdan gelen çığlıkları duyduğum gibi pencere önüne gelmiştim ve dışarı bakmıştım.Elinde neşter gibi bir şey tutan ve onun arkasında olan zombiyi gördüğüm an küçük kardeşimin yerine kendim oradan olmak istedim..Hızla bağırarak pencereyi açmaya çalıştım ama açılmıyordu.Boğazımı yırtmak istercesine bağırdığımda Soobin'in okula doğru koştuğunu gördüm.
O sırada Taehyung beni kendine çekerek sarıldığında hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Kardeşimin bir bok torbası yüzünden ölüceğini düşündüğüm için çok ama çok korkuyordum..
Ölmemişti..Minik bebeğim ölmemişti.. Hızla Taehyungdan ayrılıp sınıfın kapısını açmaya çalıştım ama nafileydi.Onlara dönerek bağırarak konuşmaya başladım.
"KARDEŞİM..SOOBİN onu almalıyım açın şurayı. Taehyung..lütfen aç.."Tae dayanamayıp kapının kilidini açtığında elime sırt çantamı aldım ve kapıdan çıkmaya hazırlandığım anda Jim beni kendine doğru çevirip tahmini 3 saniye sarıldı ve konuştu "biz buradayız Soobini bul ve buraya gel güzelim.."
Kafamı salladım tam çıkıyordum ki Taehyungda arkamdan gelmeye başladığında ona döndüm onunda bana baktığını gördüğümde kıpırdandım ve konuşmak için ağzımı açtığımda eliyle kapatıp sus işareti yaptı daha sonra sola geçip arkasında bize arkası dönük olan zombiyi gösterip tekrar önüne geçerek devam et işareti yaparak ilerletdi beni...
_________________________
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Aslında bu bölüm 1000 kelimeyi geçiyordu ama kısa yapmak istedim,geçen bölüm kısaydı yani bir andan uzun yapmak istemedim.Olaylar geliştikçe dediğim gibi artıcaktır bölümler
Emeğinin karşılığını almak her insanı mutlu eder aynı benim gibi.Benim gibilerde yazma yüzünden zorluk çekiyordur,anlıyorum.Okurlarında bunun karşılığında bize yapması gereken başta yazdıklarımı yerine getirmeleridir.
