O an aklıma kardeşimle olan anılarımız geldi.Gerçektende 2-3 saniyelik zaman kavramında her şeyi düşünmüştüm.
O sırada Seokjin raflara uzanarak kitapları üçer beşer alıyor ve zombilere fırlatıyordu,Hoseoksa bir sandalye almış ve zombilerin tamda üzerine atmıştı.Soobin etrafta koşturuyor yardım diye bağırıyordu. Hemen Taehyungu ittirdim ve elime rastgele bir çanta alıp kardeşime ulaşarak siper ettim ona.
O an bana dokundukları için yüzüm ve pantolonum kan olmuştu.Hemen yanımıza pencereyi nasıl olduğunu bilmediğim şekilde yerinden kopartan Yoongi gelerek çantanın biraz önünden pencereyi bize siper etmişti. O sırada Namjoon, Jimin, ve Taehyung kocaman rafı kucaklayarak,zombileri iterek bize ulaşmış ve onlarda rafı siper etmişlerdi.
Zombilerin iğrenç sesleri ve güçleri epeyce korkutucuydu. Aklıma Seokjin geldiğinde hemen etrafa bakındım ama önümde raf olduğu için bir şey göremiyordum.Soobinse etrafa bakmak için sağa doğru kafasını uzattığında önüne zombi çıkmasıyla çığlık atmış ve gerilemişti ama sonradan bizim ilerlediğimizi unutmuş yerinde donmuştu.Bense "Soobin,uzaklaş!"diye bağırdığımda yere çökmüş ve kulaklarını kapatmıştı.
O sıradaysa zombi üzerine atılmıştı.Soobinse onu tutup kendinden uzaklaştırmaya çalışırken gücü yetmemişti ve...
Ona doğru ilerlerken gördüğümle koşan ayaklarımı durdurmuştum. Kalbim daralıyordu. O,ısırılmıştı. Yetişememiştim... Minik bebeğimi küçükken yaşadığımız zorbalılara karşı onu korurken, şimdi.
Yeniden onun kahramanı olamamıştım. Zaman ve her şey durmuştu. Soobin boynunu tutarak ayağa kalkmış ve bana doğru ilerlemişti.Taehyung benden önce davranıp Soobini itmişti. Bense Taehyung'a bağırmış ve küçüğüme yaklaşmamak için bana arkadan sarıldığı ve karnıma doğru uzanan ellerinden kurtulmuş,bebeğime doğru ilerlemiştim. O da ayağa kalkarak bana doğru gelmişti.
"Hyung,ben.."ağladığını belli eden sesiyle konuştuğunda ona sıkıca sarılmıştım "Özür dilerim bebeğim,özür dilerim ama sen onlar gibi olmicaksın ki.Sen şimdi benimle birlikte buradan çıkıcaksın."
Derken arkadan Taehyung beni kendine çekmiş ve "Jeongguk!Gözlerine baksana onun,ne haldeler."dediğinde kardeşimin gözüne baktığımda hızla gözümü çekmiştim. Çünkü gözlerindeki beyazlar ve kahvesi gitmiş ve yerini kırmızıya vermişti.
Ona uzattığım elimi tutmuş ve şöyle demişti"H-hyung?Seni görmüyorum.." O bağırırken bende ona hiç bir şey olmadığını ve yanında olduğumu söylemiştim fakat Taehyung beni ayağa kaldırmış ve geri geri gitmeye başlamıştık.
Bebeğimden uzak kalamazdım ki ben.. O diğerleri gibi olmayacaktı ki...
Bunları söylerken artık ondan uzaklaşmış ve Tae çantamı kaptığı gibi yeniden beni uzaklaştırmaya devam etmişti. Bense hala daha çırpınıyordum...
_________________ Ne yaptım ben ağağağa Soobin askm özür dilerim yaa. Neyse
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
