Κάτω από τα Δέντρα

6. Κατάβαση

   Ο Χίνατα του έπιασε λίγο πριν μπουν στο σκάφος. Τους πήρε παράμερα, βάζοντάς τους στον τοίχο σαν ένα ζευγάρι πολύ ανώριμα και απείθαρχα παιδιά και τους μίλησε με αυτό το διδακτικό, ψυχρό ύφος που έκανε τον Άντριου να χαίρεται χαιρέκακα για κάθε του επαγγελματική αποτυχία. Ήταν τέτοιες οι συνθήκες που το κήρυγμα έμοιαζε πέρα από απλώς αχρείαστο. Ήταν στα όρια του παράλογου. Έκανε τον Άντριου να αναρωτιέται πώς είχε καταφέρει ο Υπεύθυνος Ασφαλείας να επιβιώσει στον πραγματικό κόσμο.

   Αν ο Άντριου δεν έδειχνε ούτε το ελάχιστο ενδιαφέρον για τα λεγόμενά του, ο Πολάσκι έμοιαζε να τον έχει πραγματικά γραμμένο και μόνο που δεν μόρφαζε κοροϊδευτικά σε κάθε λέξη που έβγαινε από το πολύ αυστηρό, σκληρό στόμα του Χίνατα. Ο Άντριου ήλπιζε να ζούσε και εκείνος κάτω από την προστατευτική ομπρέλα της Ρασίντ μονάχα για να μπορούσε να γυρίσει σοβαρά προς το μέρους του Υπεύθυνου Ασφαλείας, να τον πιάσει από τους ώμους και να του εξηγήσει ξεκάθαρα πόσο άχρηστο ήταν το κήρυγμα όταν αφενός δεν είχε καμία πραγματική εξουσία πάνω τους και αφετέρου τόσο ο ίδιος όσο και ο Πολάσκι είχαν άπειρους περισσότερους λόγους από εκείνον να επιθυμούν την επιτυχία της αποστολής.

   Ο Χίνατα είχε το βλέμμα κολλημένο στο πρησμένο κάτω χείλος του όσο μιλούσε, οπότε ο Άντριου αρκέστηκε στο να κάτσει αμίλητος προσοχή, συγκεντρώνοντας όλη του την ενέργεια στο να συγκρατηθεί και να μην αναστενάξει.

«Σου φαίνεται αστείο, Πολάσκι;» Η πρόταση ακούστηκε σαν μαστίγωμα, με το επίθετο να σπάει μέσα από τα δόντια του Χίνατα που φανερώθηκαν απειλητικά μέσα από τα ούλα του.

   Ο Πολάσκι κοίταξε σε ένα σημείο πάνω από τον ώμο του, δείχνοντας λες και δεν θα μπορούσε να τον νοιάζει λιγότερο η επερχόμενη καταιγίδα που έμοιαζε να έχει αρχίσει να μαζεύεται πίσω από τα γκρίζα φρύδια του Συγκυβερνήτη. Μερικές φορές δεν μπορούσε να καταλάβει αν ο Πολάσκι ήταν πραγματικά ηλίθιος ή αν απλά λειτουργούσε σε ένα επίπεδο κατανόησης του συστήματος της Σειρήνας το οποίο ο Άντριου δεν θα μπορούσε ποτέ να προσεγγίσει.

«Όχι, κύριε», απάντησε ο Πολάσκι. «Δεν είναι αστείο, κύριε. Θα σταματήσω να τραβάω τις κοτσίδες του Κάθλερ όσο είμαστε υπό την ευθύνη σας, κύριε».

   Ο Άντριου ήθελε να του χιμήξει.

   Ήταν η πιο σημαντική μέρα της ζωής του και ο Πολάσκι είχε βαλθεί να του την καταστρέψει με το να φουσκώνει τον Χίνατα σαν μπαλόνι. Λες και το έκανε επίτηδες. Που μάλλον το έκανε... Για εκείνον θα ήταν διπλή χαρά να πατήσει το πόδι του στον Blair32 και να σκάσει τον Χίνατα με μια πινέζα μέσα στην ίδια μέρα. Ξαφνικά του φαινόταν αδιανόητο πώς είχε καταφέρει να συνεργαστεί με αυτόν τον άνθρωπο.