Bankzitters Imagine.

42. Raoul

Je bent opzoek in je kledingkast naar iets leuks om aan te trekken vandaag je bent door Raoul gevraagd om met te gaan naar de Zapp awards waarvoor de Bankzitters iets kunnen winnen je hebt geen idee waar het over gaat maar voor Raoul is het blijkbaar belangrijk en je wil er voor hem zijn, jullie zijn al een tijdje aan het praten met elkaar en hebben al eens vaker afgesproken maar verder als dat is het er nooit van gekomen, je vind hem wel leuk maar durft niet te zeggen of hij het zelfde voelt voor jou. Je hebt Raoul leren kennen via vrienden van je en vanaf het eerste moment had je wel een idee dat jullie een klik hadden, je wisselede nummers uit en zijn daarna nooit gestopt met praten, voor jou is hij het eerst waar je aan denk in de ochtend en de laatste persoon die je gedag zegt voor dat je gaat slapen. 

Je bekijkt je zelf nog een keer in de spiegel als je uiteindelijk voor een outfit gekozen hebt, je moest er netjes uit zien maar niet te truttig was de instructie die Raoul je had gegeven. Je bent bijna klaar het stijlen van je outfit als er op de deur geklopt wordt. "Kom binnen!" Roep je, je moeder komt binnen stappen en observeert je van top tot teen. "Je ziet er leuk uit y/n!" "Echt? Ik twijfel namelijk over de schoenen."  Je ziet de blik van je moeder naar je voeten gaan en ze schud haar hoofd. "Niks mis mee, ik zou het zo laten! Je ziet er prachtig uit. Waar ging je vandaag ookal weer heen?" "Naar de Zapp awards met Raoul." "Owja met die leuke jongen die je de vorige keer zo lief thuis bracht, leuke jongen ja." Je voelt je wangen warm worden als je moeder dit zegt. 

Na dat je je haren en make-up hebt gedaan loop je naar de woonkamer om je tas te pakken en je krijgt nogmaals een compliment van je moeder. Je voelt je goed over je look vandaag en je hoopt hier mee indruk te kunnen maken op Raoul. Als er een paar minuten later aangebeld wordt snel je naar de deur en ziet Raoul klaar staan om te gaan, je neemt zijn arm aan en samen lopen jullie naar zijn auto. Tijdens de rit praten jullie wat met elkaar en Raoul waarschuwt je voor de andere jongens dat ze soms een beetje bot en onsubtiel kunnen overkomen maar dat is nu eenmaal hoe hun vriendengroep in elkaar steekt zegt hij erbij, je maakt je eigenlijk totaal geen zorgen over zijn vrienden maar bent meer nerveus voor alle andere mensen die je daar gaat zien zoals de jongens van StukTV. 

Het evenement is erg gezellig en ik kom heel veel mensen tegen die ik vroeger als kind volgde op Youtube, Dylan Haegens en Marit Brugman en de jongens van StukTV, ik heb meteen een goede klik met Giel, hij is erg grappig. Na alle prijsuitreikingen sta ik een paar minuten met Giel te praten en ik lach hard om een verhaal die hij verteld.  "Zullen we gaan." Vraagt Raoul ineens aan je, je kijkt hem een beetje raar aan. "Waarom zo vroeg, ik dacht dat hierna nog een feestje was?" "Ja daar heb ik geen zin in, dus zullen we gaan." Raoul probeert je een beetje te pushen. "Ja prima als je wilt gaan dan gaan we toch." Je neemt afscheid van Giel en loopt met Raoul mee naar de auto. "Je had het wel gezellig hé met Giel." Je ziet al hoe deze situatie loopt. "Roel?" "Ja?" "Ben jij misschien een beetje jaloers?" Raoul lacht overdreven gemaakt en ontkent dat hij jaloers is. "Weet je dat zeker?" "Ja zeker." 

POV Raoul:

Ik heb y/n opgehaald en ze ziet er prachtig uit, de avond verloopt soepel tot dat de jongens van StukTV binnen komen en ze ons meteen opzoeken, ik zie dat Giel zijn aandacht als snel op haar gericht heeft, gelukkig moeten we lang stil zitten voor de awards die uitgereikt worden en tussendoor probeer ik zovaak mogelijk haar aandacht te krijgen. Na dat alles gedaan is vind ik y/n weer bij Giel in de buurt, er komt een gevoel van jaloezie bij mijn naar boven, ik kijk van een afstandje toe hoe ze met de jongens van StukTv in gesprek is en ik zie haar meerdere keren naar Giel lachen. "Jongens ik ga denk ik naar huis ik heb echt koppijn." Zeg ik tegen de andere Bankzitters, ik word raar aangekeken maar het doet me niet heel veel. Ik loop naar y/n toe en zeg haar dat ik wil gaan, ik kijk Giel even aan en kijk snel weer weg. Gelukkig stemt ze meteen in en ik loop met haar naar mijn auto. "Was je nou serieus jaloers Roelie?" Vraagt ze aan me als we bijna bij mijn auto zijn. "Nee, ik heb gewoon een beetje hoofdpijn en voor dat het erger wordt wil ik jouw save thuis hebben gebracht." Lieg ik tegen haar. "Dus je was niet jaloers?" Vraagt ze nog een keer. "Nee y/n ik was niet jaloers." Langzaam lopen we verder naar de auto, ze wil de deur van de auto open doen om in te stappen maar de deuren zijn nog op slot. "Roel de deuren zijn nog dicht." Ik hoor haar praten maar ik reageer niet op haar. 

Als ze zich omdraait om zich zelf te herhalen sta ik vlakbij haar. Ik laat mijn rechterarm tegen de auto rusten en kijk haar aan. "Roel de auto is niet....." Voor dat ze haar zin kan afmaken druk ik mijn lippen tegen die van haar, ze lijkt verbaast maar zoent me dan terug. "Wow wat gebeurend hier nou?" Vraagt ze als ik onze zoen breek. "Misschien had je toch een beetje gelijk, misschien was ik toch wel een beetje jaloers en durfden ik het niet toe te geven omdat ik bang was dat, dat je zou afschrikken." Ik kijk haar aan en ik zie haar naar de juisten woorden zoeken. "Echt? Jij jaloers op Giel? Je zou toch beter moeten weten Roelie." Ik trek een wenkbrauw naar haar op. "Ik dacht toch wel dat ik duidelijk had gemaakt dat ik jou leuk vond?" Voor mij was het alles behalve duidelijk geweest tot dit moment, al mijn twijfels die ik de hele avond bij me heb gedragen lijken van mijn schouders af te vallen en zonder iets te zeggen druk ik mijn lippen nog een keer op die van haar voor dat ik de deuren van mijn auto van het slot afhaal.