Chang 'e en de ruimte konijnen

3. 380 biljoen konijnen

Mijn geluk leek haast oneindig
Zoals een konijn zich reproduceren kan
Maar terwijl hun liefde zich vermenigvuldigde
Verlangde ik diep van binnen,
Naar een kleintje van mijn man.

Hun zwarte kraaloogjes en wangetjes
Alles zo kinderlijk disproportioneel
Maar mijn liefde voor hen was oneindig
Al waren het er toegegeven
Oneindig veel

De aarde werd niet langer beschenen
Door koud gesteente in de duistere nacht
Een korst van silicaat, magnesium en aluminium
Werd omhuld met warme donzige vacht

Tot op die ene dag
een nieuw ruimtevaartuig landde
Ik keek verwachtingsvol toe
Met drie konijntjes in mijn handen

Een man trad naar buiten
Die tot mijn verwondering geen autronautenpak droeg.
Voorzichtig schreed ik naar hem toe
Keek hem diep in zijn
En wist genoeg.

Mijn Hou Yi
Na duizen jaar
Sloot hij zijn armen om mij heen
En kusten wij elkaar

Tenmidde van 380 biljoen konijntjes
Leek mijn geluk compleet
Ik zou willen dat het verhaal hier eindige
Ik zou willen dat het dat deed