Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Z góry przepraszam za błędy ortograficzne, literówki czy korektę. Nie zwracajcie uwagi ;)
Ledwo co otworzyłaś oczy i już musiałaś je zamknąć. Za bardzo oślepiło cię światło latarki lekarskiej, tuż nad twoją głową.
–Co…co się dzieje ?.- zapytałaś cicho, przyzwyczajając się do światła.
–Obudziłaś się, [T.I]!
Spojrzałaś na osoby, które stały obok ciebie. Jake, Neytiri, Neteyam oraz Norm. Cała czwórka stała nad tobą, jakbyś właśnie umarła. Cóż, po części tak chyba było. Każdy chyba myślał, że nie żyjesz.
–Jeszcze raz narazisz się na niebezpieczeństwo i zemdlejesz to przysięgam, że cię zwiążę łańcuchami.- powiedział Neteyam, przytulając cię do siebie.
Reszta wyszła, więc zostałaś sama z chłopakiem.
–Ty żyjesz…- szepnęłaś.- Ty naprawdę żyjesz…
–Dzięki tobie.- powiedział cicho.- To dzięki tobie jestem tutaj, przy tobie.
Nie zauważyłaś, kiedy z twoich oczu pociekły łzy. Eywa jednak dba o swoje jednostki. A cuda się zdarzają, jeśli tylko w nie wierzymy.
–Czy z twoją raną…wszystko w porządku ?.- zapytałaś, patrząc na jego ciało.
–Tak. Dzięki twojej krwi nie mam nawet blizny.- uśmiechnął się na ten swój sposób.
–Jestem taka szczęśliwa…że żyjesz…- pociągnęłaś nosem.
–A ja się cieszę, że cię mam. Jestem tak cholernie szczęśliwy, że żyjesz. Ale ten pomysł z tym statkiem to była przesada, wiesz o tym ?
–Daj spokój…przynajmniej Miles teraz nikomu nie zrobi krzywdy, prawda ?
–Ocaliłaś Pandorę…zrobiłaś to, [T.I].
–W końcu to mój dom, prawda ? Musiałam go chronić…
–Przepraszam za to wcześniejsze…nie powinienem wierzyć…Aounung…
–On oszukał wszystkich. I każdy już o tym wie.
–Mam nadzieję, że jego ojciec go surowo ukara.
–Ja też. Liczę na to.
–Chyba powinnaś iść jeszcze spać, prawda ? Jest środek nocy.
