Delta Bozuntusu / Taekook

twenty

Hiii ben geldimm

Sonunda bu bölümü yazabildim ya bir türlü yazamadım 😤😤😤

Uzun bir bölüm ona göre yorum yapın lan

Yazım yanlışım varsa affola

İyi okumalar 💜 🍓

Saat 12.45.

Telefonumdaki saate ve gelen mesaja bakıp yüzümdeki gülümsemeyle yerimden kalktım, ders bitmişti. İşte şimdi ailemi görmeye gidebilirdim.

Jin hyung gruba kafede bekledikleri ile ilgili kısa bir mesaj atmış ve bizi bilgilendirmişti.

Herkes yavaşça yerlerinden kalkıp çıkışa doğru yürümeye başlamıştı. Ben de elime not defterimi ve kalemimi alıp amfinin basamaklarını zıplayarak inmeye başladım.

"Gguk beni bekle!"

Jim'in seslenişiyle adımlarımı yavaşlatıp not defterimi göğsüme doğru bastırdım.

Yüzümdeki gülümsemeye ve gözlerimin parladığına bakmayın, içimde fırtınalar kopuyordu.

Sabahtan beri içimdeki bu kötü hisler gitmek bilmiyorlardı.

Neden böyle hissediyordum? Anlayamıyordum.

Son günlerde üzüleceğim, mutsuz olacağım veya kötü hissedeceğim bir şey olmamıştı ki.

Aksine mutlu olacağım, sürekli güleceğim, kalbimin hızını attıran şeyler olmuştu.

Hepsi de Tete sayesinde.

Son günlerde Kim Taehyung gitmiş ve Tete geri gelmişti.

Bana olan yakınlığı, bana olan dokunuşları, iltifatları, ders sırasında yüzüme bakarak gülümsemesi, vitadan uzak durması, beni kırmadan konuşması...
Hepsi bir mucize gibi geliyordu.

İki yıl sonra çok mutluydum ve bu mutluluğum bozulacak diye, sabahtan beri endişeden tırnak etlerime işkence çektiriyordum.

Tae ile hâlâ aramızda halletmediğimiz çok şey vardı.

Daha doğrusu aramızda hallettiğimiz hiç bir şey yoktu.

Neyi halletmiştik ki?
Neyi konuşmuştuk?

Hiçbir şeyi.

İşte benim de endişem bundan ibaretti.

Tae ile hiçbir şeyi konuşmadan, aramızdaki sorunları halletmeden bu kadar yakın olmamız ve mutlu olmamız iyi miydi?

Beni yanlış anlamayın. Onunla yakın olmak, onunla konuşmak,ona sarılıp kokusunu içime çekmek beni çok mutlu ediyordu. Bundan memnundum.

Ama olması gerektiği gibi gelmiyordu. Bir şeyler eksikmiş gibi hissediyordum.

Yoongi hyungun dediği gibi deltamın benden özür dileyip yaptıklarını telafi etmesi gerekiyormuş, sonra beraber mutlu olabilirmişiz.
Bende öyle düşünüyorum.

Ama Tae böyle bir şey yapmıyor ve hiçbir şey olmamış gibi bana iyi davranıyordu. Hiçbir hatası ve yanlışı yokmuş, aramıza dağlar girmemiş, hiçbir şey değişmemiş, iki senede beni mahvetmemiş gibi davranıyordu.

Bu beni ne kadar üzse de ona zaman veriyordum. Zaman veriyordum ki gelsin benimle konuşsun, bana kendini affettirsin.

Pişman mı?
Artık bu iki sene içinde düşündüğü gibi düşünmüyor mu?
Beni artık önemsiyor mu?
Beni kabul ediyor mu?
Artık onunla mutlu olacabilecek miyim?