chapter 57

115 10 2
                                    

Sara POV

Bong I said

Laking gulat ko ng makita ko ang lalaking mahal ko

I missed him so much, no words was coming between us, tanging nagkatinginan lang kami ng biglang sumipa si baby

"Ahhh" I said at agad naman nag alala si bong

"Wh-whyyyy is there something wrong, halika at dadalhin mita sa ospital" pag aalalang sabi nito sakin

"No I'm fine, sumipa lang si baby" patipid na sagot ko sa kanya

My eyes started to water whem I see him

No wonder kung bakit biglang sumipa si baby

Buti pa anak ko, nakilala niya agad ang daddy niya, yes it was your dad baby

Tatayo na sana ako ng bigla niya akong inalalayan

"Let me help you" he said and quickly grab my hand para alalayan ako sa pagtayo

Hindi parin talaga siya nagbabago napa caring parin ng taong mahal ko

As we stood face to face

Bong didn't say anything but I could clearly see the longing stare in his eyes

Sa sobrang bigla ko, parang hindi ko na kakayain ang emosyon ko

So I did it

I hugged bong

Hug full of longing

A hug full of sadness

When I did that, I couldn't help but weep on his chest

Yes miss na miss ko na ang pinaka mamahal ko

In that hug nakalimutan ko na iniwan ko siyang nasaktan

Malaki ang pinagbago ni bong, pumayat siya at parang hindi ito kumakain sa tamang oras

I'm sorry for leaving you behind my love, I'm so sorry

As I cried, I felt him hug me tighter

Then finally he spoke with the most gentle tone

"What are you doing here alone? Dapat may kasama ka, nasan ba sila joy dapat kasama mo sila dito sa bahay para hindi ka mahirapan if you need something, How are you Sara? I missed you'

Mahinang sambit ni bong

I could hear the sadness in his voice. I was so lost in his arms na parang ayaw ko na siyang bitawan

6 months of not seeing him felt like a  eternity.

I know we already said our goodbyes as a couple but I couldn't help but still long for hin

For his love, his touch, and everything about him

Mahal na mahal ko si bong

At walang makakapantay sa pagmamahal na ipinadama niya sakin

I thought I was healed but when I see bong nagbago ang lahat

After of hugging hin in a minute I finally got the courage to talk

I slowly lifted my head and release hin fron my hug as I wiped my tears

The I spoke

"Sorry bong nadala lang ako" I told him

"Ah it's ok sara, sige tulungan na kita, kumain ka na ba? Kelan ka pa nakarating?" He gentlemen ask me

Then I spoke

"Kakarating ko lang kanina bong, I heard manang Imee got into an accident so I decide na umuwi to visit her"

I said to him

"You how are you bong?" I ask

And he spoke

I'm Good" matipid na sagot niya

But I knew he was just pretending but I can see in his eyes na hindi siya ok, Eye's could never lie to me

I know him very well

I knew he was just trying to be casual kasi alam niyang yun ang gusto ko

"My Ferdinand bakit ba tayo umabot sa ganito?, Hanggang kelan natim dapat tiisin ang pangungulila sa isat isa?"

I told to myself

Arrange Marriage Where stories live. Discover now