Βρισκόμαστε στο 1750, σε μια εποχή μακρινή από την δική μας και αρκετά διαφορετική. Ο Βασιλιάς της Ισπανίας βρίσκεται να χρωστάει ένα τεράστιο ποσό στην Αγγλία και η μόνη λύση ήταν να κάνει έναν επικερδή γάμο στην μια του κόρη ώστε να αποκτήσει ισχυ...
Η Άννα Μαρία ήρεμη πια κατάφερε να πλησιάσει τον Βασιλιά και να καθοδηγήσει την Καρολίνα να κάνει το ίδιο. Έγιναν αρκετές συζητήσεις ανάμεσα τους, πολιτικού περιεχομένου κυρίως. Μιλούσαν για την κατάσταση της Ισπανίας και προσπαθούσε με διάφορους τρόπους να μάθει τις επόμενες κινήσεις του Αλεξάντερ και της μητέρας του, σύντομα εξάλλου θα είχαν μια συνάντηση με τους γονείς της.
Άννα: Σας είχαμε παρεξηγήσει, Μεγαλειότατε. Δεν είστε έτσι όπως σας περιγράφουν! Αλεξάντερ: Νομίζεις ότι ξέρεις μια ιστορία αλλά ξέρεις μόνο το τέλος της. Δεν ήμουν, εξάλλου, πάντα έτσι. Η ζωή σε κάνει σκληρό όταν σου παίρνει κάποιον που αγαπάς. Έπρεπε να επιβιώσω ώστε να διαφυλάξω και την κόρη μου, την υπέροχη Κάθριν μου. Άννα: Και τα καταφέρατε μια χαρά, αναγνωρίζετε πως ένα παιδί θέλει θυσίες. Είναι δύσκολο να είσαι γονιός... Για αυτό σας ικετεύω να σκεφτείτε και τους δικούς μου. Αλεξάντερ: Η συζήτηση τελείωσε, Πριγκίπισσα. Οι καταστάσεις είναι διαφορετικές δεν επρόκειτο να το αναλύσω παραπάνω.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Στο μεταξύ, τον πόνο της Μάργκο απάλυνε ο ερχομός ενός ακόμα μωρού στο βασίλειο. Η Μαρία ήταν αρκετών μηνών έγκυος αλλά μέσα στην όλη αναστάτωση δεν ήξερε πώς θα ανακοινώσει το ευχάριστο νέο, σε μια περίοδο πόνου. Μια λιποθυμία της, όμως, την ανάγκασε να αποκαλύψει την είδηση και να δώσει ευτυχία τόσο στα πεθερικά της και στον άνδρα της όσο και στον ξάδελφο της.
Όσο η κοιλιά της Μαρίας φούσκωνε τόσο συνέχιζαν και οι διαπραγματεύσεις για τις Πριγκίπισσες. Ο Κάρολος με τον Φίλιππο κανόνισαν να προσκαλέσουν τον Αλεξάντερ και την μητέρα του στην Ισπανία για να δώσουν όσα χρήματα είχαν μαζευτεί ως τώρα. Παρούσα θα ήταν και η Μαργαρίτα! Ήθελε να βεβαιωθεί πως σαν μητέρα η Κάθριν θα δείξει έλεος και συμπόνια στα κορίτσια της, που σε τίποτα δεν είχαν φταίξει ως τώρα. Έπρεπε να την κάνει να καταλάβει πως ήταν τα θύματα ενός παιχνιδιού της μοίρας και τίποτα παραπάνω...
