"Değişmişsin" Dedi, gözlerimin en derinini görüyormuşcasına bakarken.
"Eskiden aptal olduğum konusunda mı?" Sözlerim yüzünde küçük bir gülümseme yaratmıştı.
Gülüşüne inanmadım, inanmayı unuttuğum gibi.
"Eskiden papatya kokardın, şimdi ise ölüm kokuy...
Acımasız olmayı seviyordum. Acımasızlık kendi canını yakmazdı başkasını yakardı. Tıpkı haber sunan spikerler gibi. Acı gerçekleri insanların yüzlerine vurmak da ayrı bir acımasızlıktı bana göre.
Ben ikisiydim.
Hem ruhsal hemde fiziksel acı verenlerdendim. Bu artık bana zevk veriyordu. İnsanların karşımda acıdan kıvrılması... Önlerinde onlara bakarak gülmem... Hepsi zevk veriyordu.
Karşımda ki haber sunan spikeri dinlerken dün akşam ki acımasızca öldürülen adamı konuşuyordular. Kurbanım ölürken bile saygı ile anmalarından nefret ediyordum. Kurbanımın pis işlerini tabiki de belediye biliyordu. Fakat para ile belediyeyi susturuyordular.
Pezevenkler.
'Sayınovalın ailesine başsağlığı diliyoruz. Katilini ise tam olarak bulmuşdeğiliz fakat Sayın Ovalın üzerinde bulunduğu darbeler Ölüm Kokan'ın yaptığını düşündürüyor. Elimize bir bilgi geçtiğinde hemen sizi aktarıcağız." Alayla gülerek önümdeki kahvaltı masasından çikolatalı ekmek alıp ağzıma attım.
Acaba hangi yalanı söyleyecektiler yine.
Bugün önemli işlerim olduğu için masadan kalktım ve hızlıca kahvaltı masasını toplayarak odama çıktım. Çalıştığım şirket'in sahibi Derya Hanım 1 haftadır gelmediğim için bana kızacaktı fakat yalanım hazırdı.
Normal bir kız imajı vermek için şirkete gidiyordum. Yoksa dikkat çekerdim.
Kıyafet dolabımın kapağını açtım ve göz gezdirdim. Uzun zamandır elbise giymiyordum, elbise giyebilirim. Dolaptan kısa hafiften bol bir elbise çıkardım. Hemen onu giyindim ve güzel bir bot bulduğumda onuda ayağıma geçirdim. Bot bacak kapağımın hemen aşağısında bitiyordu. Yüzüme sade bir makyaj yaptım. Kabanımı ve krem rengindeki çantamı da taktığımda hazırdım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Evimden çıktığımda karşı binanın önünde uyuyan adamı gördüm. Batın düzgün bir adamda bulamıyordu tıpkı kendisi gibi.
Apartmanın önünde bulunan BMW arabama bindim ve hızlı bir şekilde park ettiğim yerden çıkardım. Araba hızla ilerlerken düşüncelerimin esiri olmuştum.
Gittiğim yolda çok yorucu günler bekliyordu beni. Fakat bu yolun sonuna kadar gideceğimi biliyordum. Sonu ölüm olsa bile girdiğim yolu bitirmeden ölmeyeceğime emindim.
Birden önüme bir araba drift yaparak geçtiğinde hızla camı açarak küfür etmeye başladım. "Soysuz ne yapıyorsun lan sen." Arabanın camından 16 17 yaşlarında bir çocuk çıkarak güldü. Ergenler işte.
