Finale adım adım (çok kısa oldu lo ama olsun en az 2 3 bölüm var"
Oy♥️👄😅🫢🎉yorum🖕👊🫷
___
"Minho, gel buraya!"
"Jisung ama boyamam bitmedi!"
"Tamam bebeğim ama şimdi senin uyuman gerekiyor."
"Hey, ben yirmi dört yaşındayım bana çocuk muamelesi yapmayı bırak!"
"Off, peki tamam yap boyamanı."
Jisung ertesi gün tekrar çocuğa dönen Minho'nun saat gecenin ikisi olmasına rağmen uyumamak konusunda ısrar ediyordu. Jisung ne Minho'yu bırakıp gidebiliyordu, korkuyordu. Ne de onu götürebiliyordu. Bu günün imha edilecek hasta listesi olan ortak salonda Minho'nun asla göstermediği resmini bitirmesini bekliyordu.
"Bitti!"
"Şükür, ne çizdin bakayım."
"Göstersem mi?"
"Minho, lütfen."
"Peki, bak!"
Jisung gördüğü kendi resmi sayesinde dursklamıştı. Minho gerçekten güzel resim çiziyordu. Ama konu bu değildi. Konu ona ilk defa birinin resim çizmesiydi.
"Minho... Minho, bu"
"Beğenmedin mi?"
"Çok güzel, hemde çok."
"O zaman niye üzüldün."
"İlk defa biri benim resmimi çizdide ondan."
"Gerçekten mi? O zaman al bu resim senin olsun."
Jisung resmi eline alırken eli titriyordu. Oğlanın hemen boynuna kollarını yerleştirip kendini çekti.
"Neden ağlıyorsun?"
"Çünkü çok güzel bu."
"Mutluluktan o zaman."
"Evet..."
"Hadi artık yatmam lazım."
"Tamam!"
___
Sadece su gıcık şey gorulmesin diye L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
L
YOU ARE READING
Patient / Minsung ✓
FanfictionBir çocuk... Hayır hayır bir yetişkin... Yoksa çocuk mu? Belki de o çocuğu Han Jisung büyütüyordur. Akıl hastahanesi, bir kişilik bozukluğuna sahip bir kişi ve bir çocuk ruhlu insan. Acı acı acı... Küçücük çocuk... Bir ceset...
