[ប្រលោមលោកខ្នាតខ្លី]

អង្គរក្សរោគចិត្ត🔞

បម្រាម ក្មេងក្រោម១៥ឆ្នាំហាមអាន ព្រោះមាន
ពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យច្រេីននៅក្នុងរឿងនេះ!!

«កូនប្រុសហា ប៉ានឹងម៉ាក់មានការត្រូវចេញទៅ
ក្រៅប្រទេសមួយសប្ដាហ៍ ចឹងហេីយម៉ាក់ក៏រក
អង្គរក្សមួយដេីម្បីមេីលថែកូន នេះជាយ៉ុនហ្គីគេ
ជាអង្គរក្សកូនណា»សម្ដីអ្នកស្រីមីន និយាយទៅ
កានកូនប្រុសមុនពេលចាកចេញ ហេីយគាត់ក៏
បង្ហាញអង្គរក្សមួយរូបដែលមានរូបរាងសង្ហាឥត
ខ្ចោះ ទាស់តែម្យ៉ាងគេមិនចេះញញឹម។

«ហ៊ូុយម៉ាក់!កូននៅម្នាក់ឯងបានតា ចាំបាច់ជួល
អង្គរក្សបង្ហិនលុយធ្វេីអ្វី»គេតបដោយសម្លឹងលេី
ក្រោមនាយក្រាស អោយធ្វេីអង្គរក្សគេបានដែរ
ឬ?បេីឈរដូចគល់ឈេីចឹងនោះ?
«កុំជំទាស់ម៉ាក់ នាងអឹងរៀបវំអីវ៉ាន់យេីងដាក់
ឡានទៅ»ត្បកកូនប្រុសហេីយ អ្នកស្រីក៏ងាក
មកបញ្ជាអ្នកបម្រេីវិញ
«មេីលថែកូនខ្ញុំអោយល្អណា»លោកមីនទះ
ស្មានាយក្រាសតិចៗ មុននឹងឡេីងឡានចាញ
ទៅបាត់ក្រោមក្រសែរភ្នែកកូនប្រុសបណ្ថូល
ចិត្ត។

«លោក គឺលោកឯងនឹងហេីយមកតាមខ្ញុំមក
ចេះឈរធ្វេីមុខស្មឿកៗចឹងកេីតដែរ»
មុននឹងហៅគេទៅ ក៏ឈ្លាតរ៉េបដាក់គេមួយរាវ
ដែរ យ៉ុនហ្គីឯណេះគេមិនតបអ្វីទេ ក៏ដេីរតាម
នាយតូចឡេីងទៅខាងលេីត្រុកៗ តែភ្នែកសម្លឹង
ត្រកៀកសាយរីកធំនោះមិនដាក់ទាល់តែសោះ
ថែមទាំងលួចខាំថ្គាមគ្រឺតខ្នាញ់ទៀតផង។
«ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ លោកជាអ្នកចាត់ចែងខោ
អាវរបស់ខ្ញុំទាំងអស់ ហេីយនឹងលាយទឹកងូតផងដែរ អ!!នៅមានទៀត ពេលខ្ញុំងូតទឹកហេីយត្រូវរៀបចំស្លៀកពាក់អោយខ្ញុំផង អីឡូវនេះ
លោកទៅលាយទឹកទៅ»គ្រាន់តែយ៉ុនហ្គីចូល
មកដល់ភ្លាម គេក៏បញ្ជានាយភ្លាម មិនតែប៉ុន្នោះជីមីននៅស្រាតខោអាវនៅចំពោះនាយទៀត
ផង គេដូចជាមានចេតនាចង់ធ្វេីបាបនាយច៊ឹង។

«រួចរាល់ហេីយបាទ..»ក្រោយលាយទឹករួច
នាយក្រាសក៏ចេញមកវិញទាំងអោនមុខចុះ សឹម
ប្រាប់ទៅអ្នកដែលអង្គុយលេីពូកទាំងននោល
គកនោះដោយសម្លេងស្រទន់។
«មកដុសសាប៊ូអោយខ្ញុំបន្តិចមក»គិតទៅៗ
ជីមីនគឺចង់ប្រេីនាយអោយឈប់ពីការងារតែ
ម្ដង មកមិនដល់បីម៉ោងផងត្រូវនាយតូចប្រេីវី
វក់វិលក្បុងទៅហេីយ។
«អួយយ លោកឯងចង់សម្លាប់ខ្ញុំមែនទេនឹង?
ដុសខ្លាំងៗម្ល៉េះខ្ញុំឈឺណា»ស្ដីអោយគេទាំងមុខ
ម៉ូវ មិនតែប៉ុន្នោះ គេងេីបចេញពីទឹកបង្ហាញ
ឈេីរីក្រហមមួយគូយ៉ាងច្បាស់អោយនាយ
អង្គរក្សឃេីញពេញៗភ្នែក។
«សូមទោសអ្នកប្រុសតូច..»យ៉ុនហ្គីដកដៃមក
វិញ ទាំងអោនសូមទោសគេ ខណៈមុខនាយ
ប្រែជាក្រហមតិចៗទៅហេីយ។នរណាទ្រាំបាន
បេីលេងចឹងៗអីនោះ។