ဝမ်ဖုန်းက ပွဲခန်းမကိုအပြန်လမ်းတစ်လျှောက်လုံး သူမလက်ကိုကိုင်ထားခဲ့တယ်။ ဖုန်းဘေးမှာလျှောက်ရင်းနဲ့ မိန်းမငယ်လေးတွေက ဖုန်းကိုလိုချင်တပ်မက်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေကြတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီအကြည့်တွေက သူမကိုကြည့်တဲ့အခါမှာတော့ စူးစူးဝါးဝါးပုံစံပြောင်းသွားတာကြောင့် အနေခက်သွားရသည်။
"မင်း 'ဝေလန်'ကိုဘယ်များပြန်ပေးဆွဲသွားသလဲလို့စဥ်းစားနေတာ"
အဖိုး၊ တစ်ဝမ်းကွဲအစ်ကိုနဲ့ ဦးလေးတို့က အဘွားဝမ်၊ သားဖြစ်သူနဲ့ချွေးမ ပီးတော့ တစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေတဲ့ လီရှတို့နဲ့အတူတူထိုင်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဝေလန် ဦးညွတ်နှုတ်ဆက်လိုက်ပီး အဖိုးတို့ကိုစိတ်ပူအောင်လုပ်မိတဲ့အတွက်တောင်းပန်လိုက်သည်။
စားသောက်ဖွယ်ရာတွေ ရောက်လာတဲ့အခါမှာတော့
အကြီးအကဲဝမ်က မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ ပွဲတက်ရောက်သူများအား ကျေးဇူးတင်စကားပြောကာ ပေါ့ပါးစွာပြင်ဆင်ထားသော စားသောက်စရာများအား မြိန်ရှက်စွာသုံးဆောင်ရန် ပြောလိုက်သည်။
အဲ့ဒီပေါ့ပါးတယ်ဆိုတဲ့စကားလုံးက ဝေလန်ထင်ထားသလိုလုံးဝမဟုတ်ဘူး။ စားပွဲအကြီးကြီးတွေက ဟင်းလျာတွေအပြည့်နဲ့ခင်းကျင်းထားပီးတော့ တစ်မယ်ချင်းစီကလည်း လှပစွာပြုလုပ်ထားတယ်။ ဒီလောက်များပြားလှတဲ့ ဟင်းအမယ်တွေကို တစ်ခါတည်းနဲ့ ဘယ်တုန်းကမှမမြင်ဖူးခဲ့ဘူး။
'ဝေလန်' လီရှက လှပတဲ့ လမုန့်ကို ယူပီး သူမပန်းကန်ထဲထည့်ပေးသည်။ " ဒီကြာ လမုန့်လေးစားကြည့်ကြည့်"
သဘောကျစွာနဲ့ လမုန့်ကိုယူပီး ဝေလန်တစ်ကိုက်ကိုက်ကြည့်သည်။ အဲ့တာကချိုပီးတော့ နူးညံ့လှကာ ပါးစပ်ထဲတွင်ပျော်ဝင်သွားသည်။
"ကောင်းလားဟင်"
လီရှက တောက်ပတဲ့မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ကြည့်ကာမေးသည်။
"အင်း"သူဖြေပီး နောက်တစ်ကိုက် ထပ်ကိုက်လိုက်သည်။
"လီရှ မင်းကတော့ဝေလန့်ကို ကြွားနေပြန်ပီ"
အဘွားဝမ်က ပြောရင်း နှစ်ခြိုက်စွာရယ်သည်။
"ဝေလန် အဲ့လမုန့်ကလီရှရဲ့ အထူးစွမ်းရည်လေ"
ESTÁS LEYENDO
Fa Wei Lan၏ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း(Myanmar Translation)
Ficción históricaI do not own this story and I just translated this story. I give full credit to the original author- @Harui30
