Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Döne döne çarşı pazar karış karış arnavut kaldırımı ve beride biraz üzüm satan gavur kadınları.
Anlamsız bir bakış bir mide bulantısı gerisin geri başkent.
Bizim gibi yalın ayak agop çocukları dolanır bu civarda.
Hepsinin gözü böyle. Sizin göremediğiniz dikkat edemediğiniz yaşarken hissetmediğiniz şeyleri gören, anlayan ama anlatmaya yetisi olmayan bi' avuç agop piçi.
Agop kimdir diye sorarsanız isimsiz bir baba.
Babaların ismi olmasa o baba olur bir Agop sana.
Uzunuzadıya konuşsak da anlayabilir misiniz?
Bu boşluk nereden doğarbilir misiniz?
"Çiçek gibi çiçek!" diye bağırdı köle taciri.
"Kuzeyin güzelleri bunlar kuzeyin!"
"Baba." dedim siyah pelerininden tutup.
"Şu meydandaki pazara gidelim bak kuzeyden köle getirmişler."
"Olur." dedi babam hesap defterine kısaca göz atıp.
Paketleri evden getirdiğimiz kıza verip tekrar sokağa atladım. Dünden kalan ve kanalizasyonun çökmüş yerleri yüzünden hala ıslak ve çamurlu olan sokak bile rahatsız etmiyordu çünkü babam olur demişti. Yerlerde sürünen etek uçlarım ıslak ıslak bacağıma değse de bugün istediğim her şeyi yapan bir babam vardı.
Zira bugün doğum günümdü. Bütün ihtiyaçlarımın -bir köle dahi olsa- alındığı ve sözümün ikiletilmediği tek gündü.
Sokağı dönüp otacıların olduğu yerden ayrıldık. Geniş meydanın ortadaki yayvan platformunda bembeyaz tenleri yer yer kararmış sarı saçları keçe gibi olmuş yüzlerce kadın vardı.
Savaş esirleri ya da eşkıyaların kaçırdığı bir sürü insan anlamsız gözlerle, onları tartan, ne için kullanacaklarına karar veren bir sürü sahip sıfatlı soyluya bakıyordu.
"Çok güzeller." dedim istemsizce.
"Kimse sizin gibi olamaz Hanımım." dedi yanımda eşyalarımı taşıyan kız.
