Ayliz

41. Bölüm

Bölüm 41
İkiz

Gözlerimi karşımdaki kadından alamıyordum resmen. Aynı bendi. Siyah saçları, yeşil gözleri, boyu...

Annem bir an da masadaki yerinden kalktı ve o kadına ilerledi.

"Ne işin var burada?" dedi.

Her ne kadar sessiz olmak istese de etraftaki sessizlik bunu engellemişti.

"Neden anne? İkizimin erkek bebeği olacağını kutlamaya geldim." dedi.

Sesi o kadar baskın çıkmıştı ki sanki sesini şimdiye kadar kimse duymamışta şimdi herkese duyurmak ister gibiydi.

Tutunduğum Berk'in kolunu bırakıp yavaş yavaş adım attım onlara doğru.

"Kimsin sen?" dedim zoraki çıkan sesim ile.

"Aybike Koça." dedi hafif tebessüm ederek.

O ara arkadan bir sandalye daha çekildi. Hafifçe o tarafa baktığımda abimin yerinden kalktığını gördüm.

"Git Aybike, sırası değil." dedi annem kadının kolunu tutup ittirerek.

Direk elimi onun eline kapattım ve onun kadından uzaklaştırdım.

"Bana gerçekleri anlatmadan kimse buradan gidemez." dedim ve Ayhan'a çevirdim bakışlarımı.

Her zamanki gibi anında anladı beni. Tek bir işareti ile civarda gizliden gizliye bizi koruyan korumaların çoğu ortaya çıktı ve etrafımızda bir çember oluşturdu.

"Annemi uzaklaştırman birşeyi değiştirmez Ayliz. O yine kendi istediğini yaptırır." dedi istemeyerek de olsa gülerek.

"Ben onun emir kulu değilim Aybike." dedim aynı onun gibi gülerek.

Ayhan hızla yanımıza gelip annemi bizden uzaklaştırdı. Lina sanki durumu anlamış gibi bir sandalye kapıp geldiğinde elimi karnıma koyarak oturdum sandalyeye. Bir sandalye de Aybike için geldiğinde hemen karşıma oturdu.

"Hiç uzatmaya gerek yok bence. Tam olarak üç yaşımızda iken birbirimizden ayırmışlar bizi. Abim hatırlamaz bizi pek bir uğraştılar bunun için çünkü. Neyse yirmi beş sene boyunca ayrı kaldık. Seni yetiştiren amcamız iken beni yetiştiren kişi annemin ta kendisiydi. Amcam seni ne kadar acımasız yetiştirdiyse annem de beni bir o kadar acımasız yetiştirdi." Derin bir nefes alıp verdi ve etrafında bizi dinleyenlerde gezdirdi bakışlarını. "Bir ay önce öğrendim senin varlığını. Annemin cüzdanında ki fotoğrafından. Senin ve abimin fotoğrafı... Öğrendiğim gibi seni araştırdım. Sonuç olarak karşındayım. Buradayım."

Bir yerden destek almak istedim. O an elimi havaya kaldırdığım an da elimi sımsıkı tutan el ile dönen başımı tuttum.

"Ayliz." diyerek koştu abim hemen yanıma. Önümde diz çökerek yüzüme baktı.

"Gerçek değil dimi tüm bunlar?" dedim inanmak istemezcesine.

"Gerçek." diye fısıldadı sadece.

Bir an da fırladım yerimden. Bir elim karnımdayken diğer elim Berk'in elini tutuyordu.