Canına kıydığında henüz yirmi üç yaşında, gençliğin baharında olan genç bir adamdı.
Gözlerini açtığında ise on yedisine yeni girmiş bir çocuk.
***
"Ben senin abinim. Yardıma ihtiyacın olduğun her an arkanda yaslanabileceğin dağ olacağım..."
Derin bi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Bedenin yükünü ayaklar taşır. Ruhun yükünü yürekler.'
İçeriden gelen çığlıklar, ilk beş dakikadan sonra bir anda kesilmişti. Fehmi çökmüş sırtıyla başını eğmişken yarım saat sonra içeriden biri çıktı.
Pantalonunu düzeltirken son düğmeyi fehminin gözlerinin içine bakarken ilikleyen adam, yorulmuş ve keyfi yerinde dururken ıslık çalarak yanımıza geldi. Fehminin arkasına geçip sert bir şekilde ense köküne vurduğunda geri adımladım, Fehmi bayılmıştı.
Bilinci giden Fehminin ardından, odadan çıkan adam, tavırlarını değiştirdi. Seri hareket ediyor ve enerjik duruyordu. Onu sıkıca bağlayıp kafasına siyah bir torba geçirdi. Kafasını kaldırıp bana baktığımda hala burda duruyor oluşuma şaşırmış gibi duruyordu.
Bir şey demeden fehmiyi adama bırakıp, taş duvarların arasına adımladım. Kısa koridoru geçip camlı odanın kapısında durdum, içeriden kısık sesler geliyordu. Elimi kulba attığımda duraksamadan açtım.
Yayvan bir şekilde koltuğa oturmuş olan abim çocuğu kollarının arasında tutuyordu. Yanlarına yaklaştığımda beraber telefondan çocuk videoları izlediklerini gördüm.
Kafamı çevirip kadına baktığımda telefonuyla ilgilendiğini gördüm. Az önce hiç kimse çığlık atıp, acı çekmiş gibi görünmüyordu.
Konuşmadan abimin yanına oturdum, vücudumu ona yaslarken kafamı omzuna koydum. Bu işi nasıl başarmıştı, onları nasıl ikna etmişti? Elini, çocuğun sırtını desteklediği yerden çekip omzuma sardı. Yukarı aşağıya okşarken kapı tekrar açıldı.
"Abi, halletik." Abim adama kısa bir bakış atıp onu onayladı. Çocuk kucağında kalkarken, anneside ayaklanmıştı.
"Her şey anlaştığımız gibi. Bundan sonra ortadan kaybolacaksın. Eğer Türkiye'de, herhangi bir şekilde varlığından haberdar olursam, ölürsünüz."
Abim soğukça konuşup takındığı tavrın aksine samimi bir şekilde çocuğun saçlarını okşadı, çocuk halinden memnun gibi kafasını abimin boynuna koyup gözlerini kapattı, uykusu var gibi gözüküyordu.
Kadın, abimi onaylarken çocuğa uzandı. Abim ona kısa bir bakış atıp, çocuğu yanımıza gelen adama verdi.
"Dış hatlara kadar eşlik edin," dedikten sonra benimle beraber odadan çıktı.
Fehmiyi nereye götürüyordu, bu işin devamında ne yapacaktı bilmesem bile ona bıraktım her şeyi. O ne yapacağını çok iyi bilirdi.
Yüksek model arabasına bindiğimizde, geriye yaslanıp yolun bitmesini bekledim.
