Forced (MAFIA) MINSUNG

🎀(16)

Jisung; cidden çözümünüz bu mu

Minho; neden

Jisung; barda mı saklanıyoruz kolun bu halde

Mrs Han; jisung biliyorum böyle şeylere alışık değilsin ama bu en iyi yol izimizi daha hızlı kaybettiremeyiz siz oturun ben eczaneye gidip geliyorum

Annem gittiğinde aramızda garip bi sessizlik oluştu masadaki her şeyi elliyordum ona döndüğümde kolu cidden kötü duruyordu yüzü de baktığımı fark edince yalandan güldü

Minho; aç mısın

Jisung; biraz sen

Minho; bende biraz

Tekrar sessizlik başladı ve beni çok rahatsız ediyor ben yokken bişey mi oldu bana niye soğuk

Jisung; üstündekiler beni bıraktığın günle aynı değil mi

Minho; eve gelmeye zaman bulamadım

Jisung; eve gelmedin yemek yediğin doğru muydu ya da uyuduğun

Minho; burda tartışmayalım

Jisung; sadece sordum

Minho; peki değillerdi

Jisung; niye yalan söyledin

Minho; sanki senin dediklerin doğruydu

Jisung; konunun benle alakası yok

Minho; neden benim yemek yemem ya da uyumamak çok normal peki senin naptın ki evdeydin tüm gün senden istediğim tek şey bunlardı ve yapamadın Jisung! Niye!

Düz ve duygusuz bi şekilde hepsini direkt bağırarak söyledi neden bi anda bağırdı hiç bi fikrim yoktu neler hissettiğimi gram düşünmeden sanki ben hiçbişey hissetmiyor muşum gibi bunların hepsi gündelik olanlarmış gibi bana yaptığım tek şeyin evde olmak olduğunu söylemesi cidden üzmüştü beni

Jisung; cidden mi yaptığım tek şey o evde oturmak mıydı keşke tek o olsaydı keşke o evde oturmak eskidi gibi olsaydı hiç bunları çekmezdim!

Arkamı dönüp giderken son bi cümle için geri döndüm

Jisung; bu olaylar olmadaydı bile o evde oturmak benim için hiç bi zaman oturmak değildi benden iyi bildiğini sanıyordum yaptığım her şeyi biliyorsun ya

Minho; jisung özür dilerim öyle demek istemedim

Hızlıca dışarı çıktım böyle saçma bi konu yüzünden bana böyle bağırması insan içinde neler hissettiğimi gram bilmiyordu babamın yüzünü görmek bunları öğrendikten sonra kolay mı sanıyordu bunlardan önce bile o evde durmak benim için zorken her gün oturup o günü düşünüyordum kendimi suçlayıp ölmek isterken babamın kendisinin izin verdiğini öğrenip bakmak annemin beni kurtarmaya çalışmasına rağmen yapamaması onun yaşadıklarını öğrenip acaba beni her şey bitince bi daha görmek ister mi diye düşünmek ailesiz kalma düşüncesi yeteri kadar beni öldürürken gelip bana yaptığın tek şey oturmak değil miydi demesi ve üstüne üstlük kendisinin neler düşündüğümü az çok bilmesiydi beni üzen, ne değişmiş olabilir ben yokken bana olan sözde sevgisinin babama olan hırsı olduğunu mu öğrendi bu yüzden mi.

İstemeden ağlıyordum göz yaşlarımı ne kadar silsem de durmuyorlardı omzuma gelen elle arkamı döndüm ama göremiyordum

Minho; çocuk gibisin cidden

Ellerini ne kadar itsem de yaralı omzuna rağmen benden güçlüydü göz yaşlarımı sildi

Minho; öyle demek istemedim ben stresten dolayı öyle dedim yarın olucak ne olursa ve sen buradasın benim kolum yaralı seni nasıl koruyabilirim bilmiyorum aklından neler geçiyor hepsini anlat